Bokelskere.no

Eg er samd i at det er nok med ein tråd.

Eg ser at delane er brukbart jevnlagne, men at del 1 er litt lenger enn del 2
Kan eg foreslå at vi venter med å kommentere del 2 innan ein gitt dato, f. eks halvvegs i leseperioda? På den måten blir kanskje tråden litt meir oversiktleg.

Det er fleire, meg sjølv inkludert, som har nevnt En halv gul sol i denne tråden, anten av bokelskarar som nyleg har lest den eller som har planar om å lese den. No har eg nettopp lest den ut og eg merka meg fleire ting undervegs som på ein eller annan måte har relevans for ting vi tok opp i denne diskusonstråden:

• Palmevin, sjølvsagt, var populært også på 1960-talet

• Jams var famleis viktig i kosthaldet

• Kolanøtter med alligatorpepper til dukkar også opp

• Skikken med å teikne med kritt på golvet under diskusjonar finn vi att på side 226 (kapittel 17)

• En halv gul sol handlar i stor grad om tvillingsøtrene Olanna og Kainene. I Achebe sin bok så lærer vi at nyfødde tvillingar gjene blei satt på skogen. Men i En halv gul sol er det ikkje eksplisitt nevnt i det heile at det skulle vere uheldig med tvillingar. Berre ein gang, på side 42 (kapittel 2), kjem det eit vagt hint som kanskje kan tolkast i denne retninga (der er det snakk om tvillingdøtre, og kanskje er det like gjerne det at det er døtre, og ikkje søner, det hintast om).

• Begrepet chi, ein slags personleg åndeleg vaktar, var også med i eit sitat i eit diskusjonsinnlegg. Dette begrepet dukkar også opp i En halv gul sol.

• Egwugwu som nemning på maskerte dansarar som skal representere ånder er ikkje med i En halv gul sol. Mmuoane som nemnast på side 105 (kapittel 4) og 248 (kapittel 19) er visst eit litt anna konsept.

Dette var dei punkta eg kom på i farta. Det passa veldig godt å lese desse bøkene i rekkefølge, med Mønsteret rakner og diskusjonane rundt den i bagasjen så blei ikkje miljøet i En halv gul sol fullt så framandt.

Har du lest noko av Stein Riverton? Eg las (eller høyrde) Jernvognen i fjor, og den var forfriskande gamaldags om ein kan nytte eit slikt uttrykk. Riverton, eller Elvestad som han eigentleg heitte, skreiv ein grumasse krimbøker tidleg på 1900-talet, og eg kjem nok til å lese meir av han i framtida.

Min kom også i dag. Eg er klar!

Overraskande lettlest, vittig og underhaldande. Reint ei matrjosjka-dokke av ei bok; eit skodespel som er eit dikt som er eit eventyr som er politisk satire som er … ja kva er kjerna egentlig? Peer prøver også å finne kjerna i seg sjølv mot slutten av boka, og konkluderer med at alt er berre mange lag utanpå einannan. Slik hadde eg det også med denne boka, eg er usikker på kva boka egentleg er. Men god er den i alle fall.

Sjølv om eg ikkje les mykje dikt, så set eg pris på kunsten å kunne lage vers med rim og rytme og som samstundes fortel noko. I den grad Ibsen hadde som mål å gjennomføre dette i teksta så greidde han det berre delvis. I enkelte passasjar har eg vondt for å finne rytmen i verselinjene, og der finnes også eit og anna haltande rim. Men i dei passasjane der rimet og rytma først sit, så sit det som eit skudd. Spesielt imponerende synest eg enkelte av ordvekslingane er, der replikken vekslar midt i ei verselinje.

Eit døme frå femte handling:

(en gutt:) Hva har du å selge? (Peer Gynt:) Jeg har et slott;-
det ligger i Ronden; det er muret godt.
(Gutten:) En knapp er buden! (Peer Gynt:) Du får gå til en dram.
Å byde mindre var synd og skam.
(En annen:) Han er lystig, gamlen! (Peer Gynt:) Grane, min hest! –
hvem byder (En i hopen:) Hvor går han? (Peer Gynt:) Langt i vest!
Mot nedgangen, gutter! Den traver kan flyve
så fort, så fort som Peer Gynt kunne lyve.

Desse dialogane var beint fram meisterlege.

Utgåva mi av boka er ei skuleutgåve, og den har 144 notar som forklarar uvanlege ord, eller referansar til stadar, personar eller hendingar som ikkje er alment kjende. Desse notane var kjekke å ha, men var ikkje avgjerande for å ha glede av teksta. Så får vi sjå om det byr seg eit høve til å sjå ei framføring av skodespelet ein gang, dette er noko eg ikkje har vurdert seriøst før eg las boka, men no har eg litt lyst til å sjå korleis dette tek seg ut på ei scene.

