Quijote som svar til Laila Tønder :
17:35, 10. september 2010 Diskusjon: Laila Tønder om Bernhard Hvals forsnakkelser roman av Lars Saabye Christensen av Lars Saabye Christensen
Då satsar vi på at Lars Saabye Christensen veit kva han skriv. For han skriv jo godt, og då passar latinfeila inn. Dersom dette er rett tolking, går forfattaren i Holbergs fotspor - Per Degn i "Erasmus Montanus" snakkar jo tull når han prøver seg på latin. Elles sluttar eg meg til vurderinga di av hovudpersonen.
Ingrid Birgitte siterer Før jeg brenner ned av Gaute Heivoll
16:25, 10. september 2010 6 har det som favoritt.
Hvem er det vi ser når vi ser oss selv?
Kjærleik, sjalusi, kamp og drap - det er Romeo og Julie, men også don Alonso og doña Inés. Og då er vi ikkje hos William Shakespeare, men hos ein som var (nesten) like stor, den spanske forfattaren Lope de Vega og hans "Ridderen fra Olmedo", i omsetjing ved Kari Näumann og med fyldig innleiing ved Arne Worren. Artig å lese denne spanske varianten av historia!
Quijote siterer Sønnen av Trond Einar Jacobsen (side 55)
08:31, 9. september 2010 1 har det som favoritt.
Man kunne nemlig lære alt fra Mao, påsto maoistene i utdanningsbevegelsen. 'Jo flere bøker man leser, desto dummere blir man,' hadde formannen riktignok uttalt, men dette forhindret ikke at man kunne tilegne seg både det ene og det andre fra hans egne bøker.
"Sønnen", om dei siste tiåra i kinesisk historie, er ei bok som eg har fått frå forlaget, og som eg kanskje derfor har lese meir av plikt enn av lyst - ho stod no der i hylla med bøker om Asia og venta. Så viser det seg at historia er levande fortald, ofte me dislett av det skjønnlitterære, og med driv. Ikkje bortkasta, nei.
Quijote om The Brief Wondrous Life of Oscar Wao av Junot Diaz:
18:19, 8. september 2010* Kommentarer: 2
Litt oppskrytt? Men mange herlege parti og eit funn for alle med kjennskap til det åndelege og sosiale livet i Den dominikanske republikken!
Ei vanskeleg tid. Somme resignerte. Til å skjønne - ja, men godta det?
Jo, på mange måtar eit svært godt tidsbilete frå ein kald epoke i norsk historie.
Quijote som svar til AnjaE :
20:56, 7. september 2010 Diskusjon: AnjaE siterer Sveve over vatna roman av Ragnar Hovland av Ragnar Hovland
Ja, "Sveve over vatna" er og blir ein favoritt ...
Interessant prosjekt, dette, å skape ein litterær figur på bakgrunn av onkelens kamp for den spanske republikken. Idealisme og desillusjon blir viktige delar av tematikken; det er ikkje lett for Hilmar Iversen å finne seg til rette i verda. Tønseth prøver å skildre ein nordmann i den spanske borgarkrigen og lykkast relativt godt, synest eg.
Grundig, lettlesen og med gode eksempel og tilvisingar! Nødvendig i litteraturstudiet!
Quijote som svar til Ingeborg G :
19:11, 5. september 2010 Diskusjon: Solfrid om Bernhard Hvals forsnakkelser roman av Lars Saabye Christensen av Lars Saabye Christensen
Det språklege nivået i boka er til tider høgt, men for min del stoppar det der. Ved språket, altså. Heilskapleg sett fell boka meir igjennom, synest eg. Eit interessant trekk ved romanen er alle feila i uttrykk på latin (og fransk), som "Si vis pacum, para bellum" (s. 166), "Festivita lente" (s. 228), "Qousque tandem" (s. 331) og "une chambre á coucher" (s. 327): Har forfattaren skrive dei slik for å vise at Bernhard Hval så langt frå er nokon dux?
