Bokelskere.no

Dette blir ei knallhelg. Regn og møkkaver både laurdag og søndag, så det er ingen grunn til å røyse seg opp av lesestolen. Det passar bra, for eg er litt på etterskot i to leseslirklar no. Har kome eit brukbart stykke på veg (drygt 100 sider) i dystopilesesirkelboka Silo, medan eg berre såvidt har starta på Buddenbrooks. Men innan helga er over satsar eg på å vere nokonlunde ajour med leseplanen.

For å variere enno litt til, så lurer eg på å lese igjennom den truleg kortaste boka eg har i bokhylla, Prosa frå ein oppvekst av Jon Fosse. Til dei som held på med popsugar-leseliste så er jo dette eit fint forslag til ei bok ein kan lese ut på ein dag. Tipper det gjeng fint å ta den på ein halvtime også.

God helg!

Dette har vært en god leseuke for meg, jeg har fullført to bøker som jeg tidligere har lagt bort. Både Wilderness of Ruin av Roseanne Montillo og Inadmissible av Tamer Elsayed kan endelig legges i lest-haugen. Det var helt greie bøker, men ikke noe å rope hurra for.

Denne helgen holder jeg på med The Sasha McCandless Series Volume 1 (Books 1-3) av Melissa F. Miller. Dette er så langt en god spenningsroman med litt krim og litt konspirasjonsteorier.

Håper dere får en fin helg!

Hei!
Finnes det en app til mobiltelefoner for bøker, hvor man kan legge inn for eks bøker som man ønsker seg og som man har lest og, ja, vel bokelskere som en app liksom? Hadde vært så greit å ha når man er ute og reiser og "tilfeldigvis" ramler inn i en bokhandler. Flaps! opp med telefonen og sjekke hva som er på "Ønsker meg" lista, og se om man finner den. Noen burde finne opp en sånn!

Jeg er noe over 100 sider inn i den dystopiske lesesirkelens første bok: Wool av Hugh Howey (Silo på norsk). Er godt fornøyd med boka så langt (lydbok; Audible), så kommer til å fortsette lesingen.

Prøver meg også på Buddenbrochs av Mann og kommer til å følge med på lesesirkelen rundt den. Foreløpig har jeg den tyske versjonen på Kindle, men spørs om ikke en tur på biblioteket for å låne norsk versjon ville gjort seg.

Saabye Christensens siste, Magnet, stirrer på meg fra hylla. Den må nok (dessverre) pent vente til etter Wool og Buddenbrochs.

Ha en fin søndagskveld og en god uke, bokelskere!

Går litt sakte om dagen, men denne helga leses Viveca Sten sin I kampens hete, og samtidig leser jeg På vegne av venner av Kristopher Schau. På vegne av venner overrasket meg positivt, faktisk... hadde ikke så stor tro på den, men den er bra!

God helg!

Jeg leser boka "Gapestokken" av Tsjingiz Ajtmatov. Bokas handlinger foregår på de store steppene i Sentral-Asia. To parallelle historier tror jeg det er. Vi følger et ulvepar og så handler det om narkotikahandel i Sovjet. Ikke kommet så veldig langt men boka ser lovende ut til nå.
Har lest andre bøker av denne forfatteren, bl.a "Den hvite dampbåten", Tidlige traner og Og dagen varer lenger enn et århundre år.
Samtidig leser jeg Knut Hamsun Rikets port ; Livets spil ; Aftenrøde ; Munken Vendt. Dette skuespillet koser jeg meg med på senga, skal begynne på Munken Vent.
Buddenbrooks ligger klar til å leses, begynner nok i morgen tenker jeg.

Siste boka til Jo Nesbø skulle jeg jo lese ferdig forrige helg, men oppussing og fantastisk vær er skyld i at jeg ikke kom i mål. Ikke mye igjen så den avsluttes nok i kveld.

Har lånt et par diktbøker som jeg koser meg med i helgen. Dikt i samling av Per Sivle og Song i september av Ingebjørg Kasin Sandsdalen.