Du har teft, kjell k. Eg gjorde nettopp unna Chimamande Adichie sin En halv gul sol, og på side 470 snakkar dei om settejams.

Med referanse til brukarnamnet ditt; var dette eit salsframstøyt?

Cindy nemner griskheit lenger nede i tråden. Grådig eller glupsk kunne ein kanskje også seie. Men sjølv om desse orda er negativt lada, så er det ikkje nødvendigvis negativt å vere grådig etter bøker. For om ein er grådig etter mat, har ein ein lei tendens til å bli tjukk om livet. Men er ein grådig etter bøker blir en aldri i verda tjukk i hovudet.

Det gjeng jo litt raskare å lese eit frimerke eller eit skonummer enn ei bok, då ...

Takk for tipset om tilbodet frå ark, forresten. Bestilte derifrå no.

Ooops, no ser eg at du posta jo eit svar som var nesten heilt likt mitt, og medan eg skreiv mitt. Eg har ikkje plagiert, altså. Æresord. Vittig at det skulle bli så likt.

Eg høyrer nok til dei som håpte på ei anna bok, eg tykte ikkje at temaet i denne virka spesielt interessant. Men eg kjem til å lese den, ein viktig grunn til at eg er med i lesesirkelen er jo å kunne få lese bøker eg ellers ikkje ville ha lest. Og dette er ei slik bok. Sidan forventninga til kor godt eg vil like den er på eit moderat nivå er det også gode moglegheiter for positive overraskingar.

Her er eit døme på eit innlegg som ikkje dukkar opp på Sist sagt-lista.

Takk for tipset, denne sida hadde eg gløymt bort. Men resultatet er det same, adlibris er billigast men på ingen måte billig, lizm

Eg har leita litt rundt på nettet etter lavaste pris på denne boka. Den lavaste eg har funne hittil er kr 313,- på adlibris.no. Har også tråla igjennom eit par bruktbutikarr på nett utan å finne den. Med mindre nokon har eit tips om ein vesentlig lavare pris kjem eg nok til å bestille den via min lokale bokhandel, dei skulle ha 379,- for den.

Årets penaste bok i Tyskland i 2009. Det må ein tru er eit kvalitetsstempel. Men først og fremst var det kombinasjonen av kart og artige historier som gjorde at eg fall for freistinga til å sikre meg denne boka på mammutsalet 2015. For eg er glad i å kike på kart og drøyme meg bort, nett slik forfattaren Schalansky skriv i innleiinga til boka at ho gjorde som jentunge.

Boka inneheld, ved siden av ei flott innleiing, 50 kart over små og isolerte øyer rundt omkring på jorda. Flest i Stillehavet, men også ein del i dei øvrige verdshava. For kvar øy-kart, som visest på ei oddetalside, serverast det ei lita historie eller anekdote på den motståande partalssida. Målestokken er lik på alle karta, noko som på ein særskilt effektiv måte viser kor små dei minste øyene i boka egentlig er.

Eit fellestrekk for dei fleste historiene er ein viss melankoli, anten ved kor ugjestmilde og utilgjengelege enkelte av øyene er, eller ved kor grusome menneske kan vere mot einannan når dei lever isolert på ei lita øy. Mange av historiene gjorde djupt inntrykk, for eksempel om tiltaka på øya Tikiopa (4,7 kvadratkilometer) i Stillehavet for å regulere folketalet, eller skildringa av korleis den tyske fuglebeskyttelsen under ein ekspedisjon på Bjørnøya godt kunne ha tatt ut ein t av navnet til foreininga, slik at det blei fuglebeskytelsen. Så må ein, som eg tek opp i ein diskusjonstråd om boka, ta høgde for at det er ein viss grad av diktning i ein del av historiene.

Heilt til slutt i boka kan eg lese at Schalansky mellom anna har studert kommunikasjonsdesign. Og designet i boka er på mange måtar flott, men det var eit par ting som irriterte meg. Det eine er enkelte av fargevala. Det er mulig det er fordi eg er lettare fargeblind, men når ein vel å utheve ord eller tidslinjer ved å nytte lys oransje tekst på kvit bakgrunn så blei det vanskeleg å lese for meg. Sameleis med karta, der namna på fjordar, viker og bukter er med kvit skrift på lyseblå bakgrunn. Vanskeleg. Det andre er tilfelle av mangelfull informasjon i sjølve karta. For fleire av øyene nemner ho stadar på øyene som ikkje er å finne på karta. Dette var litt frustrerande.

Men alt i alt var det ei triveleg og underhaldande bok, sjølv om den ikkje levde heilt opp til forventningane.