Fiolinane

roman

av (forfatter).

Samlaget 2010 Innbundet

Gjennomsnittlig terningkast: 4.62 (52 terningkast.)

222 bokelskere følger dette verket.

Kjøp boken hos

Kjøp boka hos norli.no! Kjøp boka hos norli.no! Kjøp ebøker og lydbøker på EBOK.NO Kjøp boka hos Akademika Kjøp boka hos ark.no

Kjetil Hopes eksemplar av Fiolinane - roman

Lesetilstand

Har lest denne

Hylle

Norsk prosa

Lesedato

Ingen lesedato

Favoritt

Ingen favoritt

Terningkast

Ingen terningkast

Min omtale

Ingen omtale


Omtale fra forlaget

Romanen er ein dystopi, og handlar om ein ung mann sin kamp for å overleve. Saman med familien sin bur han i eit samfunn der den sterkaste si rett gjeld. Familien er svært prega av brutaliteten rundt han. Bestefaren, ein gamal fiolinist, er det faste punktet i tilveret.

Bokdetaljer

Forlag Samlaget

Utgivelsesår 2010

Format Innbundet

ISBN13 9788252175493

EAN 9788252175493

Genre Dystopier

Språk Nynorsk

Sider 174

Utgave 1

Tildelt litteraturpris Nynorsk litteraturpris 2010 Bokhandelens forfatterstipend 2013

Finn boka på biblioteket

Du kan velge et fast favorittbibliotek under innstillinger.

Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!


Bokelskeres terningkastfordeling

16 18 10 1 4 3

Bokomtaler

Av og til blir det for mykje av det gode, men i dette tilfellet blei det for mykje av det vonde. For i denne skildringa av ein ung gut sine levekår i eit samfunn av utstøytte er det ikkje spart på noko; familievald, nekrofili, kannibalisme, incest, eg kan ikkje kome på noko som forfattaren kunne ha lagt til for å gjere historia fælare. Men der et også rom for kjærleik i boka, ikkje som i romanse, men som i livslyst. Og dette synest å vere den viktigaste bodskapan i boka, at livet trenger seg fram uansett kor dårlege levekåra er.

Settinga er ein skrothaug langt ute i eit ørkenliknande landskap. Her bur det ei gruppe menneske i stor fattigdom. Det er kamp om ressursane, mange er sjuke, og det er viktig å høyre til ein sterk flokk for å overleve. Samfunnet er nærmast dyrisk, oppførselen som blir skildra minnar meg om hundar og apar. Dette blir understreka av at alle gjeng utan klær, og av at det ikkje blir nytta namn i boka.

Gruppa som lever på skrothaugen har ikkje kontakt med omverda, men dei har ei forestilling om at det finnest noko utanfor. Bestefaren til guten ber også med seg minne om ei anna tid, men det er sparsamt med opplysningar om kva som gjorde at denne andre tida tok slutt. Men det kjem fram at gruppa har ei historie med mange tusen års forfølging. Her får ein assosiasjonar til jødane sin historie, og til tilstandane i konsentrasjonsleirar under andre verdskrigen.

Seier denne boka noko om mennesket sin natur? Eg vil så gjerne at den ikkje gjer det, men det spørs om vi ber med oss tilstrekkeleg omsynsløyse til at vi etter eit par generasjonar med naud kunne falle ned på det nivået som er skildra i boka. Det beste er jo om ein slepp å finne det ut.

Godt sagt! (11) Varsle Svar

VONDT – og vakkert

Dette har vore ei vanskeleg oppleving! Veit nesten ikkje om eg er i stand til å sette ord på alle kjensler som har gripe tak i meg under lesinga. Veit heller ikkje om eg er i stand til å vidareformidle kva denne boka eigentleg handlar om.

Fiolinane fortel om ein flokk som bur ein stad som nærast er ein skrothaug – husa er skur og rundt dei ligg all slags avfall,søppel, skrot og jarnrør. Hovudpersonen, forteljaren «EG» er ein liten gut som innleiingsvis bur saman med far sin, mora og to søstre. Deira kvardag er styrt av eksistensielle behov, primitivt – på eit minimum. Alvorleg sjukdom i familien får etterkvart fatale følgjer.