Buddenbrooks av Thomas Mann som er lesesirkelens nye bok ligger klar for oppstart og den vil nok bli startet på i morgen.

Da er det helg igjen. Høsten har kommet for fullt og julen nærmer seg med stormskritt.

Her fortsetter den gode leseformen med Injustice For All (Joe Dillard Series Book 3) av Scott Pratt. Dette er en lett og spennende krim med god fremdrift så det flyr unna. Tidligere i uken leste jeg Amy, My Daughter av hennes far Mitch Winehouse. En veldig fin bok om en tragisk historie.

God helg, alle bokelskere!

Jeg har ikke lest boka, men det ser sånn ut.

Boka åpner slik:

I grålysningen tredje søndag i advent anno 1679 kom Sjur Sjursen fra Halgutusveen på tjærebredde finn-ski sørover Rugla.
Han hadde flintelås hengende i vieband over akslen, og det messingslåtte krutthorn dinglet i en grå nesting på knivremmen.
En halt bjørnehund hoppet efter i skirennen. Hunden hette Passop og var stamfar til bjørnehunden, Eli Sjursdotter slo ihjel innmed Bershøgden, den vinteren hun levde ihop med Pelle Jønsa, rømlingen fra Armfeldshæren i Tydalsfjellene.

Hadde sett fram til denne, men etter mi meining når den ikkje opp mot Drep ikke en sangfugl. Opplevde innhaldet som litt springande - men dei avsnitta som vart sett med barneauge var gode. Den konflikten som var mellom Atticus og Jean Louise fekk ikkje så mykje fokus at det vart det berande elementet i forteljinga.
Så- eg er kanskje tilbøyeleg til å vere enig med dei som meinte at denne like gjerne kunne ha lagt i skjul som før....
Men, det vart no trass alt terningkast 3, og mange har hatt meir glede av boka enn eg :-)

hahaha trodde du trengte skyss til slottsparken.

Jeg har den ikke, men et kjapt søk på Antikvariatnet viser at det er mulig å bestille den derfra for kr. 200,-

Jeg liker veldig godt bokanbefalinger bare for deg, som det står. Der har jeg funnet mange godbiter som jeg har lånt på biblioteket.
Så nå folkens er det bare å stemme riktig den 14.nde, sånn at bibliotekene fremdeles har råd til å kjøpe inn bøker til oss som bruker dem.

Den heftige diskusjonen mellom Jean Louise, Atticus og onkel Jack er fascinerende å følge med på. Den går dypt inn i sjelen deres, og forklarer samspillet i samfunnet på den tiden hvor svarte og hvite levde adskilte liv, side om side. Boken anbefales på det varmeste!

Skjønner meg ikke på treningkastet 3. Selv vippet jeg mellom 4 og 5. Har lite erfaring i å lese lyrikk/dikt o.l, men uavhengig av erfaring var dette en god leseropplevelse.

Slukte den lille boken på en time - og den timen kunne blitt redusert til få minutter dersom jeg hadde lest for full tank. Poenget mitt er: at jeg bruke en hel time på de få ordene betyr at jeg nøt å lese boken, at den rørte meg på en slik måte at jeg ikke kunne rase gjennom den. (OG: ekstra poeng for rosa omslag ... hihi)

Og ja, jeg innrømmer det: jeg valgte denne boka på grunn av fargen. Etter å ha slukt den kan jeg bekrefte at den smakte like godt som den så ut. ‪#‎Sometimes‬: ‪#‎DoJudgeABookByItsCover‬

«Ein litterær sensasjon» er muligens eit begrep som har blitt litt utvatna. Men nyhendet om at Harper Lee skulle gi ut ei ny bok, 55 år etter den einaste publiserte boka hennar, den særs vidgjetne og godt omtykte Drep ikke en sangfugl, må vel med rette kunne kallast ein sensasjon. Og når sjølve faktumet at boka kjem er ein sensasjon, så vil det også vere sensasjonelt å ikkje ha høge forventningar til sjølve boka. Sjølv gjorde eg mitt beste for å dempe forventningane i forkant.