Klar og god, grundig og nyansert.
I samband med eit arbeid i spansk ("'La tumba del fascismo será Mardid.' Nordahl Grieg y la Guerra Civil de España") las eg sommaren 2009 Nordahl Grieg på ny (endå ein gong). I denne boka har Odd Hølaas samla eit utval artiklar frå Griegs tiddskrift "Veien frem". Her er nærbilete av 1930-åra: Spania, krigsfaren, Moskva-prosessane, studium av Quisling - og på ny: Spania! Solidaritet med den lovleg valde spanske regjeringa mot Franco! Framfor alt hudflettar Grieg den borgarlege ideologien, borgarlege verdiar, borgarleg individualisme. Og han fekk rett.
Quijote siterer Veien frem av Nordahl Grieg (side 172)
17:13, 5. september 2010 1 har det som favoritt.
Et upolitisk menneske er en eunuk som kjenner sin avmakt og lar sitt liv hemmelig bestemme av meget politiske mennesker. Og den upolitiske kunst er aldeles ikke upolitisk, den er overordentlig nyttig for dem som ønsker å avlede opmerksomheten fra vesentlige og avgjørende ting.
Très bien!
Quijote som svar til Laila Tønder :
12:59, 5. september 2010* Diskusjon: Laila Tønder om Bernhard Hvals forsnakkelser roman av Lars Saabye Christensen av Lars Saabye Christensen
Ja, eg kan så absolutt vere (delvis, i alle fall) einig når det gjeld det språklege nivået i boka, men for min del stoppar det der. Ved språket, altså. Heilskapleg sett fell boka meir igjennom, synest eg. Eit interessant trekk ved romanen er alle feila i uttrykk på latin (og fransk), som "Si vis pacum, para bellum" (s. 166), "Festivita lente" (s. 228), "Qousque tandem" (s. 331) og "une chambre á coucher" (s. 327): Har forfattaren skrive dei slik for å vise at Bernhard Hval så langt frå er nokon dux?
Quijote som svar til Reidun Granberg :
10:45, 5. september 2010 Diskusjon: Quijote om Tosca Opera lirica in tre atti av Giasco, G. & Illica, L. av Giasco, G. & Illica, L.
Ja - men vi har vore på desse stadene før, fleire gonger, men ikkje i eit Tosca-perspektiv ...
Quijote siterer Malinche av Laura Esquivel (side 180)
09:07, 5. september 2010 1 har det som favoritt.
Aparécete en sus sueños para que impidas que se instale en su cabeza el sueño de la guerra, ese sueño de locura colectiva, ese doloroso infierno. Cúrales sus miedos, bórrales sus miedos, desvanece sus miedos, aleja sus miedos, ahuyenta sus miedos, borra todo sus miedos junto con los míos, madre mía. Eso es lo que te pido, Gran Señora. Fortalece el espíritu de la luna raza que con nuevos ojos se mira en el espejo de la luna, para que sepa que su presencia en la tierra es una promesa cumplida del universo. Una promesa de plenitud, de vida, de redención y de amor.
Etter ei god leseoppleving med Laura Eaquivels "Como aqua para chocolate" gjekk eg i gang med "Malinche" - om den mexicanske urinnvånaren Malinalli som vart tolk for erobraren Hernan Cortés. Vi er altså i México for fem hundre år sidan, og forfattaren fortel om møtet mellom dei to kulturane. Ho viser korleis Malinalli, som raskt lærer seg spansk, er del av ein eldgammal tradisjon som no går mot undergangen. Utviklinga i romanen, altså forholdet mellom Cortés og Malinalli, er skildrar i eit poetisk språk, men ho utnyttar no ikkje i stor nok grad dei moglegheitene som ligg i bruken av synsvinkel og komposisjon. Boka er forresten utstyrt med eit intervju med forfattaren og interessante diskusjonsoppgåver for ei lesegruppe.
Sist sett
