Bokelskere.no

Nei - kva skal ein seie?
Dette var ... stusseleg, det var overdrevent-overdramatisk, lite truverdig, hysterisk: såpass "over the top" at det tidvis blei komisk. Likevel fullførte eg - noko som nok skuldest at eg lytta til lydboka og at ho som las gjorde ein god jobb slik at dei blei solid underhaldning av det. Hadde eg derimot lese boka sjølv, trur eg neppe eg ville komt halvvegs utan å bryte av. Grunne karakterar utan særleg personligheit, tidvis veldig forutseigbart... nei... dette er det siste eg les av denne forfattarinna

Vi følger eit ektepar her, kor han er ein psykopat som har gifta seg utelukkande for penganes og livsstilens skuld. Konfliktene startar alt før boka er i gong, vil eg tru, men spissat seg til då ho oppsøker fertilitetsklinikk for å få hjelp til å bli gravid. Ho veit ikkje at han har sterilisert seg. Ho veit heller ikkje at han sjekker damer på si, og lever eit parallelt liv kor han utgjer seg for å vere ein annan mann. Då ho oppsøker klinikken, vil dei også undersøke mannens sperma -Korleis skal han hindre henne i å finne ut at han er steril? Korleis skal han leve vidare på løgnen? Han legger ein plan for å kome seg ut av knipa, ein plan som må vere slik at han ikkje mister tilgongen/rettigheiten til formuen hennar. Og ho? let ho seg lure? Kven fortel den siste løgnen?

Om du trenger eit krimplott å le av - og ikkje fordi det med vilje er morosamt ... - ja då er dette er kjempetips!

Dette er tredje bok i serien om psykolog/professor Joeseph O´loughin, og det er - i min ydmyke mening - så langt den beste boka i serien.

Joe og familien har flytta ut av London og inn i eit lita hus i utkanten av småbyen Bath, kor Joe no arbeider deltid som professor på det lokale universitetet. Han sliter framleis med "Mr. Parkinson" (sjukdommen), men verker til å innretta seg i større grad no enn i dei tidligare bøkene. Sjukdommen og dei tidligare hendingane (ref bok 1 og 2) er mykje av grunnen til at dei flytta, for at han skulle slute i arbeidet som psykolog og berre jobbe litt deltid som førelesar.

Handlinga kjem fort i gong ved at politiet dukkar opp på kampus for å hente Bruno (sjefen til Joe) - dei ønsker hans assistanse ifbm med eit potensielt sjølvmord: ei naken kvinne står på utsida av rekkverket på ei bru, i ferd med å hoppe. Dei vil ha han med for å prate henne frå det - noko Bruno har bistått med tidligare. Men nei, han kan ikkje, er midt i noko, og han får Joe til å bli med i staden for. Nokre dagar seinare skjer noko liknande med venninna til denne dama. Og Joe blir meir og meir involvert i saka.

Dette er ein spennande thriller, eg blei verkeleg opplsukt av handlinga og sleit med å legge boka vekk. Dette er ei slik bok ein kan lese fort ut - ei slukebok. Og slike likar eg godt! Dei to føre bøkene er litt "treigere" - ikkje at dei er mindre spennande altså, men eg opplevde likevel stemninga som meir dempa og at handlina utvekla seg litt saktare.

Stort pluss for eit originalt og realistisk plott som blir holdt innanfor grensene slik at det ikkje blir overdrevent dramatisk og mister truverdigheit, slik eg ofte opplever at thrillere gjer. Karakterane er velutvikla og ekte, dialogane reelle. Karaktergalleriet held seg akkurat lite nok til at ein ikkje mister oversikta. Ikkje minst trekker språket opp: Via billedlig språk får ein kjenne på stemninga og sjå føre seg det meste - dette heilt utan at det blir eit adjektiv-helvette, og utan at skildringane tek opp mykje plass og merksemd.

Høres ut som en spennende og lærerik bok :)
Selv har jeg nettopp starta på" Ingrid Winters makeløse mismot " som har stått og samla støv i hylla fryktelig lenge nå. Trengte noe lett og underholdende nå etter å ha lest en del lengre og krevende bøker. Passer også fint når jeg er småpjusk og trett.. Greit med en lettere en da før jeg fortsetter på krimserien (Joe O'Loughlin - serien til Michael Robotham) jeg er hekta på.
På lydbok lyttet jeg til Bessys bok av Jane Hartis. Gisken Armand leser den så bra at det er en fornøyelse å lytte. Tror ikke jeg ville likt boka fullt så godt uten hennes opplesertalent.

