Ingen hylle
Ingen lesedato
Ingen favoritt
Ingen terningkast
Ingen omtale
Omtale fra Den Norske Bokdatabasen
I dette delvis selvbiografiske verket, følger vi fattiggutten Pelle og hans oppvekst i Danmark i slutten av forrige århundre. Tross all motgang er han en ukuelig optimist og slik erobrer han sitt liv. Historien om Pelle var forfatterens gjennombrudd og utkom opprinnelig i 4 bind. Første bok er filmet.
Omtale fra forlaget
I dette delvis selvbiografiske verket, følger vi fattiggutten Pelle og hans oppvekst i Danmark i slutten av forrige århundre. Tross all motgang er han en ukuelig optimist og slik erobrer han sitt liv. Historien om Pelle var forfatterens gjennombrudd og utkom opprinnelig i 4 bind. Første bok er filmet.
Forlag De norske bokklubbene
Utgivelsesår 1981
Format Innbundet
ISBN13 9788252506365
EAN 9788252506365
Genre Klassisk litteratur
Omtalt tid 1800-tallet
Omtalt sted Danmark
Språk Bokmål
Sider 405
Utgave 1
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Nok ei bok i ein av favorittsjangerane mine, oppvekstskildring. Pelle er ein fattig gutunge som innvandrar til Bornholm frå Sverige saman med faren sin på slutten av 1800-talet. Det er ikkje så lett å klare seg på Bornholm heller, men faren klarar å få seg plass hjå den gjerrigaste landeigaren på øya. Her veks Pelle opp, og ein lærer å kjenne miljøet på øya på godt og på vondt. Der er mykje fattigdom, og som innvandrar stiller han nederst på rangsstigen. Likevel, trass trange kår får ein kjensla av at der også er eit og anna streif av lukkeleg barndom.
Forfattaren Nexø hadde sjølv delar av oppveksten på Borhnolm, og var nok ikkje stort meir velståande enn Pelle i boka. Det er uklart for meg om nokon av hendingane i boka er tufta på forfattaren sitt eige liv, men miljøet må heilt klart vere Nexø sine barndoms- og ungdomsminne. Det er så levande og varmt skildra, både folk og natur, at det er nesten som å vere der sjølv. Eg måtte ta meg fleire «køyreturar» på Google Streetview for å utforske øya vidare. Eg har lenge tenkt at Bornholm må vere ein kjekk plass å reise til, og lysta blei ikkje mindre etter denne boka.
Nexø skreiv 4 bøker om Pelle.. Det er dei to første, «Barndom» og «Læreår» som er med i denne utgjevinga frå Bokklubben. Nexø hadde ein klar sosialistisk ståstad i det litterære prosjektet sitt, der han skildrar dei vanskelege kåra til den undertrykte arbeidarklassa. Dette gjorde Nexø til ein betydeleg meir etterspurd forfattar i DDR og Sovjetunionen enn han var i Danmark. Men sjølv om sympatien med dei fattige er tydeleg i denne boka, så framstend den ikkje som noko kampskrift for sosialismen. Då er det verre med framhaldet i denne forteljinga, men det kjem eg attende til i neste bokomtale.
Ingen diskusjoner ennå.
Start en diskusjon om verket Se alle diskusjoner om verketBart brød ved eie bord smaker bedre enn - ja jeg kunne nesten få løst til å si kylling-steik ved fremmed bord.
Fattigdommen er akkurat som et dørslag, all ting går tvers igjennom. Stopper vi ett høl, går det ti andre.
Den sorgen er dårlig begravd som er begravd med brennevin.
En fattig fan har lett for å gå på grunn - det er så lite vann under kjølen, serru.
Det en gjømmer når det snør, det kommer opp når det tør.
"Husk på at du ikke går for lenge med strømpa dine før du stopper dem," sa Lasse og la til side noe stoppegarn. "Den som bøter tøyet sitt i tide, han slepper halve arbeidet og heile skamma."
"Dette er minstebarnet," sa moren og holdt ungen bort til Lasse. Han stakk en kroket finger ned etter halsen på den.
"Det var e lita rulte!" sa han litt tjukk i målet - han var glad i unger. "Å heter den for noe da?"
"Hu heter Dusine Sluttine - for den gangen mente vi jo det skulle være slutt da liksom. Og så er det den tolvte da."
"Dusine Sluttine, det var da et forbaska fint navn!" ropte Lasse. "Det låter jo rent som det skulle være e prinsesse!"
"Ja, og den føre henner heter Ellen - av elleve da forstås - det er hu som ligger der i trauet," sa Kalle. "Og den føre henne igjen heter Tillius; så kommer Nikoline og så Otto. De andre har ikke fått navn på denne måten, for da tenkte vi jo ikke på at det skulle bli så mange. Men det er mutter som har skylda for det, bare hu skal sette en lapp på buksa mi, så går det gæli."
<<En elsker jeg hadde som også forsvant, han seilte over bølgen den grumme. Tre år er det siden jeg talte med ham, og intet brev mon jeg bekomme!>>
"Mannfolka er noen snålinger. Straks verda går litt på tverke, så må dere ut og drekke dere fulle eller søle dere til på andre måter - dere er ikke stort bedre enn småunger!"
Då mor mi skulle flytte over i eit mindre husvære, fekk ho brått ikkje plass til så mange av bøkene sine lenger. Snill som ho er så lot ho etterkomarane forsyne seg med det dei hadde lyst på. Sjølv om vi var fleire som ville ha så var det likevel eit rikhaldig skattkammer å plukke frå.
Dette er det eg sanka med meg.
Takk, kjære mor.