2016
Ingen favoritt
Ingen omtale
Omtale fra forlaget
I den tredje boka i Napoli-kvartetten, har dei to jentene frå «Mi briljante venninne» og «Historia om det nye namnet» blitt kvinner.
Elena giftar seg med ein akademikar og er ulykkeleg familiemor i Firenze, medan Lila kjempar for å overleve som lågtlønna fabrikkarbeidar, og tar del i 70-åras kamp for betre arbeidsvilkår og meir demokrati. Begge kvinnene har frå dei var barn forsøkt å unnsleppe livet i bydelen der dei vaks opp, eit liv i fattigdom og ufridom. No drøymer Elena likevel om det livet Lila har.
«Dei som flyktar og dei som blir» er ein roman om to kvinners liv i Italia på 70-talet, tiåret prega av arbeidarkamp, klassereise og kvinnefrigjering. Ein roman om eit vennskap som rommar kjærleik og hat, beundring og sjalusi, men som er så sterkt at ingen av dei to kvinnene er heilt seg sjølv utan den andre.
Forlag Lydbokforlaget
Utgivelsesår 2016
Format Lydfil
ISBN13 9788242163363
EAN 9788242163363
Serie Napoli-kvartetten (3)
Omtalt tid 1970-1979
Språk Nynorsk
Utgave 1
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Italia 1970-tallet.
Lila og Lenù har blitt voksne og begge har fått barn. Elena har kommet seg opp og fram i forhold til Lila, men hun føler seg likevel underlegen venninnen i flere sammenhenger.
Begge strever på hver sin kant for mer demokrati og bedre arbeidsvilkår. Selv om de prøver å unngå hverandre, er de bundet sammen med usynlige bånd, og det er Lila Elena vender seg til når livet nesten ikke er til å holde ut.
Nok en gang klarer Ferrante å trollbinde meg. Det gledes til siste bok kommer på norsk.
Dette er den beste av de tre så langt, synes jeg. Mye dramatikk både på det personlige, relasjonelle og det politiske planet, glitrende skildret. Les gjerne mer i min bloggomtale .
Jeg skjønner ærlig talt ikke hvorfor folk gidder å lese disse bøkene.... denne skulle være den beste av de fire.... den tok seg opp halvveis, og jeg trodde endelig at det skulle bli en god bok, men datt ned igjen på slutten.... Jeg vil kalle denne serien ungdomsbøker
Fullstendig hektet på denne serien!
Handlingen er interresant, men jeg synes boka blir for langtekkelig
"Ser du? I eventyra gjer ein som ein vil, i det verkelege livet må ein gjere det ein kan."
Lila
Vi skildrar alle livet vårt slik det passar oss best.
"Bortsett frå dei ville augeblinkane då du elskar han og han trenger inn i deg, er ein mann alltid på utsida. Og derfor, etterpå, når du ikkje elskar han lenger, mislikar du tanken på at du ein gong i tida ville ha han. Han likte meg, eg likte han, det var det.
Bli. Det var eit verb som alltid hadde forfølgt meg, men eg merka det for første gong ved det høvet. Eg ville bli endå eg aldri hadde visst kva. Og eg var blitt, det var sikkert, men utan eit objekt, utan ein verkeleg lidenskap, utan ein målretta ambisjon. Eg hadde ønskt å bli noko - sjå det var saka - berre fordi eg frykta at Lila ville bli nokon, og at eg ville bli hengande igjen. Min måte å bli på, var å bli i kjølvatnet hennar. Eg måtte begynne å bli på nytt, men for meg sjølv, utanfor henne.
Hovudet, ja, der ligg det vonde, det er det utilfredse hovudet som gjer kroppen sjuk.
Folk døydde av vanskjøtsel, av korrupsjon, av overgrep, og likevel, kvar gong det var nytt val, gav folket entusiastisk støtta si til politikarar som gjorde livet deira utoleleg.
Naturlegvis var eg nøye med å ikkje seie feil ting, og eg håpa at ikkje ho heller ville gjere det. Eg visste godt, etter så lang tid, at vennskapen vår var mogleg berre viss vi heldt tunga i sjakk. For eksempel kunne eg ikkje vere open og seie at ein mørk del av meg frykta at ho hadde kasta trolldom over meg, at den delen framleis håpa at ho verkeleg var sjuk og døydde.
Det høyrest forlokkande ut, men viss det er slik du seier, så kjem desse maskinane til å ta arbeidet frå folk, mykje kunnskap forsvinn, på Fiat er det allereie robotar som gjer sveisearbeidet, vi kjem til å miste enormt mange arbeidsplassar.
Derfor heldt eg meg til dei få orda - for meg er det ikkje slik - som for henne må ha låte som: Kanskje du ikkje er normal.
Eg kjenner meg som riddaren frå ein gammal roman som, innestengd i den gylne rustninga si, etter mangfaldige heltemodige gjerningar på vandring gjennom verda, møter ein fillete, uthungra gjetar som, utan nokonsinne å dra bort frå markene sine, får ustyrlege beist til å bøye seg og underkaste seg med berre hendene og eit enormt mot.
Dette er de bøkene jeg har lest i 2017. Boktitler blir lagt inn etterhvert som de er lest.
Denne listen inneholder bøker jeg har lest i 2016. Inkluderer også bøker jeg har startet på tidligere, men som fullføres i løpet av dette året.
Målet er å lese minst en bok i uka!
Her er en oversikt over bøker jeg har lest i 2016. Bøkene legges kronologisk inn etter lesedato.