Ellers i helga håper jeg formen kommer seg så jeg enten får komt meg ut på ski eller til fjells eller eventuelt klatra litt (stiv kuling ute... - frister mer med inneklatring enn ute-hutring)

Dette er faktisk den mest fantastiske boken jeg har lest siden Harry Potter og De vises stein, uten å overdrive. Jessica Townsend har klart å skape et solid magisk univers og det finnes ikke slurv i den første boken om Morrigan Crow, hverken grammatisk eller når det gjelder handlingen. En bokelskers hjerte fryder seg!

Eg las nyleg ut "Lille Linerle"
Som dei fleste meiner at er ei perle
Ei meining eg, dessverre, ikkje deler
Men no skal eg lese om nokon som stjeler ...
Og sidan helga byr ikkje på fester
Blir det nok av tid til å lese
Per Pettersons "ut å stjæle hester"

Jeg har den boka stående her i en overfylt hylle. Du kan få den mot prisen av selve postsendingen/pirto om du vil =) og er ellers enig med omtalen, veldig fin bok!

Boka som for alvor gjorde meg glad i lesing var Diane Setterfields bok "Den trettende fortellingen" - det er ei bok eg no har lese tre gonger, på norsk, på engelsk, og som lydbok. Og kvar gong finn eg noko nytt, ei ny samanheng, eit nytt hint, eit nytt teikn/symbol/metafor.
Så ... når eg no fann denne boka her av same forfattar var eg litt redd for å gå laus på ho, for forventningane var høge, og dermed også fallhøgda like så. Heldigvis var eg uroa utan grunn - nok ei perle av ei bok!

Boka er skriven på eit språk som gjer at eg opplever ho som eit slags eventyr for vaksne. Heile handlinga litt innpakka i ein slags mystikk og undring. Det finnst element av noko overnaturleg i boka, men eg vil likevel nøle med å seie at sjangeren "fantasy" er gjeldane. Boka er solid gjennomført både mhp språk, karakterar og plott.

Slik eg ser det, er denne boka ein slags (vellykka) kombinasjon av mysterium, mystikk, magi, dramatikk og romanse.

Kort om handlinga:
Ein haustkveld dukker ein skada mann opp på den lokale pub-en. Med seg har han ei livlaus jentunge. Mannen er hardt skadd, og segner om. Sjukepleirska blir tilkalla. Ho fastslår at jenta er daud. Men så - kort tid etter at ho har fastslått dette finner ho svak puls, og får liv i ungen igjen. Mannen blir liggande i sjukesenga nokre dagar. Då han vaknar til er minna hans vage og han veit ikkje kven jenta er. Historia om den daude jenta som vakna til liv sprer seg i området, og tre ulike personar/familiar dukkar opp for å ta til seg ungen - som dei hevder tilhøyrer dei.
Vi følger dei tre, samt menneska rundt.

Boka byr på spenning og mystikk. Samstundes finst mykje humor mellom linjane - elegant humor som ikkje blir kasta på deg, men som ligg litt skjult og uhøgtidleg spredd. Karakterane er herlege og velutvikla. Plottet henger godt i hop. Språket løfter heile boka opp - det er tidvis litt lyrisk, utan å bli for billedleg og treig. Samstundes er det flytande og enkelt å lese. Og ikkje minst er det morosamt, sjølv om humor på ingen måte står sentralt i fokus i denne boka.

LES LES LES!!!!!

Tidvis hysterisk morsom, men den snart attenårige jenta blir for meg kunstig. Nå har ikke jeg en jente, men en snart atten år gammel gutt og mens jeg finner han særdeles umoden til tider kan han ikke sammenlignes med henne.

Ser aat den faktisk ligger på Storytel som lydbok. Skal legge den til i lista mi =)

Hele tiden mens jeg leste tenkte jeg at dette er en 6'er bok. Jeg trodde på handlingen, karakterene, drivkraften for plottet. Og så ramlet alt sammen på slutten. Faktisk så skjønner jeg ikke slutten helt. Sjefsetterforskeren går fra å være handlekraftig og tilstedeværende gjennom hele boken, for så å virke nærmest sykelig og forvirret på de siste sidene? Jeg vil uansett anbefale andre å lese Udyr fordi den er så drivende god helt til det gjenstår tjue sider.

