Bokelskere.no

En fore fri er skrevet av Beate Grimsrud :-)

Bøker lese i tjue nitten

Det finnes et japansk ord for dette fenomenet
https://spraakraadblaagg.wordpress.com/2018/06/27/tsundoku/

Skriver ei kort lita omtale, rett og slett fordi det ikkje står noko om denne boka her frå før, og fordi dette er ei bok eg trur mange ville like å lese. "Like" i hermeteikn - det er ei vond bok som vekker ein masse kjensler - sorg, vantro, sinne - hos lesaren. Ei viktig bok også - som setter lys på høgst reelle livssituasjonar folk flest aldri trenger tenke på.

Eg fekk nokre assossiasjonar til Krystallslottet av Jeanett Wells, men dette er ingen kopi, det er ei unik historie. Om du likte Krystallslottet, vil du nok også like denne. LES! OG LÆR

Boka handlar om Tara som vekst opp i ein spesiell familie. Forutan den strenge religionen, Mormonisme, har ho ein svært eksentrisk far, sannsynlegvis sjuk i form av ein biploar lidning. Ho blir hindra frå å gå på skulen, ho har ingen fødselsattest (innen familien er dei ikkje ein gong einige om kva dag som er fødselsdagen hennar, dei veit berre at det er på hausten ein gong!), ho arbeider for faren i utrygge omgivningar, ho blir banka og mishandla av ein bror, ho blir på sett og vis hjernevaska - legar er farlege, utdanna menneske er løgnarar og bedragarar som er hjernevaska av myndigheitene, myndigheitene er ute etter å ta dei, osv osv...

Tara klarar imidlertid - som syttenåring - å få ein fot ut av heimen og inn i det offentlege då ho bestemmer seg for å utdanne seg. EIN FOT riktig nok ... for ho blir dratt og dytta og halt i, inn o ut av to ulike liv, driven av frykt og lojalitet til familien, samstundes som ho merker at det finst noko meir, at ho ønskjer seg noko anna. Men å gje opp si eiga slekt, trass i alt dei har utsett ho før ...

Oppsiktsvekkande, djupt, sårt ... dette er ein spesiell historie, som dessverre ikkje er unik. LES!

Dette er nok det første året hvor jeg ikke får en drøss bøker! Og mtp hvor mange uleste skatter jeg har stående på vent i hylla, er det kanskje like så greit. Fikk én bok da - men det er nr. 8 i en krimserie jeg ikke har lest, så den skal jeg bytte. Og da tenker jeg at jeg endelig får tak i Marit Eikemos siste bok! Har til nå kjøpt og lest alt av henne, så denne siste må også leses og plasseres ved siden av de andre i hylla. :-)

Romjulsboka je har valgt meg ut er "Balansekunst". Har lenge hatt den i hylla, men har vært litt skeptisk fordi den er så tykk, og sidene kompakte med liten skrift. Men starta i går kveld og er alt over hundre siden inn i boka. Fengslende og bra! Spørs om den varer hele romjula, slik tanken var. Den blir uansett med til Danmark når vi reiser i morgen - sammen med Jon Fosses trilogi som en back-up; om jeg skulle komme til å lese den ut.

Regner også med at vi finner oss en fin lydbok å lytte til på bilturen. Men hvilken det blir ... valgets kvaler, gitt!

Ønsker alle en god (rom)jul og et godt nytt år!

Fin historie, lettlest og rørende. Fort lest og nok også ganske fort glemt. Fullgod kosebok med gjenkjennelige følelser. Ikke noe som gir varig inntrykk, men ypperlig underholdning. Fin bok når en vil lese noe lett, romantisk og småklissete. Ikke nor for deg som vil utfordres intellektuelt eller som er gira på noe dypt og tankevekkande. For meg passa denne perfekt å lese som avbrekk mellom to smånifse krimbøker.

Jente ser gutt og faller pladask. Leiter etter han i ett år... Finner han omsider men da har ting Endret seg og Rt forhold er uaktuelt. I løpet av ti år spiller disse to en viktig rolle i hverandres liv, venner, uvenner, støttespillere, forbudt kjærlighet...

