Bokelskere.no

Vel, hvis jeg ender opp med to av en og samme bok så selger jeg den ene. Og før så solgte jeg de jeg ikke likte. Men så vil jeg liksom samle opp bøker til å få mitt eget mini-bibliotek jeg kan være stolt av. Men mange kjente og ukjente bøker, så jeg kan få et bredt og godt spekter av litteratur. Så derfor har jeg begynt å beholde alle bøker jeg kjøper selv om de ikke faller etter min smak. For det kan være en god og velkjøpt bok selv om jeg finner ut at den ikke var min type bok.

Hehe, så enig så enig med de to skøyerne under her :p Men vil uansett komentere at man kan se en forskjell i skrivestil og handling mellom mannelige og kvinnelige forfattere. Aller helst i måten de fremstiller de ulike persongalleriene. Jeg finner det slik at en kvinnelig forfatter gjerne går dypere i å forklare om en kvinnekarakter og hennes indre stemme, og at en mannelig forfatter takler bedre å gå dypere i en mannelig karakter. Og dette har jo sine naturlige årsaker, men det gir likevel forskjellige skriveutrykk i bøker. Men i forhold til krim så kan plottet i seg selv like gjerne være helt likt uansett hvem som skriver historien. Jeg har igrunn ikke tenkt over selv hvilket kjønn jeg leser mest krimbøker av, nå er ikke krimbøker det jeg foretrekker mest. Men trur de fleste jeg har lest er mannelige, men det er ikke noe grunn eller tanke bak det.

en natt- wow! jeg husker jeg også leste og leste fordi det var så spennende. Gråt når jeg var på siste side.

Avbrøt denne boka jeg. Kom meg vel halveis også bare følte jeg at hele historien var litt rar, ikke helt meg og komplisert.

Mhm, det burde du :) Mengele Zoo er en meget bra bok med en god politisk undertone. Men om du ikke skulle like den så burde du likevel ikke slå i fra deg dvergheste. For de to bøkene har ingenting med hverandre å gjøre, og det er to helt forskjellige romaner skrevet på helt forskjellig måte. Dverghesten er mer humoristisk, eventyr og filosofi. Mengele Zoo inngår i en triologi forresten. Nå har jeg ikke lest de to siste bøkene selv(Himmelblomsttreet og Afrodites basseng) men har hørt at alle kan leses uavhengig av hverandre, og at du ikke er nødt til å lese de alle for å få et sluttpoeng.

Du burde i hvertfall skaffe deg ei bok av Gert Nygårdshaug!!! Som Dverghesten for eksempel.

Hmm...har ikke funnet en slik funksjon jeg heller, men det hadde helt klart vært til god nytte. Stemmer for en slik funksjon :)

Ah det forklarar ein del, takk for innsikta =) Då likte eg straks mykje betre det engelske namnet, men Uffert? Hmm.. er endå litt usikker på om eg tykkjer om det, synes kanskje at det kan vere litt unødvendig å knytte namn og personkarakter så sterkt til kvarandre, men Rowling gjorde ein fantastisk jobb med det!

Kom på ei anna namnendring eg ikkje var nøgd med heller: Luna Lovegood - Lulla Lunekjær (men såg no når eg skreiv namna i lag at det ikkje var så gale likevel =)).

Hehe - det var vel kanskje ikkje akkurat ei "oh-my-god-fjortis-katastrofe", men enig i at det ikkje var heilt det store =)

Eg synes det er svært spennande når ein vekslar mellom ulike perspektiv i ei bok, variasjon er nyttig i tjukke bøker, og eg likte aldri hovudpersonen i twilight. Men kom meg no igjennom den til slutt! =)

Eg kom brått på at eg har støtt borti ei rekke teikneseriar på nettet, som handlar om homofilt samliv og miljø. Eg har lese ein del av dei. Naturlegvis mykje som ikkje var heilt bra også, men eg kan jo gi deg nokre linkar, så kan du vurdere sjølv om det er verdt å vise til vennen din =)

1: Boy meets boy av Sandra Fuhr - denne las eg for nokre år sidan og synes den var ganske bra, måtte lese nokre stripar før eg kom inn i den, men den er ganske artig, ja og eg ville vel kanskje driste meg til å også kalle den "søt"..

http://boymeetsboy.keenspot.com/d/20000922.html

2: Fur-piled av Leo Magna - Denne likte eg også, sjølv om den var ganske spekka av ein merkeleg moral. Meir drama enn humor.

http://www.liondogworks.com/fur-piled.html

3: Carpe Diem av Graveyard Greg - tja, eg likte den ikkje, var nærast ein kopi av Fur-Piled, men du kan no få linken ..

http://www.webcomicsnation.com/graveyardgreg/carpediem/series.php?view=single&ID=72600

Håpar det faller i smak =)

Godt å høyre at eg ikkje står aleine og heiar frem Høverstads namnendringar =)Men artig at du skulle nemne Umbrigde/Uffert - det var nemleg ei av dei få endringane eg ikkje heilt likte (kanskje du vil vere så snill å forklare det engelske namnet for meg =) ). Uansett er Umbrigde, utan tvil, den mest provoserande karakteren i heile HP universet, og eg må innrømme at eg synes ho er ein strålande skurk.

Vargas sine omesttingar kjenner eg ikkje til..

Når det gjelder den kulturelle forståinga, er det noko ein må leve med, dei fleste forfattarar vert nok svært inspirert/styrt av den kulturen dei er ein del av. Eg synes spor av ein framand kultur i litteratur er svært interessant og det hender ofte eg må dykke djupare inn i ymse "sekundærlitteratur" i etterkant. =)

Uansett glad for at HP universet ikkje vart gjort norsk, det hadde øydelagt mykje. Einaste bokserien eg har høyrt om som har ei slik fornorsking er Stompa..

