Tove Obrestad Wøien siterer Til slutt blir alle hester av Gaute Heivoll
20:27, 2. januar 2024 Ingen har det som favoritt.
BLADENE TENKER BARE PÅ VÅREN
Nå snart skjer det. Kanskje
ikke i dag. Men i morgen
eller den dagen vi skimter
der framme. Da vi helt sikkert
har fått små ører så vi hører
Sola hviske: Dagen er her
før dere aner. Dagen det skjer,
stille, plutselig, overalt,
med alle. Dagen snart ingen
trodde ville komme. Den dagen
dere alle våkner og ser
at det virkelig er sant.
Tove Obrestad Wøien siterer Til slutt blir alle hester av Gaute Heivoll
20:21, 2. januar 2024 Ingen har det som favoritt.
HVORFOR KAN VINDEN SNAKKE?
Hvorfor kan vinden snakke
når ingen hører etter? Kanskje
det er noe den ikke kan si
til andre enn meg? Vent,
sier vinden. Det er noe
du har glemt. Noe du
ikke har tenkt på. Spring,
skynd deg hjem
så skal jeg vise deg
hva det er.
Tove Obrestad Wøien siterer Til slutt blir alle hester av Gaute Heivoll
20:16, 2. januar 2024 Ingen har det som favoritt.
VI SYKLER GJENNOM SKOGEN
Ryggen din svart og stille
foran meg i mørket. Vi snakker ikke
lenger, jeg er like bak deg, og du.
tråkker pedalene rundt. Kanskje
gråter du. Kanskje smiler du. Kanskje
har jeg blitt for tung for deg. Vinden
i klærne, svevende regn. Håret ditt
blir vått, pappa, Hører du, pappa. Nå.
slår jeg armene mine rundt deg.
Tove Obrestad Wøien siterer Muttra og meg av Anne B. Ragde (side 59)
21:33, 10. desember 2023 Ingen har det som favoritt.
Mamma døde i mars, og på høsten begynte jeg prøvende, med verdens mest gigantiske motstand i kroppen. Men jeg skrev bare noen sider før jeg kjente det var riktig: Fordi tårene kom mens jeg skrev noe muntert. Og da husket jeg hvorfor ingen forfattere går til psykolog, i hvert fall ingen jeg vet om, av den enkle grunn at vi skjærer hull på den svarte sekken som inneholder all dritt, og så skriver vi om det.
Tove Obrestad Wøien som svar til somniferum :
15:14, 10. desember 2023 Diskusjon: Tove Obrestad Wøien siterer Den undervurderte barndommen alt handler om relasjoner av Herdis Palsdottir av Herdis Palsdottir
Men om vi ikkje tenkjer at dette handlar om SoMe, men om det menneskelege møtet her og no, vil det vel vere vel så relevant i dag? Om eg treffer deg, og du møter du meg med eit smil og ei relativt positiv innstilling, er det nok meir sannsynleg (særleg om eg ikkje er meg det bevisst) at eg møter deg på same måte? Og omvendt, om du møter meg med negativitet (sjølv om negativiteten eigentleg ikkje handlar om meg), har eg nok lettare for å møte deg om ikkje negativt lada, så i alle fall med eit større forbehold.
Tove Obrestad Wøien siterer Bortkommen av Morten Claussen (side 48)
08:09, 10. desember 2023 Ingen har det som favoritt.
Jeg tar deg i hånden
vi sier ikke på gjensyn
du fortsetter reisen
vi skulle gjort sammen
etterlater meg på terrassen
med utsikt mot havet
Tove Obrestad Wøien siterer Bortkommen av Morten Claussen (side 14)
08:07, 10. desember 2023 Ingen har det som favoritt. Kommentarer: 1
Ved vadestedet
tar jeg av luen
setter meg på huk
strekker fram armene
kopper hendene
bøyer hodet
drikker det kalde brevannet
som om det var et minne
Tove Obrestad Wøien siterer Bortkommen av Morten Claussen (side 7)
08:05, 10. desember 2023 Ingen har det som favoritt.
Du døde
gradvis
som oss andre
helt brått
hver dag
Tove Obrestad Wøien siterer Folk jeg husker av Joakim Kjørsvik (side 56)
07:53, 10. desember 2023 Ingen har det som favoritt.
THEODOR
Jeg husker Theodor, den kødden.
Tove Obrestad Wøien siterer Folk jeg husker av Joakim Kjørsvik (side 30)
07:52, 10. desember 2023 Ingen har det som favoritt.
ONDE OVE
Jeg husker Onde Ove. Var han egentlig så ond som folk skulle ha det til? Ja, jeg tror faktisk det.
Nokre gonger kan ei diktsamling likne svært på ein roman. Dikta i samlinga Å jage ein hjort i døden utgjer ein klar heilskap, ein samanheng og kronologi som ikkje kan stokkast om på. Lesaren får servert ei historie, rystande, men svært godt skriven. Ei grupe menneske flyttar ut til ei øy for å starte sitt eige samfunn på sida av storsamfunnet. Det liknar mistenkjeleg på ei slags sekt. Historia er fortald gjennom ei tretten år gammal jente, og perspektivet er hennar.
Dikta fungerer som dikt, men sidan dei er ein så tydeleg del av heilskapen, vil fleire av dei fungere dårleg utanfor samlinga. Dette er ikkje ein veikskap ved dikta, snarare ein styrke.
