Bokelskere.no

Sterk bok om ei jente som søkjer kjærleik og å finne seg sjølve gjennom å la seg audmjuke og misbrukast gjennom sex. Slutten var likevel noko av det vakraste eg har lese, kanskje pga resten av boka. Ikkje klisje frå Amerika, heldigvis

Doppler likte eg, veldig godt. Men alt anna av Loe tykkjer eg er alt for oppskrytt. Har vorte skuffa så mange ganger at eg gjev fyren opp no. Har berre att 25 sider av fakta om Finland som eg les på trass.

Gled meg til å byrje på neste bok rett og slett

Er så rart med Erlend Loe, for mens Doppler fekk meg til å le meg skakk, så har eg til no ikkje ledd eingong. Les boka i rein trass og stahet. Har berre 30 sida igjen og gleder meg til å byrje på neste bok.

Godt sagt Aina. Er dessverre alt tre år sidan eg las boka, så mykje er gløymt sidan da. Men eg for meg vart det litt for vanskeleg å setje meg inn i situasjonen til Mariam av di eg er mann, men og, som du så godt poengterer, av di eg for det meste er vekse opp i Noreg. Sjølv om eg vaks opp i utlandet som barn, så var eg minst like skjerma som her i Noreg, om ikkje meir. Nordmenn er litt for god til å påpeike når noko er anleis

for meg var det heilt omvendt, og eg trur det er så enkelt som at det er lettare å leve seg inn i livet til eige kjønn. Men den er sterk ja, veldig sterk. Tykkjer viser stor styrke når han klarar å skrive så levande om begge kjønn.

Nettopp fordi det er på nynorsk. Skal guten få moglegheita til å sjå nynorsk som norsk, og ikkje eit framandspråk er det naudsynt at han møter begge skriftmåla hand i hand frå første stund

Eg har aldri, aldri kjent meg så godt att i ei bok. Men så er det kanskje fordi den er skreve for bl.a. misjonærbarn. Eg skreiv ei oppgåve i RLE på lærarskulen om kvifor lærarar burde vite meir om tkbare og spesielt misjonærbarn, og då var denne til sjukt god hjelp. Burde mest vore obligatorisk for alle som kan kome i kontakt med tkbare.

Snømannen har virkelig eit bra driv i seg, les heller den enn Hodejegerne. Ellers er det mange andre gode tips her. Veit ikkje kva sjanger du tenkjer deg, så då er det litt vanskeleg. Men Sparks skriv lettleste, dog klisjeaktige, bøker om kjærleik. Bull-Hansen er eit must innanfor fantasy saman med Potter bøkene. Eg las heile "De dødes tjern" utan stopp første gong eg las den, så den kan anbefalast.

Når det gjeld Humor er Loe god, Markusbøkene får deg til å le høgt kanskje mest fordi dei er så herleg barnslege. Maria Parr skriv fantastiske barnebøker som og vaksne kan ha stor glede av. Vonar noko av dette var til hjelp for deg

Vil absolutt anbefale Bull-Hansen, men berre Lushons plater er ein serie for vaksne. Likevel noko av det beste eg har lese, sjølv om eg ikkje kjem til å lese det igjen. Rett og slett fordi dei var for sterke, kanskje i ei litt mindre stressa og lukkeleg tid.

Elles så har du jo Fongen som har fått mykje skryt og er kjend berre her.

Takk. Følte akkurat det same sjølv. Vil vel ikkje gå så langt som å seie at dei har dårleg dømmekraft, men i alle fall ikkje same smak som oss. Vart beint fram skuffa over boka, og stort meir er det ikkje å sei om den

Kan gå med på at eg var vel hard mot Indridason, dei bøkene eg har lese av Mankell var berre drepen. Indridason er meir tru mot sjangeren, og skriv både meir truverdig og overbevisande enn Nesbø. Likevel tykkjer eg at Nesbø bøkene er betre for min del som litteratur eg kosar meg med, som rein krim er nok islendingen betre.

Einig i at det ikkje er heilt truverdig med Harry Hole, og heilt klart er ikkje pennen til Nesbø av forgylt gull. Men for meg er Harry sin karakter beint fram sjarmerende, og alt han seier og gjer vekkjer mang ein latter hjå meg. Samanliknar ein Nesbø med t.d. Mankell og Arnaldur Indridason så er han både stilmessig og språkmessig betre. Gåtane er kanskje ikkje så innvikla og vanskelege, men drivet og humoren veier i stor grad opp for dette for min del. Og heilt ærleg, kunne de ikkje av og til ynskje at de var like tøff i trynet som Harry og stå inne for det?