Ingen lesedato
Ingen favoritt
Ingen terningkast
Ingen omtale
Omtale fra forlaget
Todelt diktbok om et par som er blitt delt og atskilt av døden, men døden atskiller dem likevel ikke slik livet gjorde. I Del I snakker den levende, til den døde. Språket er enkelt, klart, lett å forstå. Men likevel: hva slags sorg, hva slags følelser er dette? Hva er det den levende vil at den døde skal se, og hvorfor? Er det skyld, er det hevn, er det angst? Hvilken makt tar den levende seg over den døde ved å «skrive henne», tegne et portrett, og hva sier det om han? I Del II lar han «henne» komme til orde. Gjennom «henne» tegnes et stakkarslig portrett av den døde. Hvor ble hun og livet hennes av, de to har forsvunnet fra hverandre, døden hennes er både tilfeldig og nødvendig. Han har kvittet seg med henne, men hun hjemsøker ham etter sin død. Samlivet som en gang ble avbrutt, fortsetter på et annet plan.
Forlag Aschehoug
Utgivelsesår 2019
Format Heftet
ISBN13 9788203364433
EAN 9788203364433
Språk Nynorsk
Sider 85
Utgave 1
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Eurydike var i følgje ei gammalgresk segn gift med Orfevs, og døydde svært ung. Orfevs rørte underverdas gudar med musikken sin, og fekk dermed gjort ei avtale med dei om at han kunne ta Eurydike tilbake til livet. Kriteriet gudane hadde, var at han måtte gå framfor henne ut av dødsriket, og ikkje snu seg før dei var ute derfrå. Dette klarte ikkje Orfevs; han snudde seg, og Eurydike, som gjekk like bak han, måtte vende tilbake til skyggeriket. (Kjelde: snl.no) Denne segna er bakgrunnen for tittelen på diktsamlinga Eurydike snur, men Orfevs og Eurydike vert ikkje nemnt i teksten.
I første delen av diktsamlinga beskriv ein mann som nyleg har blitt enkjemann tida etter at kona er død. Han skriv til eit 'du', til henne. Det kan verke som om samlivet dei imellom ikkje gjekk heilt knirkefritt, men saknet no når ho er død er likevel stort. Denne delen er sterkast og best skriven, tykkjer eg, og kan, vil eg tru, vere til hjelp for andre i same situasjon til å setje ord på korleis sorga og saknet kjennest.
Den andre delen er, slik eg tolkar det, sett frå perspektivet til ho som er død. Ho fortel korleis ho oppfattar ektemannen sin etter hennar eige dødsfall, og minnest situasjonar frå samlivet deira. Også her finst det eit 'du', men denne gongen er dette duet han som er igjen i livet. Denne delen er litt vanskelegare tilgjengeleg enn den første delen, tykkjer eg, sjølv om det finst fleire fine og nokre veldig sterke dikt også her.
Om du skulle vere i tvil: Dette er ei veldig fin diktsamling som eg vil anbefale deg å ta deg tid til.
Ingen diskusjoner ennå.
Start en diskusjon om verket Se alle diskusjoner om verketDet er på denne ruskete førjulsdagen
det går opp for meg
at nå er vi det einaste som er igjen av deg
Du lever sterkare enn nokon gong
på stadene der det gjer mest vondt
Når du skriv, vert eg levande igjen,
mens du sjølv døyr litt.
Det står rekkje på rekkje med avlidne
i skogkanten
og lengtar etter å bli sett.
Eg ser deg gå der.
Eg kjenner deg mest ikkje igjen,
noko på utsida har rakna og ei innside
eg ikkje kjende til
har vrengt seg ut
Eg høyrer deg i døra, når du kjem og går.
Nokre gonger tenkjer eg du er på kaféen,
og vil gå og møte deg der.
Nokre gonger ligg du i sofaen,
ein varm, uformeleg bylt
under slumreteppet.
Nokre gonger er du eit namn
eg prøver å gløyme
På veg gjennom byen tenkjer eg
at på det hjørnet stod vi ein gong i regnet,
der er den restauranten, der gjekk vi i tog, eller hand i hand.
Kan livet begynne å gå baklengs,
ende der det ein gong tok til,
i forvirringa mellom to
som ikkje veit
om dei tør bli kjent
Som å kome heim etter sommarferien:
Er det her eg skal bu
Hagen er solsvidd og brun,
potteplantene visna
Opplevingane har ikkje rokke
å bli omgjorde til minne
Såra er opne,
lenten flyt fritt