Bokelskere.no

Iblant kunne han tenke på hva naboene ville ment hvis de visste hva som gikk for seg i den leiligheten, hvis de visste at han og Berit Lyngås kledde seg helt nakne for hverandre og begikk handlinger som måtte kunne kalles unevnelige, men så tok han sef i det, for det var jo i virkeligheten helt normalt, han visste jo egentlig det, det var helt alminnelig at unge mennesker - og kanskje også mennesker som ikke var så unge - oppsøkte hverandre og slapp seg ut i slike former for samspill, det skjedde både tidlig og sent, og på alle kanter av landet, fikk man gå ut ifra, og nå var altså turen kommet også til ham, ja det kunne han faktisk konstatere, så merkelig det enn kunne kjennes.

Mens Hugo leste, kunne han plutselig begynne å le. Hvorfor lo du nå,? spurte Anja, men Hugo delte det ikke med henne. Hun var sjalu på bøkene. Hun mente han forsvant inn i bøkenes verden når han var deprimert.

Så vidt hun visste, var han omtrent like kristen som en kjemisk formel.

Barndomsvennen viste de gule tennene i det magre ansiktet og gjorde et kast med hodet slik at den syltynne hestehalen pisket i nakkestøtten.

Båt

båten ligg så roleg
på den blanke sjøen
så stolt i sin tause byrgskap

og så å gå om bord
og så å løysa fortøyinga og
taust
leggja ut

Og siga langsmed landet
medan bakkane og trea andar jamnt
og himmelen stryk håret

Raude lauv

lik raude lauv
som atter vert grøne
lik brune lauv
som vinkar i vinden
og kviler på jorda
kviler i jorda
før dei atter er der
grøne
og byrge
i sin uskjønelege byrgskap
som heng så trygt
i vind
i sol
i regn

Eit barns augo

Eit barns augo
ser og ser ikkje
ut i morgonen

men ser så ein dag koma
som har så uendes mange timar

ser eit liv
med så uendes mange år

og ser at alt er til å skjøna
og at ingenting kan skjønast for alt
er snø
er regn
er vind
og alt er stjerner
på himmelen
der den store månen lyser gult
og er som handa til ein far

Kvarandre

eg vil stryka deg over håret
eg vil seia til deg
kor mykje eg bryr meg om deg
og så ser eg ei brå redsle
i augo dine
og så smiler vi til kvarandre

Har vore

ei verd som har vore
og ei verd som er
av lengsle
og av gammal røynsle
tek meg til seg

gamle røyster høyrest
i klage
i glede
i von
i lyst og i sinne

og så dei gamle hendene
som stryk meg over håret

før dei
umerkeleg
trekkjer seg attende

Hun stirrer taust på skjermen. Han stirrer på ryggen hennes. Stua, et stilleben med bortvendt kvinne

Regnet pisker ned med så stor kraft at det spretter opp igjen når det treffer fortauet, som om vannet kom oppe- og nedenfra.

Fortvila omsut

Augo som ser og ser
utan stogg
den store samanhengen
som ikkje kan seiast
og som vert sagt
slik han seiast kan
hakkete
vakkert
meiningslaust
og vanvittig
rundt fortvila omsut
som slår og vinkar
og gjer alt ho kan
for å verna det vakre
det motsette
det skøyre
det kjære

( for Georg Johannesen )

Dette eine.

di stille forsvinn i ein ande
innetter
nedetter
og blir til denne eine tanken
denne eine viljen
denne eine kjærleik
dette eine lys
dette eine

Thore Palo våknet med en praktfull morgenreisning, det var som å hilse på en gammel venn han ikke hadde sett på lenge.

KM i kos.

Utanfor Bergen var det KM i kos,
som opna med hot shots og jubel i Os.
Då startskotet gjekk, fekk kosinga fart,
med store som klemte dei små litt for hardt.

Terje frå Os kom inn i ein stim,
gjekk over streken, vart litt for intim.
Den ivrige Terje heiv innpå ein shot,
og klemte ei jente så fjeset vart blått.

Dagen derpå fall medias dom,
Terje fekk sjokk av all skryten som kom,
om Terje frå Os, ein svært langvaksen gut,
som blant dei under seksten hadde merka seg ut.