Ingunn Øvrebø siterer Den lille søvnboken av Atle Dyregrov (side 150)
12:38, 5. april 2010 1 har det som favoritt.
Samtidig som kroppen er mindre i aktivitet, stimuleres hjernen nærmest kontinuerlig, men mer og mer ensformig. Mens den stimulering av våre sanser som skjer gjennom kroppslig aktivitet eller samtale med andre, medfører en bred og variert stimulering av hjernen, innebærer inntrykk via en data- eller fjernsynsskjerm en mye mer ensidig stimulering. Hva denne endringen mot mindre bevegelse, mindre direkte sosial samhandling og mer ensidig stimulering gjør med våre liv og vår søvn, har vi liten kunnskap om. Kanskje det er nettopp slike endringer som har medført at så mange opplever at de har fått en svekket søvnkvalitet og flere søvnproblemer? Kanskje sov vi mer som barn tidligere, en rolig søvn som en utslitt kropp trengte etter en hard (fysisk) arbeidsdag?
Dette vart årets påskekrim for meg. Spanande miljø saka utspelar seg i.
Ingunn Øvrebø som svar til asparrges_ :
14:34, 27. februar 2010 Diskusjon: Aslak Sira Myhre om Buzz Aldrin, hvor ble det av deg i alt mylderet? roman av Johan Harstad av Johan Harstad
Boka kunne godt vore eit par hundre sider lengre for min del! Eg syns at det passa godt at opphaldet på fabrikken på Færøyene var skildra så inngåande. Og når det byrjar å gå fort mot slutten passar det med det nye eventyrlege livet hans, som me må trekka oss ut av. Me får heller drøyma vidare om korleis han har det no.
Ingunn Øvrebø som svar til Astrid Lagarhus Rue :
11:02, 2. februar 2010 Diskusjon: Linn Helen om Saman er ein mindre aleine roman av Anna Gavalda av Anna Gavalda
Den gjekk så lett å lesa at det var mest som å sjå ein film. Einig i at det var flott språk. Likte og boka Eg elska ho, men angrar på at eg valde å høyra den på lydbok. Irriterande opplesar! Gler meg til å lesa Lukka er ein sjeldan fugl.
Ingunn Øvrebø som svar til Monica Isakstuen :
10:51, 2. februar 2010 Diskusjon: Cecilie Korsvold om La meg synge deg stille sanger av Linda Olsson av Linda Olsson
I byrjinga stussa eg og over ein del ting. Til dømes måten dei ikkje svarer kvarandre, men fortel vidare på si eiga historie. Men etter ei stund godtok eg dette som det var. Litt poetisk, drøymeaktig kunstnarisk. Eg likte dikta som var nemnd. Og det er to sterke historiar som kjem fram. Eg kunne ikkje leggja boka frå meg. Kanskje ikkje så realistisk, men den er jo vakker!
Ingunn Øvrebø som svar til Siri :
10:30, 2. februar 2010 Diskusjon: Fred Uno Ljosland Huvenes om Skråninga av Carl Frode Tiller av Carl Frode Tiller
For meg var Skråninga var ei fengslande, medrivande, trist og lærerik bok. Tiller er ein meister til å skildra ulike menneske. Eg likte særs godt byrjinga som gjer oss eit bilete av faren si verd, korleis han tenkjer og handlar, før me får sjå ting frå hovudpersonen si side. Eg hadde lyst å gripa inn i boka og ordna alt! Men denne boka måtte vera trist. Og så er boka nynorsk. Fantastisk.
Sist sett
