Bokelskere.no

Eg har skrive litt grundigare om boka i bloggen min. Men det er i hovudsak dette at personane ikkje er truverdige eg kritiserer her også, bare med litt fleire ord.

Når det gjeld det at dette temaet er viktig, har eg inntrykk av at det er svært få av dei bøkene som forsøker å behandle tema som kulturkonfliktar, slik denne boka jo gjer, som får det til på ein god måte. Også er det litt for mange som prøver. Eg veit ikkje korfor slike tema ofte floppar, men eg har inntrykk av at dei har ein tendens til å gjere det. Er det nokon som har nokre synspunkt på dette?

Eg må forresten bare legge til ein liten kommentar, i forlenginga av at dette (og likande) tema blir tatt opp med ulike vinklingar her. Korfor er det så gale at vi har ulike smak, når det kjem til bøker? Heime hos oss les mannen fantasy, noko eg ikkje synest er så spennande. Dei bøkene eg les (som eg synest er varierte) vil han karakterisere som "kjedelege". Også liker eg best sjokolade, medan han liker best potetgull. Men eg tar det ikkje som ei fornærming, at han heller vil spise potetgull enn sjokolade. Då får jo eg sjokoladen min i fred - kva er problemet?

Eg synest det er veldig interessant akkurat dette, med korleis Balram ikkje passar inn i den klassiske sympatiske fattiggut-myta. Eg liker det veldig godt. Det er litt som du TorillS seier, at det kostar litt å komme seg opp og fram i verda. Boka problematiserer dette, og blir dermed langt meir realistisk enn ei rekke andre bøker eg har lese om framande kulturar.

White Tiger er ei sterk bok, som gir eit veldig godt innblikk i eit samfunn som er framand frå det eg lever i.

Eg held på med Mellom attentatene nå. Det er ei novellesamling, så eg les ho i litt små porsjonar, for å fordøye dei ulike skjebnane som blir presentert. Det er absolutt ei bok det er verdt å lese.

Eg er ein av dei som les relativt lite krim og ytterst få såkalla "kjærleiksromanar". Dette skuldest i all hovudsak at eg i tenåra las alt eg kom over i dei to nemnde sjangrane. Også kom eg bare til eit punkt der det blei litt repetivt. Kvar gong eg las ei krimbok, tenkte eg at dette har eg jo lese før. Og då begynte eg å utforske andre sjangrar.

Nå har eg svært lange lister med bøker eg gjerne vil lese, og eg har ikkje tid til å lese alle bøkene eg ønsker å lese. Bokhyllene blir fullare og listene blir lengre. Og noko må velgjast vekk. Derfor prioriterer eg ikkje å lese bøker som eg har erfart at ikkje gir meg noko nytt. Det kan jo hende eg går glipp av noko, men det gjer eg uansett, kva eg vel bort.

Det er det same med Twilight-serien, eigentleg. Bok 1 og 2 slukte eg, og eg koste meg med dei. Men då eg kom til Eclipse var det mykje det same om og om igjen, og derfor har eg ikkje orka å lese bok 4. Det kunne sikkert vore moromt å lese alle fire, men eg kjenner at så lenge lesetida er knapp og dei ulesne bøkene er så mange, har eg meir lyst til å lese noko nytt, enn noko som følgjer same oppskrifta om og om igjen.

Men eg liker krim - og britisk krim på tv er det beste eg veit.

Eg må også tenke meg litt om her.

Hmm... vanskeleg å velgje!

• Smake på: Stormfulle høyder av Brontë
• Svelgje grådig og snøgt: Boktyven av Zusak
• Tygge og melte: Den Kaukasiske Kritringen av Brecth

Eg synest tematikken er viktig, men presentasjonen er middelmådig. For meg blir ikkje karakterane heilt truverdige, og det raknar litt. Særleg Little Bee mister eg litt trua på.

Denne er kjempefin. Eg liker godt korleis sårheiten i hovudpersonane blir framstild. Boka er liksom mykje meir enn ei vampyrbok.