Avbroten

Tankevekkande og rik på kjensler. Og ei rekke tema tas opp - dødsstraff, organdonasjon, religion, frelse og tilgivning, liv, død, frihet... I denne boka følger vi ein rekke menneske som på ulikt vis blir involvert i ein sak kor ein dødsdøymd mann ønsker å donere hjartet sitt. Men, om han får den daudelege injeksjonssprøyta kan ikkje hjartet brukast. Vi følger ein av fangane i same fengsel, ein prest, ei advokat, samt ei mor (som er enke, mannen og den eldste dottera blei skoten av den samme mannen som no ønsker å donere bort hjartet sitt) og dottera - som er sjuk og treng nytt hjarte...

omlag halvvegs i boka hadde eg ikkje heilt gjort meg opp ein meining. Det blir litt for mykje religion etter min smak, men boka er interessant likevel og religionen er heldigvis ikkje framstilt som feilfri eller som "det riktige"

Starta bra, men så begynte eg å kjede meg. Kom ikkje nær nok karakterane, emosjonelt, til å bry meg tilstrekkeleg om dei. Religion og bibelprat fekk for mykje plass. Og ja... Eg veit ikkje eg blei rett og slett lei. Det er sjelden eg legg vekk ei bok som eg alt har lese halvparten av... Men ja.. Når eg sit og kikkar på klokka heller enn å nyte boka... Då er det ikkje særleg givande å lese. Livet er for kort og bøkene for mange til å bruke tid på bøker som. Ikkje fenger.
Vil berre påpeike at boka ikkje er dårleg... Ho traff berre ikkje meg. Språkleg sett er ho heilt ok, men ikkje noko å skrike hurra om. Så ikkje noko oppsiktsvekkende dårleg språk, men eg trur likevel at eit sprekere språk ville gjort boka betre og løfta historia såpass at boka blei meir innbydande og interessant.

Lytta til lydbokversjonen og det var helt utrolig, rett og slett fordi oppleserane gjorde ein makalaus jobb. Mykje (eller alt...) blir fortalt via dialogar/mail/referat-ein eller annan form for kommunikasjon - og det gjorde seg veldig godt på lydbok! Alle tre bøkene ligg på Storytel så anbefaler verkeleg å lytte til dei neste der dersom du ikkje alt har kjøpt bøkene :-)

Ei av mine favorittar! Anbefaler også å sjå filmen! Den er litt annleis enn boka, men endringane som er gjort gjerne at det fungerer veldig bra som film

Las nettopp The Secrets She Keeps av same forfattar, og den er den beste thrilleren eg har lese på lenge. Anbefaler den!! Også krimboka Liv og død er å anbefale. Denne forfattaren er på god veg til å bli ein favoritt hos meg :-)

Vi følger dei to kvinnene Meghan og Agatha, som begge to går gravide i si siste månad. Anna kvart kapittel er skriven i synspunktet til henholdsvis Meghan og Agatha.

Meghan - gift med TV-kommentator, TV-fjes, kjendis-mannen. Sjølv er ho bloggar og har ein god fan-base. Ho har venninner, ho har foreldregrupper, ho har nettverk, ho har alt - tilsynelatande, sett utan frå - særleg sett med Agatha sine augo.
Agatha - skilt, einslig, ein trøblete oppvekst, ei litt ustabil sjel. Men samstundes svært god, kjærlig. Søkande. Leitande etter noko og nokon og høyre til. Ho lyger ein del. Men ho seier også mykje som er sant...

Vanskeleg å skrive noko om denne boka uten å røpe vesentlige ting... så eg skal bare seie veldig kort at: av alle bøker innen sjangaren "psykologisk thriller" er dette den beste eg har lese! Eg klarte verkeleg ikkje legge boka ned, eg slukte dei 500 sidene på to dagar.. eg blei oppslukt!
Språket er kort, presist, enkelt å lese. Samstundes inneheld det vittige formuleringar og ein småironisk tone. Karakterane er ekte og velutvikla. Plottet er gjennomført, truverdig og overhodet ikkje forutseigbart. Skal du lese ein thriller....LES DENNE! Må også nevne at det er gøy å lese ein thriller som ikkje er skriven frå politiets sitt perspektiv (eller en journalist eller ein psykolog ...) LES LES LES!

