Bokelskere.no

Tiller er herleg! Også skriv han på nynorsk attpåtil = fantastisk!

Tja, eg synes filmatiseringa av "Tatt av kvinnen" og "Parfymen" er gode.

Eg kan vel også nemne at eg synes filmatiseringane av "Twilight" filmane er langt betre enn bøkene (men dette skal altså ikkje så mykje til, for bøkene var heller dårlege).

Når det kjem til bøker som har vorte tv-seriar har eg fleire dømer. Bøkene om Sookie Stackhouse av Charlaine Harris (True Blood) og bøkene om "The No.1 Ladies' Detective Agency" av Alexander McCall Smith, har blitt omgjort til svært gode tv-seriar.

Eg må innrømme at eg synes Harry Potter-filmane er langt ifrå så gode som bøkene, sjølv om filmane er svært solide. Dei klarer likevel ikkje heilt å fange magien og stemninga som ein finner i bøkene, og eg merka også at eg irriterte meg ganske kraftigt over eit utynna persongalleri, og manglande episodar.

Når det gjelder Ringenes Herre-filmane er eg enig i at dei er svært gode, og etter mitt syn langt betre enn boka..

Tja eg kan nemne at vi fekk Robinson Crusoe lese høgt til oss då eg gjekk i 6 klasse. Den vart ikkje godt motteken av alle, men dei fleste likte den.

Eg kan anbefale bøkene om "den vesle vampyren" av Angela Sommer-Bodenburg, "det suser i sivet" av Kenneth Grahame ja også er jo Harry Potter ein stor vinner blant dei fleste =)

Artig, klassa mi leste den same boka, men vi likte den svært godt..

Det er litteratur vi er her inne for å drøfte, ikkje å analysere andre bokelskere sine lesevaner eller deira persepsjon. Å diskutere andre som om vedkommande skulle vere ei bok eller ein stol, synes eg er svært kvalmande, særleg når det foregår rett under nesa på personen.

Eg foreslår at dykk som har kommentarar, spørsmål, fan-brev, osb.. sender ei privat melding til vedrørande bokelskar i stede for å ta dette opp i plenum.

Her har du noen tips:

• The Morganville vampires ( veeeldig bra serie)
• Anita Blake - serien ( Her er det både vampyrer, varulver og andre overnaturlige vesener. Serien utkommer på norsk.
• Serien The Midnight Breed av Lara Adrian
• Black Dagger Brotherhood av JR Ward ( Oversatt til norsk)
• Serien "Thirst" av Christopher Pike

Også selger schibsted en serie med bøkene til Kim Harrison nå, er forløpig kommer 2 bøker på norsk.

Hvis du likte de to, er jeg sikker på at du vil like denne. Jeg har lett etter en bok som kunne gi meg den samme følelsen jeg fikk da jeg leste "Tusen strålende soler", men ikke opplevd det før jeg leste denne.

Språkmessig er den også mye mer velskrevet enn "Øya". Hun har til tider et litt poetisk språk.

"Det usynlige fjellet” er en fantastisk nydelig bok, som best kan beskrives som ”Øya” møter ”Tusen strålende soler”.

Jeg sitter igjen med en følelse av intens leselykke og av å ha funnet virkelig gull etter å ha lest denne boken. Schibsted forlag, som har utgitt "Øya" og "Drageløperen" tidligere, har nok en gang funnet en sjelden perle. "Det usynlige fjellet" var en stor og magisk leseopplevelse som jeg vil bære med meg lenge. Rett og slett en av de beste bøkene jeg har lest i år. Hvis du kun skal lese en bok i høst, er dette romanen du bør velge. Du må lese denne boken.

Eg trur ikkje eg skjønar heilt kva du meinar med "skumlest". Vil det seie å lese fort eller å hoppe over nokre linjer, evt, sider i blant?

Sjølv har eg 3 lesemodus:

1. Pensumlesing, og det går begredeleg sakte, gjerne ikkje meir enn 15 sider i timen.

2. Vanleg lesing.

3. Hurtiglesing. Som er ein litt raskare variant av vanleg lesing. Eg har tatt tida og rekna ut at eg leser 80% raskare.

Skilnaden mellom 2 og 3 er berre farten, men eg klarer ikkje å halde på med hurtiglesing så lenge av gangen. På den andre sida går ikkje lesefarten ut over kor mykje eg får med meg av boka, så lenge eg er på det reine med at boka er noko eg lese som kos, og ikkje som pensum.

Pensumlektyre er ikkje kos, og eg er alt for klar over at det må memorerast og dermed oppstår det stress, og eg trenger lengre tid på å få med meg ting. Men dersom det dukkar opp ein digresjon eller ein tekst under eit bilete, merkar eg straks at dei andre lesemodusa slår inn, det er nemleg artig med slike små avbrekk.

Eg er klar over at det er ein lang veg frem, og eg kan jo ikkje ta slike omvegar, som dykk frå det svake kjønn, får innprenta med morsmelka ;)

Er dessutan imponert over din kjennskap til kooperativ multitasking, den manglar nemleg eg!

Godt å høyre at eg er eit førebilete! =) Med litt øvelse vert eg nok i stand til å utføre heilt basisk multitasking, og kanskje eg til og med kjem opp på eit nivå som er lik kooperativ multitasking (kva nå enn det måtte vere..).

Eg er enig med Mr Fongen om at totala tystnad er svært bra å ha i bakgrunnen. Det einaste som kan overgå dette er, regn mot ruta, knitring frå peisen og melankolske vindkast.

I det siste har eg likevel eksprimentert litt med musikk til lesinga, og har kome fram til at det fint går an å høyre på musikk i "genren" episk filmmusikk. Nokre av dei "artistane" (/komponistane?) eg for tida høyrer ein del på er: Hans Zimmer, Michael Nyman, Howard Shore og Craig Armstrong.

Eg nyttar altså musikk til lesinga, først og fremst som eit middel til å forsterke ulike stemningar.

"Kong Oidipus" av Sofokles og "Fadren" av Strindberg handler begge om korleis galskapen tek over menn med posisjon (og det står sjølvsagt minst ei kvinne bak kvar manns galskap).