Omtale fra forlaget
"I find writing novels a challenge, writing stories a joy. If writing novels is like planting a forest, then writing short stories is more like planting a garden." Across seven tales, Haruki Murakami brings his powers of observation to bear on the lives of men who, in their own ways, find themselves alone. Here are vanishing cats and smoky bars, lonely hearts and mysterious women, baseball and the Beatles, woven together to tell stories that speak to us all.
Marked by the same wry humor that has defined his entire body of work, in this collection Murakami has crafted another contemporary classic.
Forlag Harvill Secker
Utgivelsesår 2017
Format Innbundet
ISBN13 9781911215370
EAN 9781911215370
Språk Engelsk
Sider 240
Utgave 1
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Noen artige noveller helt i Murakami-stil. Men absolutt ikke det beste han har skrevet uten at det skal ta lysten fra noen til å lese boken.
KORT INFO:
Novellesamling beståande av sju noveller fordelt på 174 sider
Svært ulike noveller som samstundes har noko til felles; nemleg at hovudpersonen er ein mann (ofte i midten av tretti-åra) og at denne mannens liv (på den tida novella foregår) i stor grad blitt påverka av ei kvinne, eller mangelen derav. Altså er kvinner og menn ein slags fellesnemnar for novellene
Nokre er meir ”absurde” og overnaturlege, mens andre er meir realistiske.
Lettlest, humoristisk og lada av ein stemning prega av mystikk
TANKAR / DOM:
Sjølv er eg ikkje særleg begeistra for noveller generelt – trur det er fordi eg føler eg ikkje får nok, det blir liksom litt for kort. Og ofte er endingane opne, og likar å ha ein slags ”closure” når eg leser ferdig. Men av og til, som no, passar det fint med nokre noveller. Denne gong fordi eg nettopp hadde lese ut The Color Purple – ei bok som rørte meg så djupt at eg ikkje heilt klarte gå laus på noko nytt. Så desse novellene passa perfekt då dei er kjappe å lese, skriven på enkelt språk, og ikkje krev at ein ”forpliktar” seg til mage sider og timar for å lese ferdig.
Les denne boka dersom du vil ha:
– underhaldning- noveller du kan lese fleire gonger
– Lesestoff som er enkelt å plukke opp og legge ned att utan å måtte finne ein passande plass å stoppe opp; ein kjem kjapt inn i handlinga
– varierte historier
– humor og mystikk i eitt og same jafs.
– ei bok du kan lese litt i utan å måtte lese ferdig; les ei novelle, les fem, legg boka bort og finn fram igjen seinare.
Oppsummering av novellene: (Utan «spoilers»)
1. ”Drive My Car” – skodespelaren Kafuku ansetter ei stygg, ung jente til å vere sjåfør for han. Ikkje sida før kona dauda har han hatt ei kvinne i bilen, og at ho no er der får han til å tenke på kona si meir enn før. Etterkvart som han blir vant med å ha henne der i bilen opnar han opp for henne og fortelle om fortida si; mellom anna om konas utruskap – som dei to no diskuterer ein del; kvifor? Korleis? Var det hans skuld?
2. ”Yesterday” – Då Tanimura var student og arbeida på kafé, møtte han Kitaru, som fort blei ein kamerat. Kitaru strauk på eksamen fleire gonger og kom ikkje inn på universitet. Han ba Tanimura om å ta kjærasten med på nokre dater slik at han kan fokusere på studiane, og slik at ho ikkje stikker av med nokre andre … Så forsvinner Kitaru …
3. ”Det selvstendige organ” – Hovudpersonen her heiter også Tanimura, men det er ikkje klart om dette er same person som frå føre novelle, det kan ein nok som lesar sjølv vurdere. Tanimura fortel her om ein plastisk kirurg han ein gong kjende. Denne mannen var ein evig ungkar på over femti år. Så ein dag fortel denne kirurgen at han har forelska deg i ein dame med ein son, og at han ikkje kan oversjå forelskinga. Men ho er gift og vil ikkje forlate mannen sin. Og dette ser ut til å gå så sterkt inn på han at han ikkje klarar takle det.