Apropos advent - siden det er mange leseglede menneske her kan det jo være at dette er av interesse? Eg har i år laga ein 24-episodars juleeventyrkalender. I utgangspunktet for tantebarna mine, men no har sambuar og ein del andre også fått lese og har likt det såpass godt at dei deler det vidare... Så i tilfelle nokon vil lese ein slags adventskalender: https://spraakraadblaagg.wordpress.com

Det er ikkje mykje eller krevende. 1-2 sider med tekst per dag. Skriven ned humor og snert, hopar eg... Håper dei som eventuelt leser likar det :)

Det er ei fin bok! Anbefaler også å sjå filmatiseringa, blei imponert over kor godt tankane og kjenslane til karakterane kom fram på lerretet, hadde ikkje forventa at den boka skulle kunne bli så bra som film

Eg starta i dag å lese The Secrets She Keeps av Michael Robotham og eg er fullstendig oppslukt! Lytta tidlegare denne månaden til Liv eller død av same forfattar og fann ut at eg ville ha meir av han. Og det er eg glad for at eg gjorde! Perfekt bok etter humøret no.han skriv så bra, sterke og ekte karakterar, kort og presist spårk, spenning, humor og kjensler.. Stor fan! Gler meg til å lese mykje meir av denne mannen

Så i helga skal eg lese ein del, men vil òg vere sosial og markere st det er ADVENT og snart JUL.. Så tid med familie og sambuar står høgst på lista. Og... Så blir det nok og litt skriving, for eg har laga ein JULEEVENTYRSADVENTSJUKEKALENDER. laga han i utgangspunktet for tantabarna mine men siden eg har vener og andre familiemedlem som også ville lese dette bestemte eg meg for å dele historia på bloggen min...så om. Nokon her også er nyfikne og vil lese noko lett og småhumoristisk og julete så legger eg altså ut eitt kapitel kvar dag fram til julaften. http://spraakraadblaagg.wordpress.com

Jøss! Takk, dette var jo supert

Ja, suveren er ordet. Dette gav meirsmakmog eg kjem til å lese meir av Dickens! Blir nok ferreig med boka i dag, måndag. Brukte rett under ei veke på denne tjukke boka, så detbhar gått mykje kjappare å lese ho ut enn kva eg førestilte meg det ville gjere. Som betyr at det finnst meir tid til p lese meir Dickens. Tenkte forsøke meg på Den boka med jul i tittelen...det står heeeeilt stilt i hjernen...a christmas story? A christmas tale?! Den er iallfall på veg til postkassa mi, just nu!

Sambuaren min er også veldig glad i å sjå på sport på TV, eg derimot...meeeh... så eg skal nok lese litt mens han får sjå sporten sin i fred.
Så eg reknar med p få lese meg nesten ferdig med Store forventninger av Charles Dickens som eg starta på på onsdag. Har hatt ho lenge på hylla, men stadig utsett å lese ho, har vel fått det føre meg at boka er tung og vanskeleg, berre fordi det er ein eldre klassikar. Men så feil kan ein ta..eg elsker denne boka og ho går unna i overraskande høgt tempo. Har lese omlag hundre sidar kvar dag.

På lydbok har eg nettopp starta å lytte til "Slipp håndtaket når du vrir" av Tor Åge Bringsværd. Ein veldig merkelig roman, sært, sært, sært, men bra og høgst underhaldande. Også veldig fint med Kim Haugen som leser

Jeg hadde store problemer med å vite hvordan jeg skulle klassifisere boken. Det er en roman om fæle oppvekster og hvordan problemene blir med deg som voksen. Det er også en såkalt "dameroman". Miksen gjør det vanskelig å helt si hva som er hva. Forfatteren faller ikke for grepet med å la alt ende godt når hun treffer mannen i sitt liv - tvert imot - boken er realistisk og ikke noe "happy ending", men formen! Formen og språket er dameromanen sitt.