Takk for svar

jeg bruker IPhone. Men da funker det nok ulikt på ulike enheter.

Jeg finner ikke ordentlig ut av BookBites. Største problemet er at den ikke finner tilbake til riktig side når jeg går inn igjen. Den hopper tilbake til første side i det kapittelet jeg er i, og derifra må lete selv. Noen som har funnet ut av det?

I tillegg er søkemulighetene dårligere enn i den forrige appen.

Er ikkje med inlesesirkelen her, men såg at Tor Åge Bringsværd blei nemnt og ville berre seie at eg nyleg har lese to bøker av han som eg verkeleg har storkost meg med så håper dykk velgjer å lese noko av han! Dei to bøkene eg las (og likte!!) var forresten "Slipp håndtaket når du vrir" og "Kalifens gave" - to svært ulike bøker som begge to fenga lg begeistra. Elskar humoren som ligg så elegant på lur i språket

Det er alt skrive mykje om denne boka, og å gjenta det same som alt står skriven tilfører ikkje stort av verdi. Eg vil likevel skrive nokre få ord om boka då dette er bok som fortener omtale, merksemd og fleire lesarar. Dette er ei bok som tidleg utpeika seg som favorittliste-kanditat hjå meg, og som sidan har stått på den lista, og der kjem ho til å bli ståande.

Å halde lesarens merksemd gjennom 800 kompakte sidar er ein bragd! Og forfattaren gjer nettopp det. Ikkje eit sekund sukka eg over bokas lengde eller tenkte at ho skulle vore strammare redigert (slik eg ofte elles gjer med mursteinsbøker).

Boka handlar om fire menneske sitt liv i India i perioden frå unntakstilstanden til frigjeringa. Det er altså ein realistisk og historisk roman. Verken historia/sannferdigheita eller realismen står i vegen for romanen - tvert om! Romanen er i fokus, historie-delen er eit slags bakteppe som ikkje tek over fokuset. Og eg trur det er mykje av grunnen til at denne boka fungerer såpass godt. EIn lærer mykje om INdia ´utan at ein opplever å bli skolert på noko som helst vis

Bokas plott et sterkt! Liva til desse fire karakterane blir formidla med flytande overganger mellom dei ulike karakterane, vi blir godt kjende med dei kvar for seg, og saman som gruppe. Karakteranes styrker og svakheiter gjer dei truverdige, ekte, og høgst likandes! Boka vekker kjensler hos oss som lesarar óg; sinne, sorg, frustrasjon på vegne av dei mange stakkarslege skjebnene, men også augenblink med glede, lattar og fascinasjon.

Ein ting til eg likte særs godt og som må nevnas er at "alt" i boka henger i hop på elegant vis - ei raud tråd, balansekunst, finnst gjennom heile boka. Alle små hendingar, alle karakterane, alt kan på sett og vis settast i hop til slut - akkurat som lappeteppet symboliserer. Sjakken, tigginga, kjærleiken, skadene, dødsfalla, politikken, familielivet, sjukdom, skjebne, ... dei mange tema og aspektene blir samla på elegant vis!

Dette er ei bok man verkeleg MÅ lese.

Ei skikkeleg feel-good bok med skarp humor, herlege karakterar. Ikkje noko banebrytande eller nytt, men ei perfekt bok å slappe av med. Kjærasten og eg lytta til denne lydboka på veg heim frå nyttårshelga. Koste oss godt, begge to!

Vi følger livene til tre karakterar i tida fram til jul - ein smådeppa, gretten taxisjåfør; ei overarbeida, ung advokat; og bestemora til denne ungen damen. Og det er denne bestemora som er limen i historia.

Kort bok, lettlesen, humoristisk utan å bli fjasete. I år blei "En dag i desember" på sett og vis "kåra" til den store juleboka. Eg las ho. Og så las eg denne. Og slik eg ser det er dette ein mykje betre "julebok": Handlinga utspeler seg i desember - i tida fram til jul, julesteming (og mangel derav) spelar ein rolle i boka, gåver, julemat osv går igjen. Jul er eit tema, men det ikkje hovudtemaet. ("En dag i desember" derimot handlar i grunn fint lite om jul..!)

En fore fri er skrevet av Beate Grimsrud :-)