Bokelskere.no

Som barn var Pippi mitt store forbilde; hennar ukonvensjonelle og fantastiske liv gjorde at eg las bøkene igjen og igjen, og eg lo like godt kvar gong.

I vaksen alder er der fleire - nokre ber eg med meg som gode døme i spesielle situasjonar, andre har ein styrke eller ein veremåte som eg beundrar, ma Jean Valjan som er nemnt lenger nede her, og vesle, sterke Lisbeth Salander...og nokre til..

Haha...Dessutan, kakling i hagen er ikkje så vanlig i dag - dessverre, kan eg kanskje seie. For nokre få år sidan ferierte vi på ei lita gresk øy, der vi vart vekte av hanegal like utanfor døra. Ikkje alle var like glade for det...

Pippi - ingen over, ingen ved sidan av! Iallfall var ho mitt barndoms idol! No ser det ut til at Tonje Glimmerdal ser ut til å verte ein slags "nymotens" Pippi...

Det var ein gong fornøyelig å lese Damenes detektivbyrå nr 1, denne vart for triviell for meg..

En populær forfatter skriver det folk tenker. En genial forfatter får dem til å tenke noe annet.

Ambrose Bierce

Trur ikkje eg hadde heilt kontroll, hverken då eller no- Uansett er det eit luksusproblem! Kjekt å ha litt å velje mellom...

Sidan det om få dagar er 100 år sidan Titanic gjekk ned, er det mulig at eg greier å begynne på boka. Kjøpte den for mange år sidan, men har grudd meg slik til å lese den tragiske historia , at den har blitt ståande uopna. Som barn vart eg fortalt utrulig mange triste historier om forliset, om hjarteskjerande enkeltskjebner....

Er enig i at det tok seg litt opp,ja, men den heilt store leseopplevinga var det nok ikkje for meg. Lettlest, og forutsigbart - og no etter nokre månader må eg erkjenne: lettgløymt! Trur eg vurderte den som middels....

På første sida står det: norske dikt fra bjerregaard til mehren - i utvalg. Eg kjøpte boka då eg studerte, men den er oppe og framme rett som det er. Mange flotte, kjende og kjære dikt der...Vart utgitt av Den norske bokklubben

Spion- og spenningsroman frå 2 verdskrigen

Kan ikkje huske når boka kom i hus, men har liksom aldri hatt lyst til å lese den! Så fekk eg iallfall ein STOR dose spenning no!

Miljøet er Egypt under 2.verdskrigen. Dei to hovudpersonane er spionen Wolff som tek seg umerka inn i Egypt for å hjelpe Tyskland med å ta kontroll over landet - og den engelske major Vandam som har den kompliserte oppgåva med å avsløre - og ta - spionen.

I tillegg til godt driv i historia, nesten frå første side, så blir det referert til verkelege, historiske hendingar som slaget ved El Alamein - og til autentiske personar frå historieboka,ma Rommel, Sadat....Det var med på gjere innhaldet meir truverdig.

Må tilstå at eg ikkje reflekterte så veldig over språket - sidan eg vart så medriven av historia ( og spionbøker er absolutt ikkje førstevalet her...).

Rebecca av Daphne du Maurier er svært så sentral, går som ein raud tråd gjennom heile boka: Jeg drømte i natt at jeg kom tilbake til Manderley....Har spora opp eit eksemplar av den, som skal lesast ganske snart.

Høgt spenningsnivå får frå meg karakteren 5

Desse bøkene har eg ikkje høyrt om før, men skal merke meg dei. Har Midaqq-smuget i bokhylla , og held på å lese Rebecca-koden som også er frå Egypt ( om enn i ein heilt annan sjanger), og har lyst til å lese meir både om og frå dette landet. Om nokon har fleire tips, tek eg gjerne imot med takk! :-)

Spennande! I mine eigne bokhyller er der lite og ingenting av litteratur frå eller om det afrikanske kontinentet (med forsvinnande få unntak). Skal jammen vere obs på dette ved bokleiting....

Den siste kamelen stupte ved tolvtiden.

Det var den fem år gamle, hvite hannen som han hadde kjøpt i Gialo, den yngste og sterkeste av de tre dyrene, og den minst hissige. Han likte dyret, i den utstrekning et menneske kan like en kamel, hvilket vil si at han hatet den bare litt.

Rebecca-koden av Ken Follett

Flaggermusenes by i Nord-Italia, Valtravaglia, er sjarmerande skildra av Dario Fo. Men der er meir enn det; han skildrar varmt familien, venner, forelsking og mykje meir. Mange fine historier frå barndom og ungdom - og til vaksen alder. Sjølv likte eg best der han skildrar tidlig barndom og den første ungdomstida - det var forresten det eg hadde forventa ut frå tittelen: Flaggermusenes byMine første sju år (og noen til)

Derfor blir mine minus den siste delen som omhandlar vaksenliv og krig, i tillegg til språket: synest av og til at skifte av tid kunne virke litt tilfeldig.

Men alt i alt: Har hatt det trivelig i Fo's Italia. Terningkast: fire pluss