Bokelskere.no

Med denne boka freistar forfattaren Simon Stranger å utfordre romansjangeren. Han gjeng høgt ut i innleiinga av boka, og startar rett og slett med ei bruksrettleiing til lesaren. Fallhøgda i prosjektet er såleis rimeleg stor, men Stranger landar greit på beina, om enn ikkje med telemarknedslag.

Hovudtråden i forteljinga er byen Nem, ein fiktiv by som blei grunnlagd av fire idealistiske studentar på 1950-talet. Peter Ørlinge Oort, ein middelaldrande dansk forfattar, blir spurt om han vil ta på seg å skrive ei bok om Nem i anledning at det er 50 år sidan byen blei grunnlagd. Men når han kjem fram til byen får han eit problem; han klarer ikkje å kome i kontakt med oppdragsgjevaren sin.

Når Oort gjeng rundt for å gjere seg kjend med byen gjev Stranger lesaren små glimt inn i liva til ulike folk som bur der, og enkelte av gateadressene nyttast også som springbrett til å fortelje historier som gjeng ganske vidt i tid og rom. I tillegg kjem det ein del betraktningar angåande likskapane mellom ein by og ein menneskekropp og om korleis ting heng saman i eit kosmisk perspektiv. Der er stendig skifte i perspektiv, og dei spenner frå mikrobiologi til Big Bang. Det heile er famifrå komponert, og er ein fest å lese.

Likevel er der noko uforløyst over historia, som saman med at dei same litterære grepa blir gjentatt litt for ofte, gjer at eg med knapp margin ikkje trillar høgste terningkast på boka. Men eg vil ikkje nøle med å anbefale boka til andre lesarar, den er mellom dei beste eg las i 2015. Eg las den saman med kjell k sin lesesirkel, det var som vanleg gjevande å diskutere boka saman med andre bokelskarar undervegs.

Mange eg kjem til å hugse, men skal eg halde fram ei enkelt så blir det Beatles av Lars Saabye Christensen. Eg er nok spesielt svak for oppvekstskildringar.

Kanskje kan delar av inntrykket ditt oppsummerast med forfattaren sine eigne ord? Frå side 225, eller første side i kapittelet som heiter "Værsgoher!"

Skal jeg komme rett til saken? Nei, i ro og mak, det er måten å gjøre det på.

På tide å gjere opp status for dette også.

1 - Minst ei bok frå kvar verdsdel. Nei. Ingen frå Asia i år. Men på plussida må det nemnast at eg har lest to frå Afrika og ei frå Oseania, og at eg ikkje har lest noko frå desse verdsdelane før.

2 - Minst 2 bøker frå før 1800. Nei. Ingen.

3 - Minst 6 bøker på engelsk. Ja. To papirbøker og 11 lydbøker.

4 - Minst 8 bøker på portugisisk. Nei. Berre 5 i år, dette er nok det punktet eg er mest misnøgd med.

5 - Minst 2 bøker frå nobelprisvinnarar eg ikkje har lest noko av før. Ja. Det blei 6; Quo Vadis (Henryk Sienkiewicz), Pygmalion (George Bernard Shaw), Siddhartha (Hermann Hesse), alle lydbøker, og Sin egen herre (Halldór Kiljan Laxness), Den fremmede (Albert Camus), Så du ikke går deg bort (Patrick Modiano) som papirbøker. Særs nøgd med dette punktet.

6 - Færre enn 10 uleste bøker ved månadsskiftet juni/juli. Nei. Var nede i rundt 14-15 på det minste. Etter at eg fekk eit lass med bøker frå mor mi tidlegare i år, pluss litt innkjøp attpå, er talet no 106.

To av seks punkt er litt i underkant. Men likevel er eg totalt sett nøgd med leseåret.

Og så gløymde eg sjølvsagt A Geek in Japan. Ei slags innføring i japansk kultur, og kanskje spesielt populærkultur. Dattera mi, som er Japan-frelst, liker denne svært godt. Så dette er kanskje det eg burde halde fram som mitt fremste tips i denne samanhengen.

Japan er kult! Har vært der 3 gangar i jobbsamanheng, og likte meg godt. Håper du også får ei fin oppleving. Skal du vere der lenge?