4. ”Sjeherasad” – ei sjukepleiar/hjelpepleiar kjem på besøk til hovudpersonen to gonger i veka. Ho har med seg det han treng av dagligvarer og liknande, for han kan ikkje forlate leilegheita. Og så har dei sex saman. Han veit ikkje heilt om det er ei av pliktane hennar i forbinding med arbeidet, men han likar det godt og seier difor ikkje noko på det. Det han likar best er etter sex-en, for då fortel ho alltid spanande historier; mellom anna om sitt føre liv som niøye, og om nokre hendingar i ungdomstida då ho blei besatt av ein gut i klassen.
5. ”Kino” – kona er utru, og det med ein av hans kolleger. Då han brått tek dei på fersken, er ekteskapet over. Kino seier opp jobben, og flytter inn i tantas tidligare bustad kor han startar ein pub som han kallar opp etter seg sjølv; Kino. Ting går greit ei tid. Men så startar rare ting å skje, og han må til sist reise vekk ein stund for å kome seg i sikkerheit. Rare ting fortsetter å hende. Kanskje er det sorga frå brotet som heimsøker han? Han høyrer dunking, som frå ei hjarte, overalt.
6. D”a Samsa ble forelsket” – ein mann vaknar opp i eit tomt soverom. Tidligare var han ikkje denne mannen, trur han. Men no er han ein mann. Og han er åleine i eit tomt hus. Og han er naken og svolten. SÅ han eter, og finner seg ein morgenkåper. Og så kjem ei dame på besøk for å fikse ein lås…
7. ”Menn uten kvinner” – Ein mann får vite at ei tidligare kjærast har begått sjølvmord, noko som utløyser ein lang tankerekke og fleire refleksjonar som ender med ein slags konklusjon, som på eit vis summerer opp heile novellesamlinga: Nokre gonger kan tapet av ei kvinne betyr tapet av alle kvinner.
(utdrag henta frå bloggen min https://spraakraadblaagg.wordpress.com)
Jeg er Murakami-fan. Jeg liker best romanene til Murakami, men også novellene. Novellene, i hvert fall noen av de, er nok basis for enkelte av Murakamis romaner. I hvert fall synes jeg det. Man merker det ved gjennomlesning av disse novellesamlingene.
Menn uten kvinner er, etter min mening, en av de bedre novellesamlingene til Murakami. Men… som jeg har sagt før, ofte slutter/ ender novellene litt rart. Eller det blir liksom litt løst… løse tråder. Er det gjort med hensikt? Uansett, jeg koste meg med denne boka. Språket og stemningen i alle novellene er superb. Murakami av beste sort! Terningkast 5. meget bra, det hele.
Ingen diskusjoner ennå.
Start en diskusjon om verket Se alle diskusjoner om verket... det er som om knappene våre ble kneppet skjevt helt fra starten.
Det finnes mennesker som er så fattige på indre skjevheter og bekymringer at livet deres blir forbausende teknisk.
"Jeg skulle gjerne ha opplevd disse følelsene mens jeg var ung," sa Tokai. "Da ville jeg kanskje ha utviklet antistoffer. "
Hvis det bare var så enkelt, tenkte jeg. Jeg kjente mange mennesker som drasset på latente og ondskapsfulle sykdommer uten å utvikle noen form for antistoffer.
Finnes det virkelig noe slikt som en blind flekk, tror jeg alle menn har en.
Litteratur av menn om menn som føler seg avvist!
Kom tilfeldigvis på å lage en slik liste etter å ha kjøpt listas to første bøker og dermed tilfeldigvis fant en liten sammenheng i titlene
Bøker jeg ville lese i 2016 som aldri blir lest fordi lista over 2016-bøker ble så altfor lang (og samtidig utilstrekkelig). Så dette er "leftovers" pluss diverse som nok dukker opp meir eller mindre spontant. Foruten desse reste-bøkene har eg planer om å
1) lese fleire klassikare
2) utforske meir japansk litteratur - rett og slett fordi eg falt pladask for Haruki Murakami
3) utvide sjangrene eg les, F. Eks vil eg forsøke meg på litt fantasy (fordi den såkalla "urbane fantasy-en" i Neil Gaimans Neverwhere gav meirsmak. Også innen Sci-fi, gjerne med humor og satire, som i Hitchhikers guide to the Galaxy, vil eg lese meir
Ei liste over alle bøker og lydbøker som slukes i år, samt korte kommentarar om kva eg syntes om dei