Eg blei ferdig med boka i går, og det er ei utruleg sterk bok. Det er noko med den vâre måten dei to nærmar seg på, som gjer dette heilt spesielt. Og det er jo som Ellen skriv under, noko eige med det ekte livet.

Brev 1970-1975 er ei sterk skildring av utviklinga av vennskapet og kjærleiken mellom dei to. Breva er autentiske og det gjer at denne kjærleikshistoria får eit ekte og naturleg preg, som eg aldri har funne i nokon oppdikta roman. Dei to nærmar seg kvarandre, på ein slik vâr og forsiktig måte, og kjenslene som blir uttrykt i breva, blir gradvis sterkare.

Boka er vert å lese, fordi ho fortel denne unike kjærleikshistoria. Og i tillegg til dette, inneheld boka mange svært interessante refleksjonar om arbeidet til dei to kunstnarane, og om uvissa ved å leve eit kunstnarliv. Dei skriv om bøkene dei har lese sidan sist og dei kjem med korte kommentarar til dei siste utspela til Jan Erik Vold og Georg Johannessen i Dagbladet og Vinduet. Dette er med på å gjere boka interessant på eit anna nivå også.

Eg opplever heller ikkje direkte forumvold her inne, bare for å pressisere det. Men eg opplever at det er eit visst meiningstyrrani her. Det blir ropt høgt om takhøgde, eit omgrep som blir misbrukt av, av personar som samtidig som dei krev denne takhøgda er raske med å forsøke å kutte av diskusjonar kor meiningane ikkje samsvarer med deira eigne. I mine auge er ikkje dette takhøgde. Og i mine auge er det å stoppe ei slik utvikling, ein moderatorjobb.

Då bokelskere.no var nytt var det lov å ha ulike meiningar om bøker. Det var lov å like bestselgjarar og det var lov å kritisere dei same bestselgjarane. Og det gjekk ikkje til personangrep - det var heile tida fokus på boka og det var lov å vere ueinig om boka.

Nå opplever eg at nokre meininger og synspunkt er legitime, andre er det ikkje. Og når dei ikkje-legitime synspunkta blir uttrykt (noko eg for eksempel som "ny", heilt uvitande gjorde i Drageløper-tråden), blir ein forsøkt stoppa frå å ytre si meining, gjennom personangrep og usaklege kommentarar. Ikkje nok med det, men dei ueinigheitene som oppstår i den eine diskusjonen, blir tatt med vidare til neste tråd, og ein blir kategorisert på "slik" eller "slik". I dei samanhengane eg vankar er dette verken god nettikette og det er heller ikkje med på å lage eit godt miljø. Og som eg sa i tråden over, hadde det ikkje vore for stjernene eg fekk på innlegga mine, ville eg meldt meg ut herifrå, etter den velkomsten. Heldigvis fekk eg desse positive tilbakemeldingane, som viste meg at ikkje alle medlemmane her inne stod bak dette meiningstyrraniet.

Eg meiner at moderatoren si oppgåve er å gripe inn, når fokuset blir flytta frå sak til personangrep. Og eg synest det er skremmande at dette personfokuset er så allment akseptert her inne, som det åpenbart er.

Men det kan jo hende eg tar feil. Det kan jo hende at det er eg som har ei rar oppleving av kva som er god forumskikk og ikkje. Eg trivst i alle fall i betre i miljø som er litt åpnare og litt romslegare, enn det eg opplever at bokelskere.no har utvikla seg til å vere.

Etter ein rask kikk i Jengeno si boksamling, kan eg konstantere at han har ein langt meir sofistikert sci-fi samling enn meg sjølv, men eg kan i alle fall anbefale ein sci-fi serie som eg har likt godt, nemleg Otherland av Tad Williams.

Ja, det stemmer. 2 klasse på det som tidlegare heitte allmennfag.

Eg er så glad for desse linkane - dei er superfine (også går dei rett inn i 2ST-pensum).

Eg rekna jo med at den versjonen til avisene er litt einsidig. Likevel er det vel slik at det er nokre forlag som eig Bokskya og nokre som må betale. Korfor har de ikkje gått inn i ei inkluderande løysning, kor alle kan vere med å eige på same premissene?