Go set a Watchman blei ferdigstilt i 1957, skal ha blitt refusert, og i samarbeid med forlaget blitt bearbeidd til det som blei Drep ikke en sangfugl. Det må ha vært ei ganske radikal bearbeiding, for det er svært lite overlapp i dei to historiene.

I denne boka er Scout, eller Jean-Louise blitt ei ung dame, busett seg i New York, og kjem heim til Maycomb, Alabama, på ferie. Eg gjeng ut frå at alle som har flytta frå heimstaden merkar korleis den endrar seg over tid, og kjenner på vemod over at ting ikkje er som før. Slik er det også med Jean-Louise, men det er ikkje berre omgjevnadane som har endra seg. Avstanden mellom den svarte og kvite befolkninga har tilsynelatande auka. Ho finn også ut at faren Atticus og kjærasten Hank leflar med haldningar som ho ikkje kan tåle. Som kontrast til dette får ein innimellom servert barndomsminne, med persongalleriet frå Drep ikke en sangfugl.

Onkelen Jack er kanskje den personen eg likte best i boka. Ein eksentrikar, men med glimt i auget. Han prøver så godt han kan å hjelpe Jean-Louise å orientere seg i det moralske landskapet ho har kome attende til. Likevel er ikkje ein konfrontasjon med faren til å unngå.

Boka var fin, den, både som ei forteljing på eigne bein og som supplement til Drep ikke en sangfugl. Men det er lite truleg at den får ein like stor plass i litteraturen.

Trykk her for full bokomtale på bloggen.

Medan Småen sin Atticus vart eit ufeilbart moralsk kompass, ein mann som alltid støtta seg til objektiv rettferd, er Jean Louise sin Atticus tilsynelatande ein svakare mann – fysisk og moralsk. Alt fell saman når ho finn ut at han har delteke i eit borgarrettsmøte der afroamerikanarane sine aukande rettar vert kritiserte i harde tonelag. Atticus sin demokratiske sans spelar seg ut på ein måte Jean Louise ikkje klarar å forsona seg med. Småen sin Atticus var svært progressiv, Jean Louise sin far er meir tilpassingsdyktig.

Kven kan syne henne sanninga no? Jean Louise har på mange måter overteke Atticus si rolle. Ho er romanen si moralske røyst. Medan Atticus sin sans for rettferd er festa i den kjølege og observerande trongen til å skjøna alle sider, er Jean Louise sin ein ryggmargsrefleks. Ho skjønar ikkje den verda ho er ein del av, og i alle fall ikkje den delen av verda som heiter Maycomb. Kvardagen hennar heime er prega av ei manglande navigeringsevne som det er lett å leva seg inn i. Alt dette har ikkje gjort noko tidlegare, for ho har alltid hatt Atticus, men no har han – i hennar auge – blitt ein annan. Ho kan ikkje forstå at gode menn kan meine vonde ting, og korkje vil eller kan forstå Atticus sin ståstad når han freistar å forklara kvifor han deltek på slike møter. Han når ikkje fram til ho. Og ikkje heilt til meg heller. Han er på dette tidspunktet ein gamal mann, frå ein gamal tid. Freistar han å forsone gamle og nye verdiar? Er han progressiv for sin generasjon? Har det noko å seie? Er eg ute etter formildande faktorar, fordi eg, i likskap med Småen, er skuffa over at Atticus ikkje er ein person heva over menneskelege feil og fordommar?

Romanen er ikkje formleg ferdig. Nokre gonger er ho inkonsekvent, nokre gonger er den litterære kvaliteten ikkje heilt på topp. I meldinga mi skreiv eg at ho hadde hatt godt av ein pusseklut, men det er ingen som kan pusse på dette. Lee kan ikkje sjølv, og det hadde ikkje vore rett om ein redaktør tok grepa utan forfattaren sitt samtykke. Om ein klarar å sjå vekk frå dette, er dette ei interessant bok.