Sidan forteljinga har diktform, må ein tolke litt meir sjølv enn ein vanlegvis må som romanlesar, men det er likevel ikkje vanskeleg å få med seg historia her. Når boka er ferdiglesen, det tek ikkje lange belet, sit eg overvelda tilbake. For eit språk! For ei historie! Dette er ei diktsamling som vil sitje i meg lenge. Anbefaler denne sterke og særs gode leseopplevinga!
Ein romantikar som meg liker å lese ei Kristin Harmel-bok i ny og ne.
Kristin Harmel skriv godt og medrivande, har gode historier, og alltid ei fin kjærleikshistorie med. Eg veit med andre ord litt om kva eg får, og det er akkurat derfor eg plukkar med ei bok av henne frå tid til anna.
I Boken med glemte navn frå 2021 er mesteparten av handlinga lagt til Frankrike under andre verdskrigen, og hovudpersonen Eva, ei jødisk ung kvinne rømmer frå Paris akkurat i tide til ikkje å bli arrestert og sendt til Auschwitz i 1942. Ho arbeider med å forfalske identitetspapir, og reddar på den måten fleire engelske flygarar og mange franske barn og motstandsfolk. Harmel er nøye med researchen, og det historiske bakteppet er derfor truverdig. Eg let meg rive med som forventa, og denne gongen såpass mykje at eg let meg røre til tårer på siste side. Då har forfattaren gjeve meg det eg ville ha og meir meir til, og eg kan anbefale boka til andre romantikarar der ute.
Tove Obrestad Wøien siterer Biblioteket i Paris av Janet Skeslien Charles (side 43)
18:49, 20. november 2023 Ingen har det som favoritt.
Folk er klønete. De vet ikke alltid hva de skal si eller gjøre. Ikke bruk det mot dem. Du vet aldri hva som gjemmer seg i hjertene deres.
Tove Obrestad Wøien siterer Den røde adresseboken av Sofia Lundberg (side 324)
20:29, 19. november 2023 Ingen har det som favoritt.
Livet er ikke her for å underholde deg, det er du som skal underholde livet.
Tove Obrestad Wøien siterer Opnar døra i språket og går ut av Helge Torvund (side 86)
16:22, 6. november 2023 2 har det som favoritt.
DET MOTSETTE
Eg prøvde å tenkja på
kva som er det motsette
av bomber
og enda opp
med å tenkja på korn.
Korn som veks så stille
og som kan vaia
så vakkert i vinden
og som kan
gi oss brød.
Tove Obrestad Wøien siterer Opnar døra i språket og går ut av Helge Torvund (side 59)
16:19, 6. november 2023 Ingen har det som favoritt.
UNDERTRUISK
Som å treffa den neste tonen.
Alt spelet som finst i det samspelet
ein lang samtale er. Smil. Små rørsler.
Lyfta eit augebryn, tromma lett med
to fingrar.
Du fekk meg til å forstå at eg hadde
vore undertruisk for lenge. Eg trudde
ikkje der tru trongst. Der tru kunne opna
og famna inn ein større fylde.
Som humlene sine revebjøllekyrkjer. Elvenektar
og dagslysets manna.
Eg snudde meg for å gleda deg med
ei endring eg visste du ville lika, og du skuffa
meg med å ha vore død i mange år.
Eg kunne ikkje lenger hugsa korleis
hausten lukta, utan å minnast fargen
i kleda dine først.
Tove Obrestad Wøien siterer Opnar døra i språket og går ut av Helge Torvund (side 42)
16:15, 6. november 2023 Ingen har det som favoritt.
HIT
Så kom eg fram
til den viktigaste dagen
av alle
Kvardagen
Tove Obrestad Wøien siterer Opnar døra i språket og går ut av Helge Torvund (side 39)
16:14, 6. november 2023 Ingen har det som favoritt.
REGLE
Ein, to og store tre.
Alvar ved elva og ei fe.
Ein, to og store tre.
Mosemjuk og jorda fred.
Mumlar mold, nynnar straum.
Røynd er røynd. Draum er draum.
Ein, to og store tre.
Alvar ved elva og ei fe.
Ein, to og store tre.
Tove Obrestad Wøien siterer Opnar døra i språket og går ut av Helge Torvund (side 10)
16:11, 6. november 2023 Ingen har det som favoritt.
TYDELEG
Den gylne alleen tek imot meg. Lauvet skin.
Endene pløyer elvevatnet med ungane sine.
den smale bekken fangar òg litt av himmellyset.
Framleis er livskrafta tydeleg overalt.
Det er over fire månadar sidan eg var her ute sist.
Jordfargane ved elveosen rører ved hjarta mitt.
Skyene så kvite mot det blå over stiane.
Sanddynene sine kurver er mjuke i den kalde lufta.
Mektige tre er budde på vinterstormar.
Tove Obrestad Wøien siterer Opnar døra i språket og går ut av Helge Torvund (side 9)
16:07, 6. november 2023 Ingen har det som favoritt.
KVIFOR
Eg har ein stein
der ordet
Kvifor?
er gravert inn.
Den er litt flat
litt rund
og god å halda.
Av og til snur
eg den
slik at ordet
Kvifor?
vender ned
mot jorda.
Men i dag
tok eg den
vog den
i handa
og kasta den
med all kraft
i veggen.
Kvifor?
Difor.
Sist sett