Sjeldan har eg lese ei bok med fleire motsetningar enn denne:
Skildringane vekslar mellom det vemmelige og det vakre - det dyriske og det menneskelige -det vonde og det gode - sorga, saknet og ikkje minst håpet - lyset og mørket - livet og døden......

Etter å ha lese nokre sider kjende eg slik på alt det vonde, ekle og motbydelige at eg nesten gav opp...Men, var også nysgjerrig på kva dette eigentleg var. Dermed fekk eg med meg ei bok som språkleg må vere mellom dei aller fremste....
Der er heldigvis også mange vakre, kjenslevare sekvensar i boka! Nokre av skildringane og utsegnene er svært nyskapande og gode, set tankane i sving.

«Visst må ein leve litt ein stad mellom dag og draum, sa han, som då
eg spelte fiolin med andre menn for lenge sidan. Men aldri berre i ein
draum.» s 41

Boka er etter mi meining eit ypperlig grunnlag for diskusjon, sjølv om den så vemmelig og brutal at eg nok aldri kjem til å foreslå den for ei av mine grupper. Men eg sit her med ei kjensle av at boka fortel meir enn det som står der, har ei djupare meining.....
Terningkast frå mi side er heilt uaktuelt.

Godt sagt! (8) Varsle Svar

Hva gjør det med menneskene når samfunnet slik vi kjenner det bryter sammen? Hvor siviliserte er vi egentlig? I så måte gir Fiolinane meg visse assosiasjoner til Fluenes herre, selv om den jo handlet kun om barn, men spørsmålsstillingen er noe av den samme. Og apropos assosiasjoner, når det gjelder tilværelsen på søppelfyllinga går tankene til Knut Faldbakkens Uår. Utover det er imidlertid de tre romanene temmelig forskjellige.

Fiolinane leste jeg sammen med andre i den dystoptiske lesesirkelen her på Bokelskere. Veldig glad for denne felleslesingen, for jeg er neimen ikke sikker på om jeg hadde orket å komme i gang med boka på egenhånd.

Jeg opplever romanen som innholdsmessig vond og vanskelig. Men jeg synes Leikvoll klarer å veie opp for det grusomme gjennom det vakre språket og ved å fremstille og skildre handlingen på en svært nøktern og jordnær måte. Noe Hilda formulerer så fint i et innlegg i tråden for boka i lesesirkelen at jeg vil sitere en setning derfra:

Det er ingen murstein når det gjeld sidetal, men for meg var det ein murstein reint innhaldsmessig!

Godt sagt! (2) Varsle Svar

Vakker beskrivelse av en bisarr og grusom tilværelse.

Godt sagt! (0) Varsle Svar

Grusomt vakkert.

Godt sagt! (0) Varsle Svar

Hovedpersonen har ikke navn, han lever i en navnløs verden av evig stekende sol og søppel. Det er noe mer, noe utenfor, men han har aldri sett det, og det er ikke "for oss", som bestefaren sier.

En vond bok om liv på randen, etter en samfunnskollaps eller i hvert fall en hendelse der noen, gruppen vi følger, er skjøvet ut av samfunnet og må klare seg med primitive levekår.

Alt er så kroppslig, lyder, lukter, beskrivelser, kroppen blir så definerende for mennesket når det er det eneste vi har - som er tilfellet for personene i boka. Svært interessant, annerledes enn nesten noe annet jeg har lest på norsk.

Dette er slik framtidsscenarioene til Maja Lunde kunne sett ut om hun virkelig hadde gått inn i mørket, i stedet for å holde på en optimistisk streng av håp og tro på menneskeheten. For i denne boka går Leikvoll virkelig inn i skitten og utfordrer oss som lesere. At mennesket er et dyr blir åpenbart i en slik kontekst. Men noen husker fiolinene, musikken, gleden fra da mennesket var menneske.

Boka kan ikke forklares, men må leses.

Godt sagt! (0) Varsle Svar

Skriv en omtale Se alle omtaler av verket


Sitater fra dette verket

Kjærleik er ein kamp, sa bestefar, ein kjempar kampen aleine endå ein trur ein kjemkar kampen saman, men ein kjempar alltid aleine.

Godt sagt! (8) Varsle Svar

Noko av det første ein verkeleg lærer, sa bestefar, er at alt er her for å gå tapt

Godt sagt! (7) Varsle Svar

Alt liv ville eigentleg leve.Uansett kva og kven ein var, ville ein bli seg sjølv og være i seg sjølv.