Etter at eg las ut boka The Color Purple av Alice Walker for nokre dagar sida har eg slitt med å ta fatt på ny bok. Denne boka gjekk sånn inn på meg, på godt og vondt, at eg liksom ikkje heilt klarer engasjere meg i ny bok... Så dei siste to dagane har eg lese ymse lyrikk, samt nokre noveller av Haruki Murakami. Men no har eg funne meg ein mild kosebok (trur eg!) - "When I Found You" av Catherine Ryan Hyde. Har nyleg lese to andre bøker av henne og elska dei såpass at eg ville lese meir av same forfattarinne, så no kryssar eg fingre og tær for at denne leverer like godt som dei føre to, for dei elska eg... (Dei var forresten bøkene "Sommeren med August" og "Where We Belong" - nydeleg bøker eg verkeleg anbefaler! Rørande, ekte, truverdig, sårt, morosamt ... relativt origanle plott, gode karakterar ein blir glad i... lett og flytande språk. Kort og presist; ikkje langdryge mursteiner, men heller ikkje overfladisk og "for kort").

HANDLING
Den andre boka utfyller den første på meisterleg vis. Ho tek føre seg Jarles barndom – altså hopper vi bakover i tid her, og får innblikk i Jarle og familien hans sitt liv i tida opptil bok nummer ein.
Episodar, kjensler og tankar frå den første boka får solide bein å stå på. Eg likar særs godt at denne boka er skriven i tredje person (den første er skriven i første person, kor Jarle er fortellaren.) Det er ikkje så vanleg at ein forfattar bytar fortellerstemme undervegs på dette viset, og at det blir gjort her fungerer utruleg bra! For i denne boka får vi eit djupare innblikk i Jarles barndom, og ved å fortelle i tredje person bli vi betre kjende med menneska og omstendigheitene rundt Jarle. Vi blir betre kjent med pappa Terje, mamma Sara, bestemor, øvrig vener og slekt. Eit solid bilde av ein ustabil familiedynamikk. Ein familiefar som vil og vil, utan å få det til… Korleis kunne alt gå så glae, når intensjonane var gode?

DET EG LIKAR SÅ GODT MED DENNE SERIEN OM JARLE:
+ energi og futt og fart
+ humor i bøttevis; både via handling/plott, men også gjennom språket
+ ingen ”daude” parti; ein rekker ikkje bli rastlaus og lei mens ein leser, det er god driv heile vegen.
+ Bilete mitt av Jarle Klepp er komplett; eg føler verkeleg eg blei kjend med han gjennom desse bøkene. Eg følte eg visste litt kor han sto og stilte seg mtp diverse tema… litt sånn ”Typisk Jarle å reagere slik!” – og då skal ein kjenne eit menneske (eller fiksjonell karakter….) ganske godt. Samstundes kjenner eg han ikkje heilt – for eg lærte heile vegen noko nytt om han. Ja, Jarle Klepp slutar aldri å overraske – og nettopp dette gjer han så ekte, for slik er det med menneske ein kjenner godt ”in real life” og – dei har mange lag og uansett kor godt man trur man kjenner sine vener vil ein ALLTID kunne oppdage noko nytt ved dei.
+ Elskar at stadene er ekte, sikkert ekstra gøy for meg som rogalending sidan eg kjenner meg att.
+ Nostaligisk og tidsriktige skildringar gjer at ein kan føle seg ekstra engasjert og medrevet (men for yngre lesarar kan dette kanskje ha motsett effekt – at ein ikkje kjenner seg att…tamagocchi, kva var det?, liksom. Sjølv hugsar eg godt datadyr-dagane, men for ein tenåring i dag er nok dette heilt gresk)
+ Setter enorm pris på kor djupt forfattaren har gått inn i hovudet til Jarle Klepp – det kjem klart ut av teksten at dette er basert på noko ekte – om ikkje handlinga er reell, så er iallfall kjenslene i boka bygga på noko ektefølt. Det kostar å skrive på denne måten kor ein utleverar og visar fram hovudpersonens innste kjensler på denne måte.
+ Trass i mange såre episodar og ein tøff barndom, leser eg bøkene med eit smil. Eg får genuin medkjensle for karakterane – ikkje berre for Jarle. Og, denne sympatien er ikkje eit resultat av at karakterane har det vanskeleg; dei vert ikkje skildra som stakkarslege, hjelpelause ofre, men som heile menneske med mange lag.

(Utdrag frå omtale av heile bokserien - henta frå bloggen min https://spraakraadblaagg.wordpress.com)