Ingen hylle
2020
Ingen favoritt
Ingen terningkast
Ingen omtale
Omtale fra Den Norske Bokdatabasen
Boka er ei erindringsbok som blir til ein roman, der forfattaren søkjer å dikte fram igjen livshistoria til foreldra sine. Historia om ein predikant og ei ung kvinne med ei fortid, er ei historie om sorg, svik og nederlag, men også om livsvilje og forsoning.
Omtale fra forlaget
Edvard Hoem skriv denne gongen ein roman om det foreldra hans ikkje snakka om, korleis mor hans og far hans trefte kvarandre i 1945, og kva det var som førte til at akkurat dei slo seg i lag. Edvard Hoems far var lekpredikant og heldt i krigens år 1940-45 meir enn sju hundre møte i det han kalla Dalenes dal, Gudbrandsdalen. Mora var kokke på Fåberg pleieheim, og ho fekk ei dotter med ein tysk soldat i 1945. Ingen ville vel ha trudd at lekpredikanten og kokka ville finne kvarandre. "Mors og fars historie" handlar om at livet somme gonger tar sin eigen veg og at ingen ting blir slik som vi først hadde tenkt oss det. Boka er ei erindringsbok som blir til ein roman, der Edvard Hoem søkjer å overskride det han har av dokumentasjon for å dikte fram igjen livshistoria til foreldra sine. Historia om ein predikant og ei ung kvinne med ei fortid er ei historie om sorg og svik og nederlag, men først og fremst om livsvilje og forsoning. Den er eit minnesmerke over ei anna tidsalder og eit anna land.
Forlag Oktober
Utgivelsesår 2005
Format Innbundet
ISBN13 9788249503650
EAN 9788249503650
Genre Historisk litteratur Biografisk litteratur
Omtalt tid 1939-1945
Omtalt sted Møre og Romsdal Oppland
Omtalt person Edvard Hoem Knut Hoem Kristine Nylund
Språk Nynorsk
Sider 206
Utgave 1
Tildelt litteraturpris Melsomprisen 2006
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Jeg valgte å "lese" denne boka som lydbok. Og FOR en bok! Det er ikke ofte jeg synes det er en fordel at forfatteren selv leser, men her kunne jeg ikke tenkt meg noen andre! Det faktum at nettopp Edvard Hoem leser, løfter boka enda høyere. I tillegg er det et pluss at den er skrevet på nynorsk, fordi dette ganske enkelt gjør den poetisk.
Dette er en modig bok. Hoem skriver om sin egen families dypeste hemmeligheter. Spesielt det han forteller om sin far, som ble presset til å overta odelsgården - noe som gjorde at han måtte gi slipp på den kvinnen han elsket og hadde lovet en fremtid - og måten moren hans spilte ham ut, gjorde inntrykk på meg. Forfatteren selv prøver å forstå sin farmor, og fordømmer henne ikke. Dette er styrken i boka, dvs. den manglende fordømmelsen av mennesker som handlet på en måte som var naturlig i sin tid, men som i dag ville vært ansett som pur egoisme.
Jeg endte opp med å lese det meste av det Hoem har skrevet etter denne boka.
«Mors og fars historie» har mykje sams med oppvekstromanen «Heimlandet Barndom», men denne boka legg enno meir vekt på å vere dokumentarisk, som når Hoem skriv: «Slik var det mor fortalte at det var». Men i denne soga om foreldra er det òg hol der «Det er ikkje nokon som kan seia korleis det var». Her fyller Hoem inn det som trengst med overtydande diktarfridom. Boka gir eit framifrå og medrivande innsyn i verda av i går, sjølv om sluttdatoen er så nyleg som 26. januar 2001.
Dette er mi fyrste bok skrive av Hoem, og ikkje visste eg at han førde eit slekt vidunderlig vakkert språk, og skreiv så meisterleg og poetisk på nynorsk. Ei virkelig nydelig bok der han skriv om mor si og far sin, og viser med måten han skriv på forståelse for livets krav og sut, og livets gleder og gåver. På måten han skriv om foreldra, virkar det som han har mykje kjærleik og respekt for dei. Eg får sjølv respekt for Hoem, og tenkjer at han er ein forfattar som har mykje ved seg; Klokskap, kunnskap, undring, varme -og utfrå inntrykket mitt frå denne boka; eit gudegjeve forfattartalent.
