Bokelskere.no

Einig i at det ikkje er heilt truverdig med Harry Hole, og heilt klart er ikkje pennen til Nesbø av forgylt gull. Men for meg er Harry sin karakter beint fram sjarmerende, og alt han seier og gjer vekkjer mang ein latter hjå meg. Samanliknar ein Nesbø med t.d. Mankell og Arnaldur Indridason så er han både stilmessig og språkmessig betre. Gåtane er kanskje ikkje så innvikla og vanskelege, men drivet og humoren veier i stor grad opp for dette for min del. Og heilt ærleg, kunne de ikkje av og til ynskje at de var like tøff i trynet som Harry og stå inne for det?

Einig i det. Nokre forfattarar får meg til å sitje å berre godte meg av di språket rett og slett er framifrå godt. Slik som i Andre Bjerke sine bøker, eller Erlend Loe. Er vel og det som gjer at eg likar Vindens skygge og så godt, for sjølve forteljinga er ikkje så stor i seg sjølve.

Heilt einig. Det er nettopp tilgjeving som er så sterkt i denne boka. Og at det er så levande skildra, sjølv om vi på inga måte maktar å leve oss inn i boka. Og det sei noko, for dette er ei sann historie, men likevel så uverkeleg. Typisk at den ikkje vert kjent fordi den er utgjeve av eit kristent forlag.

Dette er nok ei bok som får meg til å skjemtes over å vere kvit. Absolutt eit must for kvar som er interessert i amerikas historie, og ikkje minst om indianerane. Menneskets egoismen kjenner ingen grenser

Så bra at fleire trekkjer fram denne boka. Eg likte den i alle fall svært godt, men har merka meg at nokre ikkje lot seg begeistre. Det er bra det og tykkjer eg.

er det som er bra med bøker, dei er som musikk, gjev ein heilt individuel oppleving. Eg orka rett og slett ikkje å lese ferdig triologien. Og eg les ganske mykje. No prøver eg å lese Steppeulven som har fått mykje skryt, men den har ligge urøyrt i over ei veke. Sei litt når eg brukte 3 dagar på t.d. Ein tid for alt. Men så er det jo eksamenstid og så fritid= søvn og mat

Det eg likte best med boka, bortsett frå at den var heilt fantastisk til å skildre livet til Jarle, var at den fremstilte på ein veldig fin måte nysgjerrigheita og Jarles forhold til seg sjølve og omgjevnadane i forhold til desse nye kjenslane til Yngve, og leppane til Yngve. Eg som kristen, for ekteskap mellom mann og kvinne, vil likevel anbefale andre å leggje frå seg fordommane og lese denne boka. Den er verdt det

Einig. For meg er faktisk Såbye noko av det mest oppskrytte eg har lese. Platt, sjellaust og beint fram kjedeleg. Kanskje eg burde lese ferdig denne serien. Då har eg noko å gjere til sommaren:)

Om Bull Hansen, må det nemnast at få makter å få lesaren til å engasjerast i hovudpersonen på same måten som han. Vi har ein nattjeger, som altså jakter på menneskje som mat, og det er han vi føler empati med. Det er lett å falle for overfladiske personar som så ofte vert skildra i bøker, som har ein slags sjarme til tross for ein eller anna skavank, slik som bøkene til Cecilla Samartin.

Men Bull-Hansen skildrar noko uverkeleg, eit uverkelg miljø med uverkelege personar. Likevel er det ikkje det få bøker eg har lese kor bilete er vorte så verkeleg måla for meg. Det seier litt om språket til forfatteren

Den er veldig lettlest, men ein bør ikkje rase gjennom den nettopp fordi det den tek opp er så viktig. Samstundes tykkjer eg at den ikkje er så truverdig som t.d. "Vitne" som du absolutt bør lese!

Men det beste med boka er at den tek opp ei viktig sak, nemleg at folk kan verta jaga på flukt av andre grunnar enn krig, men rett og slett pga at staden der dei bur er rik på naturressursar. Akkurat slikt som skjer i Brasil i Amazonas og i Equador, også der med tanke på olje.

Kva gjer dette med vårt samvit med tanke på import? Kanskje Bush ikkje var så alt for dum når han sa at feilen med importen var at den kom fra utlandet?

Vi bør i alle fall tenkje oss om to,tre, ja gjerne fem gonger før vi klagar over prisane på maten. Kven av oss bruker opp mot 70% av all inntekt på mat? I alle fall ikkje eg, og eg er student

Eg tykkjer den vart litt for enkel, og banal. Språket var flatt og utan liv, og alt går så raskt at du får ikkje noko inntrykk av personane. I alle fall ikkje nok til å vite om du skal like dei eller ikkje. Leo står fram som ein sjarmerende slask, men så er han visst ikkje det likevel osv. Nei, då tykkjer eg betre om slasken Harry Hole:) Alt i alt tykte eg faktisk boka vart litt keisam og sjarmlaus. Veit eg sei imot mange no, men det er no berre mi meining.

Dykk bør lese både "Noen kjenner mitt navn" og "Vitne". Særleg vitne går denne boka ein høg gang.

Viss ein først skal lese ei bok av Rivers, så er denne dette. Vekker mange gode tanker om kva som er viktig ei menighetsarbeid. Ikkje så gripande og engasjerende som triologien hennar, men likevel betre tykkjer eg