Bokelskere.no

Det hjelper alltid å vaske seg i fjeset. Det er rart. Det skyldes nok at det er i hode livet foregår, og fjeset er hodets frontrute.

der ute ser jeg skumringen langsomt sørge seg til døde

Telefonrøret likna tjukke bukkehorn, og no kom bukken stangande imot meg igjen. Eg sprang inn på badet og slo igjen baderomsdøra etter meg. Bukken brekte og brekte på andre sida av døra. Eg held for øra og nynna så høgt eg berre greidde. Etter ei lita stund slutta eg og nynne. Eg tok hendene vekk frå øra og hørte det var heilt stille. Plutseleg tok bukken til å rape og breke igjen. Eg reiv skyljeglaset ut av det vesle stålstativet. Eg slengte skyljeglaset i døra så glasbrota spruta blinkande ut i rommet. Slutt opp, brølte eg. Slutt opp for helvete, brølte eg. Eg brølte så høgt at eg vart glovarm i hovudet. Eg snudde meg mot spegelen. Eg var mørkeraud i ansiktet. Så bli raud da for helvete, brølte eg. Eg stakk ansiktet heilt inntil spegelen og brølte ein gong til. Eg brølte av all mi kraft mot spegelen. Så berre bli raud da, brølte eg. Raud, raud, skreik eg. Eg kvervla rundt, pressa ned handtaket og sparka opp baderomsdøra. No er det fan steike meg nok, skreik eg. Eg gjekk rett mot bukken i eit rasande tempo.

For å møte skjebnen med verdighet og smerten med ynde er ikke bare å tåle og lide. Det er en aktiv bedrift, en positiv triumf.

Det er stor forskjell på å merke at en er der og ikke merke at en ikke er der

Hele leiligheten kan jo tippe ut som en skuff i en kommode

Det suste sakte utenfor huset, det evige stod mot glasset og så inn med et dypt blikk

La oss ikke ta for gitt at livet er fyldigere til stede i det som vanligvis anses som stort enn i det som vanligvis anses som lite