Bokelskere.no

Minner den om "den stille pasienten"? Har att berre nokre sider, men anar meg at boka er inspirert av "den stille pasienten".

Heilt samd med deg. Veldig god start og så midtvegs og utover vart for mykje tull og for mykje hastverk

Har ikkje andre uleste bøker med på ferie, men einig. Ho skriv ei voksen bok, men som til ungdom. Det er ikkje nok at ho er kald, men "supersensitiv for kulde". Blir litt vel mykje slik altså.

Første boka var så lovande, men eg må seie at eg vart litt skuffa over dei to neste. Vil litt for mykje. Blir litt for mange ting som ikkje blir oppklart og heile tida nye ting som kjem inn i historia utan å løfte ho

Veit ikkje eg. Tykte denne boka på ingen måte klarte å halde på spenninga frå første bok. Vart litt for mykje rør for min del, sjølv om det var ein tydeleg raud tråd

Brukte lengre tid på denne enn Shogun.

Litt urettferdig terningkast tenkjer eg. Du har jo vurdert den som ei krimbok, men det er den jo først og fremst ikkje. Om du ser den som oppvekstroman er den jo veldig god.

Sjeldan at ei krimbok gjer noko med meg, men det gjorde denne. Kjenner meg enormt takksam som har den oppveksten eg har, dei foreldra eg har og ikkje minst den guten eg har.
Spanande? Ikkje særleg. Les den langsamt

Fann boka på NLM gjenbruk. Greit å gje den eit forsøk tenkte eg i og med at den kosta 10 kr.
Må seie eg er litt imponert over korleis det heile tida er nye "mysterium" som avløysar det førre, samstundes som alt verkar svært naturleg.
Altså, etter å ha lese dei første hundre sidene, føler ein at ein har fått svar på mykje ein lurte på og difor kan leggje boka frå seg. Men så har det jo kome så mykje anna at ein les vidare.
Ikkje drivende spanande, men godt skrive. Anbefalast

Einig. Eg hoppa over kapitla om Christian mot slutten.

Andre enn meg som vart skuffa av slutten?

Tja. Veldig Gert, men traff ikkje meg heilt. Vart mest inspirert til å bli ein betre kokk om ikkje anna

Einig i at det ikkje var ei god bok, men mange karakterer samanlikna med anna fantasy? For min del trakk det ned at den er overtydeleg.

Forstår eg godt. Eg sjølv hadde ein veldig god oppvekst som misjonærbarn. Med mange gode minner frå Bolivia. Men overgangen til Noreg var tøff.

Einig i det du skriv. Tykte òg boka var mest interessant fyrste halvdel. Hamilton vart jo tydeleg særare jo eldre han vart. Som menn flest vil kanskje nokon seie

Godt ein kan vere ueinig.
Det beste med boka er heilt klart venskapen mellom Jean og Locke. Resten blir ei litt for dryg røverhistorie for meg. Men kjem nok til å lese den tredje og.
Men du, kor eg gler meg til den tredje boka om Kothe. The wise mans fear hadde alt