Meisterleg av Hoem. Det er sjeldan ein boktittel er meir dekkande for innhaldet enn dette. Med utgangspunkt i hendingar som foreldra fortalte om medan dei levde har Hoem ved hjelp av notatbøker, brev, intervju, avisarkiv, sjukehusjournalar og anna rekonstruert livshistoria til foreldra sine, med fokus på dei hendingane og vala rundt den 2. verdskrigen som førte dei saman. Og der han manglar informasjon (og dette gjeld nok det meste av kva som har vært tenkt og sagt) har han dikta.
Faren var lekpredikant i indremisjonen, og det var i virket sitt i Gudbrandsdalen at han møtte mora. Begge hadde brent seg i eit tidlegare kjærleiksforhold, styggast var det nok for mora som vart gravid med ein tysk soldat. Det å vekke brende hjarte til live att kan ta noko tid, men det verkar som om Hoem sine foreldre greidde det ganske bra etter kvart.
Ved sidan av den sterkt personlege skildringa av sine eigne foreldre og øvrige familie, er det først og fremst innsynet i den nære forhistoria vår som gjer denne boka verdt å lese. Miljøskildringane er levande og overtydande, og ein får kjensla av å få vite korleis folk hadde det før i tida. Korleis det er å vere omreisande predikant er nok også ganske fjern kunnskap for dei fleste, det var imponerande å lese om faren sin innsats på dette området.
Eg høyrde denne som lydbok med forfattaren sjølv som opplesar, og gjekk inn i det med ein viss skepsis. Eg har nemlig høyrt Kjærleikens Ferjereiser som lydbok tidlegare, også den med Hoem som opplesar, og der tykte eg ikkje han gjorde det spesielt godt. Men i denne innspelinga var han framifrå.
Eg skal gjere dette kort. Eg har lese mykje sidan eg lærte å lese som liten gut heime i bygda. Denne boka eit stort høgdepunkt. Berre eit ord er dekkjande; FANTASTISK
"Mors og fars historie", Edvard Hoem
Edvard er ein forteljar. Han fortel. Dialogane, som eg ellers er så glad i i bøker uteblir. Eg sakna dei til å byrja med, men så fann eg ut at dei forsterka forteljinga med at eg sjølv måtte stoppe opp og sjå føre meg det som vart usagt - fylle hola sjølv. I boka fortel han om bønder, odel, soldatar, hopehav, svartsjuke, sjukdom, lengsel og prediken.
Om å tjene herren utan å vere herre over eige liv.
Ottadalen en har for meg vore ein av dei kjedeligste dalane i kongeriket - det er det ikkje etter å ha lest denne boka. Ei "tyskertøs" er sentral i forteljinga, og eg må berre sei at eg misunner dei som hadde sånne sterke kjensle for andre at dei berre måtte leva ut den kjærleiken dei møtte. Tenk at dei valgte, så tidlig som på 40-tallet, alle veit kor langt likestillinga hadde kome då, tenk å få oppleve ein så sterk kjærleik og begjær at "du gir deg hen" til noko så politisk ukorrekt som til ein soldat frå fienden. Standhaftige damer det der.
Edvard svimsar naturleg nok mykje innom bibelen i denne boka. Eit sitat som eg blir hengande ved er Salomos ordtak: "ei god hustru er mer verdt enn perler".
Eg las boka om oldefaren, "Slåttekar i himmelen" først. Denne om bestefedre, far og mor var skriven før, men å lesa dei i denne rekkefølgen gikk heilt greit, då det følgjer tidslinja som om det var ein film eller tv-serie. Noko eg håpar aldri vert laga. Hoem må lesast, bileta han skapar i tekst, må tenkjast i hovudet - ikkje bli laga av andre.
Denne lille romanen på litt over 200 sider som ligger i grenselandet mellom fiksjon og fakta rommer veldig mye. I tillegg moren og farens historie, gir den bl a et innblikk i hvordan det var å være ung den gang de levde. Da de som kom fra små kår ikke hadde mange valgmuligheter ved inngangen til voksenverden. God bok! Link til et innlegg på bloggen om min leseopplevelse med sitat fra boken
Litt for inngående om predikantlivet i starten av boka, men den tar seg opp etterhvert.
Fantastisk historie.
Lydbok.
Stor kunst.
Det som kjærleik har utretta, kan ein ikkje angre på.
Dei som lever no, har kanskje vondt for å forstå kvifor eit vitnemål om at ein har gjennomgått eit seks vekers husstellkurs hører med blant dei viktige dokumenta i eit menneskeliv. Da ser ein ikkje kor uendelig lang den var, vegen til Kunnskapen, da ser ein ikkje kor sterkt ein treng å hegne om restane av ein draum om å få lære og bli til noko anna.