Godt sagt! (6) Varsle Svar

Han greip fiolinen og la han vart i fanget sitt, sette han under haka og tok bogen og filte, eg visste ikkje kva det var han spelte, melodien var langsam og mørk, tonane glei så fint over i kvarandre, var så milde mot kvarandre, og ingen av dei var aleine, eg høyrde ord endå bestefar spelte utan å synge, kanskje var det ord han hadde sagt ein gong, eller som eg hadde høyrt, eg høyrde og lukta så mykje dei andre sa ikkje stemde, men det stemde for meg. Orda sa eg måtte ikkje ta mitt eige liv eller andre sitt så alvorleg, måtte ikkje kjenne på alt, legge verk til sides, ta meg fram dit alt det andre var. Bestefar spelte fram luktene av systrer, av ei mor som var ung, eg som var så liten at eg ikkje kunne gå skikkeleg, eg vart mindre og låg i valkana til mor og smilte mot henne, drog henne i håret mens det var kveld, og såg månen mellom hårstråa, eg vart så liten at eg glei inn mellom beina hennar, inn i ein mjukleik og ein varme eg aldri hadde kjent sidan, ei stille med lydar av vatn, eg flaut i dette vatnet, snurra meg omkring, vart mindre og mindre og mista hendene og føtene og auga og øyra og vart ein liten klump som duppa i litt vatn, vart noko endå mindre som rann ut av mor, eg var på vei inn i far, i den lange staken hans, bestefar spelte meg mindre og mindre, eg kom til ein stad der det var ein jamn varme, eg kvilte og eg var trygg, far bar meg i den store pungen sin, og bestefar spelte skyene og høgdedraget og fjellet med sine tindar og vindar, spelte auga mine opp, spelte hendene mine på hans føter. Han la bogen og fiolinen ned i fanget sitt, der hovudet mitt låg og grein.

Godt sagt! (5) Varsle Svar

Då storesyster var storesyster, forstod eg ikkje at alt var i røsle, men no då storesyster ikkje lenger storesyster var, forstod eg det.

Godt sagt! (4) Varsle Svar

Eg var redd. Ikkje fordi det mørkna raskt og eg stod aleine, ikkje fordi det rasla bak platene, men fordi eg var stengd ute frå alt rundt meg, spent fast i denne gnissande kroppen eg ikkje kunne fri meg frå. Det einaste eg kunne, var å bruke han den tida han fungerte, før han skrukka inn og seig saman, kroka seg og til slutt fall ned i sanden og vart gløymt, for akkurat som ord gjekk inn i nye ord, gjekk hender inn i nye hender, og meir og meir av meg ville gå over i gløymsle. Ingen vil hugse deg slik du var, hadde eg tenkt, men ikkje sagt til nokon.

Godt sagt! (4) Varsle Svar

Alt som står, fell, tenkte eg, men ikkje alt som ligg reiser seg. Det måtte eg også seie til bestefar, for kloke tankar var noko ein hugsa, dei var nye bitar som passa inn med dei gamle, fann ein stad forma deira passa saman med forma til ein annan tanke, og slik kunne dei alltid ligge, for når kloke tankar først fann feste, slapp dei aldri kvarandre, men vart noko som styrde, noko som fekk ein til å stå og ikkje bli liggande på jorda, jorda som venta på at alt skulle kome tilbake til henne.

Godt sagt! (4) Varsle Svar

Kanskje var det ikkje meir enn det som trongst, eit skur og ein knok som bar så mange minne, kanskje var det slikt alt var, veslesyster, at meir fanst ikkje, meir trong heller ikkje finnast, vi kom alle her, søkande, etter ein knok å halde fast i.

Godt sagt! (3) Varsle Svar

Kanskje var det verkeleg slik bestefar sa, at dei døde kvilte slik at vi levande skulle forstå at vi var vakne.

Godt sagt! (3) Varsle Svar

Alt som står, fell, tenkte eg, men ikkje alt som ligg, reiser seg.