Dessverre har eg ikkje all verdens med boktips å kome med, men dersom du har interesse for eldre japansk historie kan det kanskje vere verdt å lese The Tosa Diary, ei reiseskildring på rim frå år 935. Veit ikkje kor lett den er å få tak i i Norge, sjølv så fann eg den på ein flyplass i Japan.

Av øvrige ikkje-Murakami-bøker som eg ikkje har lest sjølv, men som eg har lyst på, vil eg halde fram

• Søstrene Makioka, i følge forlaget er dette "Japans fremste bidrag til verdenslitteraturen".

• I misosuppen av ein annan Murakami (håper det ikkje var denne Murakami du egentlig meinte), eg har lest veldig mykje bra om denne boka. Det skal visst også vere ganske voldsom.

Håper du får mange fleire boktips av "ordentlege" Japan-kjennarar. God tur!

Fimen gjeng forøvrig på NRK i kveld kl 23:15. Ser at den har fått terningkast 3 på se.no, så eg skrur ned forventningane nokre hakk.

Egentleg burde eg no ha nytta tida til å fylle ut kjedelige skjema for reisekompensasjon. Men det hastar slett ikkje enno, derfor gjer eg heller noko anna som også opplevast som nyttig, og som eg har meir lyst til nett no, nemleg å skrive ei lita bokomtale. Og det er nettopp dette denne vesle boka handlar om; korleis ein kan utnytte vegringa for å gjere ei oppgåve til å få gjort andre oppgåver i staden for.

Perry er filosofiprofessor (emeritus) ved Stanford University, og er også tilknytt University of California, Riverside. Det skadar heller ikkje å nemne at han er medlem i Det Norske Videnskaps-Akademi. Men trass alt dette skal ein ikkje sjå bort får at han har noko vetugt å fortelje. Og det er mykje vetugt i denne boka. Det starta med at han skreiv eit essay om strukturert prokrastinering i 1995. Dette kom på prent i tidsskriftet Annals of Improbable Research, noko som i sin tur leia til at Perry fekk Ig-Nobelprisen i 2011. Deretter lot han seg overtale til å spinne vidare på konseptet, og gi ut ei bok.

Det opphavelege essayet er kapittel 1 i boka. Eg vil hevde at langt på veg så er det meste sagt i dette kapitlet. Men eg forstår jo at boka ville blitt i overkant tynn med berre 7 sider. Og, jaudå, dei øvrige kapitla tilfører faktisk noko til boka, sjølv om dei beste poenga alt er brukt opp. Innimellom så er han også ganske vittig, så det er ikkje bortkasta tid å lese igjennom heile boka. Men det kan vere lurt å vente med det til ein har nokre viktigare oppgåver som heller burde vært gjort.

Eg ser at fleire er i ferd med å gjere opp status for denne utfordringa i desse tider. Ei kjapp opptelling viser at eg bomma hårfint på førehandstpiset mitt, talet ser ut for å vere 38. Ikkje så verst, med tanke på at eg ikkje har prøvd.

