Ingen hylle
Ingen lesedato
Ingen favoritt
Ingen terningkast
Ingen omtale
Omtale fra forlaget
I anledning 150-årsjubileet for Vinjes legendariske reise har forfatteren av denne boken gått opp sporene hans. Han har oppsøkt, analysert og kommentert alle de fysiske, geografiske, skriftlige og kulturhistoriske krokveiene Vinje var innom. I Vinje-inspirert essayistisk stil risser han opp de historiske og sosiale rammene som rådde i Norge da "Dølen" skrev sine ferdaminner. Med litteraturliste og personregister.
Forlag Samlaget
Utgivelsesår 2010
Format Innbundet
ISBN13 9788252173925
EAN 9788252173925
Omtalt tid 1800-tallet
Omtalt person Aasmund Olavsson Vinje
Språk Nynorsk
Sider 428
Utgave 1
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Tykkjer du det er for mykje lettvint reiselitteratur der ute? Umorosame forfattarar som dreg i veg for å skildre ei lang rekkje sjølvinitierte "scener" frå turen? Dette er ikkje ei slik bok. Jon Severud dreg i fotspora til Aasmund Olavsson Vinje si reiserute frå 1860, turen som vart til "Ferdaminne". Severud har gjort eit uhorveleg grundig og stort kjeldearbeid, og plukkar frå kvarandre Vinje sin tur frå Eidsvoll til Trondheim og tilbake. Kor mykje av det Vinje skriv, er til å lite på? Kven var dei verkelege modellane for hendingane i som Vinje skildrar i "Ferdaminne"? Severuds bok dissekerer og hyllar Vinje sitt prosjekt. Ho er både eit portrett av Vinje, samtida hans og endringane i det norske samfunnet i dei 150 åra som er gått.
Denne boka krevjer konsentrasjon av deg, og det fortener ho. Ein maktdemonstrasjon av ei reiseskildring.
Vandraren er fri frå alt ansvar og alle plikter, ifølgje Rousseau, men smila i reisereprtasjane i notidige helgemagasin har stivna. Dei verkelege nomadane i landet vårt: samar, fantar, splintar, taterar, vart avnomadiserte og normaliserte av stat og misjon. Språk og klede måtte dei leggja frå seg. Nokre gjenstridige vart steriliserte, og politikk vart ironi: Vandraren vart hylla i litteraturen og hundsa i verda.