Godt sagt! (2) Varsle Svar

Legg inn et nytt sitat Se alle sitater fra verket

Lister som inneholder dette verket

Mest sannsynlig et evigvarende prosjekt i å grave opp denne type litteratur på norsk. Planen er også å lage noen klare definisjoner på P-A og dystopia med kriterier som må oppfylles for å bli karakterisert som dette.
Jeg kommer ikke til å ha lest alle bøkene som legges til her til enhver tid da den er ment som huskeliste og for research (i mangel av et bedre norsk ord).


Godt sagt! (51) Varsle Svar

Her legger jeg bøker som omhandler samfunn i oppløsning - der karakterene lever i det motsatte av en utopi. Ofte vil de også være postapokalyptiske.


Godt sagt! (21) Varsle Svar

Kjernesamlingen er 100 utvalgte bøker innen skjønnlitteratur for voksne. Litterær kvalitet har stått sentralt i utvelgelsen, i tillegg ønsker vi å vise Bergen Offentlige Biblioteks identitet og egenart, og fremheve bredden av litteratur som finne på biblioteket. Derfor vil allerede kanoniserte verker stå side om side med tegneserier og krim. 100 bøker er svært få, så dette er ingen komplett kanon, men et utvalg av det beste biblioteket har å by på. Samlingen er valgt av oss som jobber på biblioteket, gjennom en demokratisk prosess med diktatoriske undertoner. For å få bredde i samlingen, har vi etterstrebet å ha representanter fra underkategoriene verdens kanon, norsk kanon, bergen og omegn, og i tillegg sjangrene poesi, skuespill, krim og spenning, fabelprosa og tegneserier.


Godt sagt! (11) Varsle Svar

Her er en liste over dystopier som man i utgangspunktet tror er en «vanlig» roman


Godt sagt! (6) Varsle Svar

Jeg ønsker å lese mer nordisk litteratur innenfor disse sjangrene. Her har jeg lest altfor lite, og har dermed lite kunnskap til forfattere, så kom gjerne med forslag :)
Har bare med en bok for hver forfatter, slik at jeg kan få med flest mulig forfattere.


Godt sagt! (6) Varsle Svar

Dystopisk litteratur fra nordiske land, håper til å få høre flere tips!


Godt sagt! (6) Varsle Svar

Vær med å stemme på Tiårets beste norske roman


Godt sagt! (5) Varsle Svar

"Kjernesamlingen er 100 utvalgte bøker innen skjønnlitteratur for voksne. Litterær kvalitet har stått sentralt i utvelgelsen, i tillegg ønsker vi å vise Bergen Offentlige Biblioteks identitet og egenart, og fremheve bredden av litteratur som finnes på biblioteket. Derfor vil allerede kanoniserte verker stå side om side med det beste innen tegneserier og krim. 100 bøker er svært få, så dette er ingen komplett kanon, men et utvalg av det beste biblioteket har å by på. Samlingen er valgt ut av oss som jobber her på biblioteket, gjennom en demokratisk prosess med diktatoriske islett. For å få bredde i samlingen, har vi etterstrebet å ha representanter fra underkategoriene verdens kanon, norsk kanon, bergen og omegn, og i tillegg sjangrene poesi, skuespill, krim og spenning, fabelprosa og tegneserier."

https://bergenbibliotek.no/inspirasjon/litteratur/til-kjernen/kjerneboker


Godt sagt! (4) Varsle Svar

Max, Mischa & Tetoffensiven er blitt kåret til Tiårets roman av leserne av BOK365 og juryen:


Godt sagt! (3) Varsle Svar
  • Listeinnslag

Godt sagt! (2) Varsle Svar

Du vil kanskje også like

  • "Eit vintereventyr - roman" av Jan Roar Leikvoll
  • "Bovara - roman" av Jan Roar Leikvoll
  • "Songfuglen - roman" av Jan Roar Leikvoll
  • "En opritsjniks dag" av Vladimir Sorokin
  • "Skuggen og dronninga - roman" av Lars Amund Vaage
  • "Foe" av John M. Coetzee
  • "Rubato - roman" av Lars Amund Vaage
  • "Alice" av Judith Hermann
  • "Purkene snudde seg - notat" av Kjersti Rorgemoen
  • "Forelskelsene" av Javier Marías
  • "Dirty things - essays" av Stig Sæterbakken
  • "Kallocain - roman fra år 2000" av Karin Boye
Alle bokanbefalinger for dette verket