1 - A book with more than 500 pages: Paktens voktere - Tom Egeland
2 - A book with a color in the title: Rødstrupe - Jo Nesbø
3 - A book with a one-word title: Kullunge – Monica Kristensen
4 - A book by a female author: Gulldronning, perledronning - Margaret Skjelbred
5 - A book based on or turned into a TV show: Buddenbrooks - Thomas Mann
6 - A memoir: Saga Siglar – Århundrets seilas jorda rundt - Ragnar Thorseth
7 - A book from an author you love that you haven’t read yet: A Journey to the Interior of the Earth - Jules Verne
8 - A book a friend recommended: Beatles - Lars Saabye Christensen
9 - A book based on a true story: Mors og fars historie - Edvard Hoem
10 - A book by an author you’ve never read before: Mønsteret ranker - Chinua Achebe
11 - A book with a number in the title: 1964 - Ragnar Hovland
12 - A book set somewhere you’ve always wanted to visit: Atlas over fjerne øyer - Judith Schalansky
13 - A mystery or thriller: Lucifers evangelium - Tom Egeland
14 - A book published this year: Go set a Watchman - Harper Lee
15 - A book written by someone under 30: En halv gul sol - Chimamanda Adichie
16 - A book that became a movie: Moby Dick - Herman Melville
17 - A book of short stories: Diálogos Impossíveis – Luis Fernando Verissimo
18 - A book set in the future: The Iron Heel - Jack London
19 - A nonfiction book: Placebodefekten - Gunnar R. Tjomlid
20 - A book with antonyms in the title: Gjennom eld og vatn - Aino Kallas
21 - A book you own but have never read: Fuglane - Tarjei Vesaas
22 - A book with a love triangle: Várias Histórias – Machado de Assis
23 - A book with nonhuman characters: Mann for sin katt - Lars Saabye Christensen
24 - A book that was originally written in a different language: Bildet av Dorian Gray - Oscar Wilde
25 - A book you can finish in one day: Prosa frå ein oppvekst - Jon Fosse
26 - A trilogy: Nei (men nesten, las dei to siste binda av Ragnhild-trilogien av Olav Duun)
27 - A book set in a different country: Sin egen herre - Halldór Kiljan Laxness
28 - A book with magic: Nei
29 - A Pulitzer Prize-winning book: Nei (Men har kome ganske langt i Middlesex, som vann i 2003)
30 - A book you started but never finished: Nei
31 - A funny book: Norske smil - Herbjørn Sørebø og Audun Hetland
32 - A classic romance: Victoria - Knut Hamsun
33 - A popular author’s first book: Den fremmede - Albert Camus
34 - A book at the bottom of your to-read list: Brotne band - Hans Hyldbakk
35 - A book your mom loves: Veit ikkje
36 - A book that scares you: Mengele Zoo – Gert Nygårdshaug
37 - A book more than 100 years old: My Brilliant Career - Miles Franklin
38 - A book based entirely on its cover: Oppfinnere som døde av sin egen oppfinnelse - Ola Vikås
39 - A book you were supposed to read in school but didn’t: Nei
40 - A book that came out the year you were born: Nei
41 - A book with bad reviews: Nordaustpassasjen - Kjartan Fløgstad
42 - A book from your childhood: Anne of Green Gables - Lucy Maud Montogmery
43 - A book set in high school: Nei
44 - A book that made you cry: Nei
45 - A graphic novel: Nei
46 - A book that takes place in your hometown: Sjabervik - Øystein Orten
47 - A book set during Christmas: Nei
48 - A book written by an author with your same initials: Nei
49 - A play: Peer Gynt - Henrik Ibsen
50 - A banned book: The Invisible Man - H.G. Wells (forboden i Nazi-Tyskland)

Moro å sjå Åsne Seierstad på lista, sjølv om temaet for boka ikkje akkurat ansporar til bruk av adjektivet "moro". Forøvrig kunne eg ikkje unngå å merke meg at oversetjaren heiter Sarah Death. Etternamnet var så passande at det nesten blei upassande.

Slutten av bok 2:
Eg har store problem med å forstå kvifor dette biletet skulle vere så skadeleg for Dukakis sin presidentkampanje, medan Margaret Thatcher hadde stor sukses med ein etter min meining mykje meir malplassert positur 2 år tidlegare. Forstå det den som kan. Eg forstår i alle fall at det er bra at eg ikkje har PR-kampanjer som leveveg.

Sjå der, ja, helg midt i helga, på ein måte.

Det har vært lite lesing inn mot jul, eg har nok latt meg prege av førjuls-stresset i større grad enn eg liker å innrømme. Men i dag har eg stort sett ikkje gjort anna enn å plante raua godt nedi lesestolen. Blei ferdig med Ragnar Thorseth sin bok om Saga Siglar i dag, og så harva eg igjennom ei gamal vitsebok, Norske smil, av Herbjørn Sørebø og Audin Hetland. Nett no sit eg med Jobb med gjeterhunden, må ha litt påfyll av teori før treninga i morgon.

Vidare har eg tatt fram ei brasiliansk bok, Segundo eu me chamo Antônio, som er den andre boka med drodlerier av Pedro Gabriel. Eg likte den første godt, så det er lov å håpe på at denne også blir ei fin oppleving. Lesesirkelboka Middlesex har eg også framme, det blir nok eit stykke ut i januar før eg blir ferdig med den. Kanskje innan fastsett leseperiode?

Framleis god jul, og godt nytt år til alle!

Og for den som lurer på korleis det gjekk vidare med mylnaren; det ser ut for at han har flytta til Leirvik på Stord

Min bedre halvdel er ikkje så opptatt av å lese. Derfor blei det turstøvlar i staden for. Ja, og så ein haug med sjokolade, då, med ei dårleg skjult von om at ho vil dele med meg.