Nobelprisklasse synest eg ikkje at det er over den siste (per sommaren 2011) romanen til Mario Vargas Llosa, men El sueño del celta var vel verd å lese likevel, særleg når målet er å få auka innsikt i forfattarskapen til peruanaren med spansk statsborgarskap. Sterkt er det å lese om dei opplevingane som den opphavleg britiske diplomaten Roger Casement hadde i Kongo og Amazonas. Vargas Llosa skildrar korleis Casement møtte undertrykking og utbytting, og korleis han slutta seg til kampen for eit fritt Irland. Det er kolonialismen som blir avkledd her, anten vi møter han i den belgiske kong Leopolds private Kongo (der hovudpersonen treffer både Henry M. Stanley og Joseph Conrad – no vart eg på ny mint om at eg enno ikkje har lese Heart of Darkness), gjennom eit britisk selskap i Amazonas eller i Irland.

Interessant er at Casement òg treffer på ein nordmann, Eivind Adler Christensen, “el bello vikingo”, som òg fanst på ordentleg, og oppheld seg i Oslo i lag med han, og at båten Aud (engelsk, men med norsk flagg), vart brukt i arbeidet med å få tysk hjelp under Den fyrste verdskrigen – Den store krigen – til Irlands kamp for sjølvstende. Ja, så langt gjekk enkelte av dei irske nasjonalistane, som Casement hadde slutta seg til. Nå ja, det var ein imperialistisk krig, okke som, men det straffa seg for Casement å motarbeide britiske interesser. Hovudpersonen får ikkje oppleve Påskeopprøret i 1916 – der britane skulle komme til å følgje opp metodane som Casement hadde sett i Kongo og Amazonas.

På den same måten som i La Fiesta del Chivo bruker altså Vargas Llosa verkelege hendingar som bakgrunn for ein roman som handlar om noko meir enn dei reint konkrete, historiske motiva: Korleis kolonialisme og undertrykking verkar inn på oss, kva dei kan gjere med oss.

Grundig forsking lyt liggje bak denne romanen (forfattaren har mange å takke i slutten av boka), der Vargas Llosa har omforma historiske kjensgjerningar til ein roman der levande personar, i alle fall hovudpersonen, blir protagonistar i scener i eit verdshistorisk drama.

Her er dei utgåvene som eg har per 7.7.2011 av verk av Charles Dickens

Å, Jane Eyre! Tysdag såg eg den siste filmatiseringa. To timars god filmoppleving, absolutt, sjølv om 2006-versjonen var eit lite hakk betre. Og frå boka sakna eg litt meir om Miss Pool - og lys i tårnet.

Bok I i Platons Lovene seier ein god del om vin. Og mens eg har ordet: Nrendan Behans sa om seg sjølv at han var "a drinker with a writing problem", men eg har ikkje kjelda for dette.

Å nei, eg krev ingenting av nokon (på dette området). Berre at dei som vil blir med på det som dei vil vere med på når dei vil. Eller slik omtrent. Inga på- og avmelding, nei. Eg lagar ein plan.

Vi bør vel lese i kronologisk rekkjefølgje - men med unntak for A Christmas Carol. Plan kjem.

Leseplan for utvalde verk av og om Charles Dickens

Eg kunne tenkje meg både å lese om Dickens, lese opp att dei åtte verka som eg har lese før og berre (!) lese verk eg ikkje har fått sett meg ned med. Når det gjeld organisering av diskusjonen, har eg sans for både “kjell k-metoden”) og “annelingua-metoden” – og kjem derfor med framlegg om ein kombinasjon:

• Vi kunne lese eitt eller to verk etter “annelingua-metoden”, slik ein del av oss les Don Quijote, altså ved å ha ei “lekse” til kvar sundag. For at dette ikkje skal opplevast som stress, kunne vi kanskje, lage ein plan med eitt kapittel til kvar sundag? Dette ville i så fall gå over litt over eit år, med start før dickensåret 2012 og avslutning litt etter dickensåret 2012. Men kunne vi ta eitt verk til etter denne metoden? David Copperfield? Bleak House? Eller …? • Dei andre kunne vi lese slik kjell k har organisert lesinga av Ibsens samla verk, altså ikkje med ein heilt fast plan, men med lenkjer til kvart enkelt verk – så kunne kvar enkelt av oss nyte dei verka som ho eller han vil konsentrere seg om og leggje inn kommentar når det passar?

Det er sjølvsagt opp til kvar enkelt å velje språk å lese Dickens på; kapittelinndelinga er vel den same uansett. A Christmas Carol burde vi jo ta i jula – eller moralsk sett: før jul?

“Something will turn up!”

Biografi

Eg har alt begynt å varme opp med biografien som Peter Ackroyd har skrive, Dickens (35 kap. og etterskrift). Dei som vil følgje med har kommentarar og/eller gode sitat, kan jo berre skrive dei inn her

Romanar og forteljingar

The Posthumous Papers of the Pickwick Club

(1836–1837) (57 kap.)

Oliver Twist (1837–1838) (53 kap.)

Nicholas Nickleby (1838–1839) (65 kap.)

The Old Curiosity Shop (1840–1841) (73 kap.)

Barnaby Rudge (1840–1841) (81 kap.)

A Christmas Carol (1843) (5 kap.)

Martin Chuzzlewit (1843–1844) (54 kap.)

Dombey and Son (1847–1848) (62 kap.)

David Copperfield (1849–1850) (64 kap.)

Bleak House (1853) (65 kap.)

Hard Times (1854) (37 kap.)

Little Dorrit (1857) (70 kap.)

A Tale of Two Cities (1859) (45 kap.)

Great Expectations (1861) (57 kap.)

Our Mutual Friend (1865) (68 kap.)

The Mystery of Edwin Drood (1870, ufullført) (22 kap.)

Dette skulle tilseie i overkant av ni hundre kapittel med rubbel og bit, som Richard Herrmann ville ha sagt, altså om vi reknar med biografien og forord og slikt. Ingenting for ein bokelskar, eigentleg, men litt i overkant innanfor 2012, kanskje. Så eg har tenkt å starte rundt 1. september med skjønnlitteraturen, og om eg les i gjennomsnitt to kapittel om dagen, blir eg ferdig (i denne omgang) på vårparten 2013, om eg ikkje har rekna heilt feil. Der Lillebjørn Nilsen løyser kryssord med kulepenn, trur denne optimisten her at døgnet blir utvida med ein time straks han får ei ny bok i huset.

Aller fyrst vil eg altså høre synspunkt på organiseringa og kor mykje vi skal lese etter annelingua-metoden (med “lekse” frå sundag til sundag).

Ja, vi er ein del her som har begynt å erkjenne den universelle verdien i Gro Harlem Brundtlands utsagn om at alt heng saman med alt.

Ferdig med gjenlesinga av fyrste akt. Godt driv og fin bruk av den retrospektive teknikken - tenk på alt som blir sagt om samfunn og utlufting og som er hint til hendingar i fortida. For ei utvikling frå De unges forbund! Og Lona Hessel kallar adjunkten for "pastor" . hi-hi!