Av alle fabrikkar i verda,er det den store,usynlege draumefabrikken som produserer mest, for denne fabrikken når fram til alle vakne ungdomshjernar utan at det kostar eit øre i frakt.
Ho var slave under sin eigen disiplin. Ho sydde så det dura og strikka så pinnane gneistra, tålte ikkje folk som ikkje gjorde nokon ting, og ikkje folk som klaga over at dei hadde det strevsamt. Ein fekk gå laus på dei næraste oppgåvene, og så fekk ein heller kvile i grava.
For alle tilstandar og situasjonar fins det eit rim, og for alle livets høve fins det eit bibelord.
Alt var uverkeleg, og kjensla av at ho ikkje berre var sett utanfor fylte henne, no var ho også fordømt og forakta, derfor kunne ho ikkje sanse naturens skiftande fargar slik som før. Ho var komen i underverda, der det ikkje fanst fargar og lukter.
Bestemor døydde i 1958. Same året fekk bestefar eit hjerneslag, som gjorde at han vart lam i høgre side. Han vart sittande i ein stol på¨kjøkkenet på Hoem i åtte år, og det var mor som stelte han. Hjerneslaga kom på rekke og rad, men først i 1966 døydde han. Mor stelte i åtte år ein invalidisert svigerfar, så han kunne døy heime, slik han ønskte.
Og kan hende snakka dei om dei reisande predikantane som kom rett som det var, og som dei måtte ha husrom til, både på Olstad gardane og i Nylund. Nokre av dei var glimrande predikantar, andre skulle ein helst sleppe å sjå. Det var han som delte forsamlinga i to, som ein forsmak på den delinga som Vårherre skal gjere på den ytterste dagen: "Dei som sit på første benk, kjem i himmelen", ropte han, "dei som er på bakerste, skal til helvete !"
"Ingen kan tena to herrar", heiter det i Bibelens ord, og jorda er ein hard herre, nokre gongar verkar ho strengare enn himmelherren
Predikanten drøymer kanskje om at det skal koma ei ung kvinne og legge seg under tepppet hans også ? Slike tankar kan ikkje sjølv ein Herrens mann halde på avstand.
Har i det siste oppdaget at det har blitt mange bøker som har bokomslag der det er bilder av personer bakfra. Noen er tildels ganske like eller har fellestrekk "med eller uten paraply".
Det ser ut som det er en forholdsmessig ny trend.
Jeg har tatt en titt i min og andres bokhyller og her er noen av de jeg fant.
Bokomslag har vært omtalt her inne før. Muligens har det også vært laget lister over "trendy" bokomslag fra de siste ti- tolv åra. Hvordan skapes slike trender, montro? Denne lista inneholder et flertall oversatte bøker, mange svært populære, som alle har omslag som viser en eller flere personer i kontrast mot en bakgrunn; ofte er de på veg ut av bildet. Har noen pønsket ut at slike omslag fremmer salget?
Her har jeg samlet alle lydbøkene som er blitt anbefalt i en diskusjon om lydbøker.
"Don't judge a book by its cover" heter det seg, og det bruker jeg forsåvidt ikke å gjøre heller. En kjedelig bok kan komme i fin innpakning, og vice versa. Men noen ganger faller jeg pladask for en bok før jeg i det hele tatt har lest den. Her er noen av de bøkene som har sikret seg en plass i bokhyllen min, fordi omslaget vekket interessen og fikk meg nysgjerrig først.
Heldigvis har de fleste av de jeg til nå har lest, vist seg å være like fine innvendig også! :)
Sølvbergets tilsette plukkar nynorskbøker for å gratulere Stavanger mållag med 100-årsdagen 10. desember 2015. Les meir her.
Eit knippe bokomslag frå boksamlinga mi som eg har hatt sansen for og likt. Enjoy!
Den løyndomsfulle hagen av Hodgson Burnett. St.Hans fest av Alexander Kielland. Markens grøde av Knut Hamsun. Norges konesagaer av SnorreSturluson. Vegen smalg og porten trang av Ragnar Hovland. Det synger i gresset av Doris Lessing. Garps bok av John Irving. Fra hav til hei av Hans E. Kinck. Mors og fars histoie av Edvard Hoem. Mysteriet Ingeborg Køber av Ivo de Figueiredo. Før jeg brenner ned av Gaute Heivoll.