Ingen lesedato
Ingen favoritt
Ingen omtale
Omtale fra forlaget
Lindemann er dratt ut for å finne Johanna, den jenta han var glad i, og som han no innser han burde ha valt den gongen det enno var mogleg. På vegen møter han Tomas i Dalen og den unge jenta Liv, som blir med på turen. Dei tre har alle noko dei vil legge bak seg, og noko dei leitar etter. Men reisa blir annleis enn dei hadde tenkt, for landskapet blir meir og meir draumeaktig, og heile tida har dei kjensla av at nokon følgjer etter dei. Den andre forteljinga i Ei vinterreise er ei dagbok. Han som skriv har fått vite at han er sjuk, og med det kjem det livet han har heilt tydeleg fram. Alt det som no blir viktig formidlar han i skrift gjennom eit år: menneska rundt han, musikken han høyrer på, bøkene han les, samtalar, tankar og reiser Slik blir dagboka ei "dokumentarisk" skildring av ei sjukdomshistorie, eit sjukehusopphald . og ei mental reise ut i det ukjende. Langs desse to vegane foldar romanen seg ut. Det er ei historie om små ting og store spørsmål, der dei som reiser ikkje lenger veit kva spørsmåla er. Men svara ligg kanskje der historiene kryssar kvarandre.
Forlag Samlaget
Utgivelsesår 2001
Format Innbundet
ISBN13 9788252157062
EAN 9788252157062
Serie Samlaget roman
Språk Nynorsk
Sider 305
Utgave 1
Tildelt litteraturpris Kritikerprisen. Voksen 2001 Nynorsk litteraturpris 2001
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Nydeleg språk, artige situasjonar (Lindemann). Veldig god tone sjøl i kapitla med sjukdom. Flott skildring av oslosommaren utan at det er eksplisitt. Slutten vart litt mystisk for meg, men eg likte det.
Klassisk Hovland. Altså strålande!
Artig med noko "nytt" blant dei vanlege elementa hans : ein slags parallellhistorie som foregår heilt uavhengig av kvarandre og med vidt forskjellige fortellarstil, den eine ei slags dagbok og den andre som ein meir typisk Hovland - fortellar.
Artige, originale karakterer. Skarp og smart humor. Herlege dialoger. Og alt saman fortalt med flytende lett språk
Gler meg til neste Ragnar-bok. (Jau , vi er på fornamn no. Har eg bestemt.)
To romanar med mykje tørrvittig humor i eitt. På overflata to enkle forteljingar, men som det vert sagt eit stykke ut i boka (s. 205) kan sjølv små ord om ingenting gjeva meining. Tittelen «Ei vinterreise» viser nok til Schubert sin sorgfulle songsyklus «Winterreise» utan at det vert serskilt nemnd.
I tittelforteljinga som er ein road-movie i romanform, deltek vi på ein lang biltur over fleire døger saman med eks-predikanten Lindemann og den gamle skulekameraten hans, Tomas i Dalen. Turen gjennom eit lett mytisk Vestland er òg ein odyssé der farar og freistingar lurar undervegs til den gamle skulevennina Johanna, boka si Penelope. Medan Odysevs ser fram til å kome heim, verkar det som Lindemann snarare er på flukt frå sitt gamle liv, men utan klar idé om kva han no skal gjere.
Parallelt med hovudforteljinga får vi òg tekster som presenterer seg som dagboksnotata til forfattaren sjølv. Pussig nok går det fram at notata er frå året før (1998) romanen om Lindemann vart byrja. Forteljaran får vite at han har kreft, men behandlinga tek si tid. Undervegs får han likevel tid til å møta folk, vitja mange stader i inn- og utland, og ikkje minst lesa og skriva. Det er mange referansar til andre forfattarar. Sjølv satt eg serleg pris på at han nemner no avlidne Rolf Sagen sitt meisterverk «Kvengedal».
Det er ofte tilfeldighetene som bestemmer hvilke bøker jeg leser. Slik var det med denne også, mitt første møte med forfatteren. Her kan du lese om min leseopplevelse
Vi sommarmenneske blir ofte sett på som litt grunne og overfladiske, seier Tomas i Dalen. Litt enkle.vi er liksom folk som liker gladpop og ler heile tida, litt slik Wenche Myte-aktige. Optimistar og pratmmakarar som sit i solsteiken i smaklause, korterma skjorter og drikk øl og er høgrøysta. Der har du oss sommarfolk. Han ser på meg. Det er liksom meir djupt og høgverdig å være haustmenneske. Då er det litt meir Juni Mitchell og utilgjengelige dikt av Stein Mehren og franske svært-kvitt-filmar. Men kva faen er det som er så bra med kjærleikssorg, det har eg spurt meg om mange gonger. Så det størst nok om ikkje vi sommarkarer vil få vårt velfortente comeback ein dag.og då skal vi faen meg ta over heile butikken.
Kor har den karen tenkt seg på ein kveld som denne? Er det ikkje for jævlig kaldt å gå og traske langs vegane? Men du ser vel gjerne på dei som Herrens vegar, og dei skal etter det eg har høyrt vere uransakelege, og då er det vei på ein måte greitt?
Vinden jagar seg sjølv gjennom hagen, snur seg brått og ser seg tilbake.
Eg vinkar på servitøren for å bestille kaffi. Eg treng litt søvnløyse.
T. spør kva ein basilisk er, og eg auser av mine zoologiske kunnskapar. Ho vil ikkje tru at den kan springe på vatnet. "Kvifor er det ikkje då fleire program om den på tv?" Eg svarar at det kan ha vore fleire program om basilisken mens vi har vore ute og reist.
Jeg har satt meg et mål: Bokhyllene mine er stappfulle, av bøker jeg har lest, bøker jeg skal lese, bøker alle burde ha, bøker som gir status.. Og nå skal jeg lese alle de uleste bøkene og samle på dem jeg liker og gi bort dem jeg ikke synes noe om, sånn at jeg har plass til flere (uleste) bøker.
Dette er en god plan, synes jeg, og så langt har jeg lest sju nye bøker... Jeg legger dem til her etterhvert som jeg får lest. Kanskje skal jeg legge inn noen tanker om hver bok også - vi får se. Dette blir nok en spennende reise!
Bøker jeg har lest i 2015.
Bøker vi har lest i lesesirkelen. Første bok var i mai 2009.