Oi, det la eg ikkje merke til =)

Først må eg berre få innrømme at eg tenkjer svært lite gjennom kva språk eg leser bøker på, og sidan mesteparten av det eg leser er e-bøker (eller lydbøker), må eg ofte ta til takke med det eg klarar å skaffe. Eg leser norsk på nb.no, og eg har skaffa meg ein god del (ca 30 000) engelske e-bøker i pdf format.

Lat oss kikke litt på den påstanden som vi svirrar rundt i denne tråden: om bøker oversatt frå eit "framandt" språk til norsk, vert dårlegare. Personleg trur eg at du har rett i at det er eit snev av snobberi, når folk hevdar at bøker er best på originalspråket, dei fleste omsettingane eg har lese har eg vore nøgd med, det er naturlegvis nokre unntak, spessielt i fantasy genren (t.d. Stephen Kings "dark tower" serie).

Eg kan nemne eit par dømer på bøker eg synes er godt oversatt, og som eg føler eg har grunnlag for å uttale meg om sidan eg har lese dei på både norsk og engelsk.

Harry Potter - eg veit at ein del irriterar seg over namnendringar, men eg synes ikkje boka vert svakare om ein kallar t.d. Dumbledore for Humlesnurr, snarare tvert imot, eg synes det er svært spenstigt og ikkje minst pedagogisk av oversetjaren, Torstein Bugge Høverstad, å gjere slike endringar. Eg synes også at Tolkien sine verker er godt oversatt, og Andre Bjerke har gjort ein fantastisk jobb med å omsetje Shakespeare til norsk.

Eg må også få seie at nynorsk er det skriftspråket eg setter høgast. Kosar meg verkeleg med Kristine Tofte si bok, Song for Eirabu, nett no. =)

Kva med Ragdes trilogi: Berlinerpoplene, Eremittkrepsene og Ligge i grønne enger. Ein av hovudpersonane i desse bøkene lever i eit samliv med ein annan mann.

Jeg tvinger meg selv til å av og til lese på engelsk når det er originalspråket for å lære meg språket bedre, men jeg liker det egentlig ikke. Jeg elsker norsk og foretrekker det uansett.

Svensk eller dansk kommer jeg aldri til å lese. Det kan da ikke være så store forskjeller mellom originalen og oversettelsen, og jeg liker verken svensk eller dansk spesielt godt.

Tja.. Eg er enig i det du skriver om at Tolkien sine verker er varmare på norsk enn på engelsk, og eg synes dette gjelder Hobbiten i størst grad. Særleg den første omsettinga har noko gamalmodige og traust/koselege over seg, som eg saknar på engelsk.

Men eg klarer ikkje heilt å relatere til denne vikingskammen. Eg trur kanskje eg har fått vikingtida romantisert gjennom hyppig lesing av forfattarar som Vera Hennriksen.

Eg er dessutan meir tilbøyeleg til å vere enig med historikaren Tacitus, som skildrar dei nordbuande folkegruppene som "edle barbarer", og som ein motpol til romersk dekadens.

Eg er langt ifrå nokon patriot, berre "litt" over gjennomsnittleg interessert i vår forhistorie, og fotball finner eg svært lite fengjande. Likevel ser eg på vikingtida, med eit blikk som bugner av paradislengsel (alt var jo betre før).

Jeg stemmer for italiensk. Trur nok det er lettere å lære en fransk. Også synes jeg italiensk er et penere språk en fransk. Også er maten i Italia mye bedre en i Frankrike :p

Jeg begynte å lese hobbiten på norsk faktisk, å syntes det var en koselig feeling i historien, men ble aldri lest ferdig av en merklig grunn. Derimot har jeg sett alle Ringenes Herre filmene, og hvis de engelske bøkene er skrevet slik som du sier så føler jeg at filmene ligger nærmere den norske overslettelsen i forhold til den koselige feelingen i språket. Vanskelig å forklare.

Eg har nyleg lese tre bøker av Paasilinna. Harens År, Kollektivt Selvmord og "Den Senile Landmåleren". Eg synes Paasilinna skriver ganske bra, og han er tidvis utruleg morosam, men etter å ha lese 3 bøker av han vart eg farleg metta, for det er jo ein del trekk som... tja.. om dei ikkje går igjen, så liknar dei i alle fall svært på kvarandre.

Eg las Harens år på svensk, og synes det gjekk bra (eg har store mengder pensum på svensk, så likar å "øve meg" på svensk lesing ;) ). Om eg hadde fått eit anna eller betre inntrykk av Harens år om eg hadde lese den på norsk, veit eg ikkje.

Forøvrig synes eg dette var den beste av dei bøkene eg las av Paasilinna - "likskjendinga" var hysterisk morosam =)

De kan sjølvsagt få lov til anbefale denne boka til meg, herr Røkkum. =) Og eg burde vel lese den igjen, sidan eg berre hugsar den svakt.

Kva meir ein kan ønske seg? Vel eg er glad i både "sildrande språk" og "fine betraktninger", men ulukkeleg kjærleik, kan eg klare meg utan. Eller kanskje ikkje? For det er vel desse forteljingane om slik elende, som best klarar å tvinge frem sympati frå meg, sjølv om eg også tidvis irriterar meg over det.

Eg las nyleg "Wuthering Heights" av Emily Brönte, og har i den siste tida arbeida med ein omfattande analyse (sommaren er alt for lang =p ), så er ganske så metta på ulukkeleg kjærleik. Men du har jo eit poeng i at det kunne vore interessant å gjere seg opp ei ny vurdering.

Og endå meir interessant kan det bli dersom eg setter Victoria opp mot Pan, og ser etter likskap - eg likte Pan =)