Bokelskere.no

Det hørtes rart ut; kanskje du kan sende meg en melding med en lenke.

Å slå sammen utgaver til verk er en oppgave som er vanskelig å gjøre automatisk.

Våre "sammenslåinger" blir gjort manuelt av et knippe fagfolk i Den Norske Bokdatbasen, og de fleste utgaver av et verk du finner her inne er slått sammen til rett verk.

Men ikke alle.

Dette er fullt mulig, men jeg har ikke hatt arbeidskapasitet til å lage det, på tross av at jeg lovte det temmelig eplekjekt i fjor.

Etter at funksjonen for å legge til bøker selv ble ferdig, har det blitt nedprioritert.

Amazons maskinlesbare grensesnitt er veldokumentert og har hjelpsomme kodebiblioteker. Dette er relativt lavthengende frukt.

Bibliotekenes (f.eks Libris') maskinlesbare grensesnitt er åpenbart dokumentert av Marquis de Sade.

Av alle aktive sosiale nettsteder for bøker er det kun ett som har maktet å lage et grensesnitt som lar deg hente bokdata fra biblioteksdatabaser; amerikanske librarything. (De planla å offentliggjøre kildekoden de bruker til dette, men ombestemte seg når de så ressursbruken det krevde å utvikle. De brukte etter det jeg kan huske ett årsverk.)

Dette er første bind i serien "Mistborn" og jeg likte den veldig godt! Helstøpt fantasy med mye action og gode karakterer.

Vin er hovedpersonen i The Final Empire. Hun er en ganske typisk fantasyprotagonist: fattig og utstøtt, men med egenskaper og ferdigheter som baner vei for et nytt liv. Hun er en tyvejente, og forblir det gjennom hele boka selv om hun også er nødt til å bevege seg blant adelen. Sånn sett minner boka meg litt om Locke Lamora. Plottet senterer seg rundt klasseforskjellene i landet, der adelen framstår som de onde og slavene (som kalles Skaa) framstår som de undertrykte og stakkarslige. Vin ender i en gruppe mennesker som planlegger revolusjon for å styrte adelen. Boka har også en god kjærlighetshistorie. Magikonseptet til Sanderson er ganske kult; man brenner metaller i kroppen som gir deg ulike egenskaper. Alt er nøye beskrevet bak i boka som et vedlegg. Boka er første i en serie, men er befriende uten cliffhanger og kan således leses som en enkeltstående roman med en helstøpt avslutning.

Jeg har skrevet mer om boka her: http://knirk.wordpress.com/2011/03/31/mistborn-bok-1-the-final-empire-brandon-sanderson/

Hånda er mottat :) Det blei ikkje misforstått, og eg uttrykte meg kanskje litt uklart sjølv. Eg meinte bare å seie at ingenting er enten svart eller kvitt, og at det at vi er ueinige om nokre bøker treng ikkje betyr at vi ikkje kan vere einige om andre.

Det er vel ikkje slik at nokon enten har heilt lik eller heilt ulik smak, vel? Sjølv om eg ikkje liker Drageløperen, meiner eg ikkje at det kvalifiserer til ein plass i klubben for alle som ikkje liker Drageløperen. Eg er ein kritisk og kresen lystlesar, som seier kva eg meiner om dei bøkene eg les ;)

Nemlig. Ein må spørre direkte.

Eg synest konseptet er utruleg morsomt, eg! Både bøkene og ideen om å vere anonym. Og svar av typen - jeg har et balalaika-orkester- synest eg bare er festlege. Men det kan jo hende det er eg som har rar humor.

Eg digger i alle fall Anonym like mykje som Knut Nærum. Og eg trur ikkje dei er den same personen.

Ja, men han har lova at viss nokon spør "Er du anonym?" skal han svare ja, så det betyr jo at det ikkje er nokon som har spurt rette personen ennå. Når folk spør "Er du Finn Bjelke?" svarar han "Det må du spørre Finn Bjelke om". Så premissene er jo veldig klare.

Eg kan godt like å bla i ei bok med vakre fotografier av te-koppar. Eg opplever fotokunst som kunst, og ser ikkje heilt problemet med at det blir solgt.

Det er litt som det som blir sagt om sakprosa under - det er forskjell på sakprosa-bøker, fotokunstbøker og skjønnlitteratur. Det eine treng ikkje utelukke det andre.

Både han og forlaget har lenge sagt at han ikkje lyg, dersom han blir spurt direkte.

Det var eit skuffande nettmøte, sjølv om eg lo godt av mange av svara!

Nei, han har bare sagt at han er ein mann, og at han vil svare ved direkte spørsmål. Så når nokon spør er du han, svarar han "Det må du spørre han om".

Eg er sterkt ueinig. Greit - bøkene er ikkje meir enn litt over middels gode, men det er eit veldig interessant prosjekt. Og bøkene er morsomme på same måte som Nytt på nytt er morsomt.

Bakgrunnen for anonymiteten er ifølge han sjølv at han ville sjå om han fekk merksemd rundt bøkene og ikkje personen, noko som slo litt feil.

Eg boikotter ikkje prosjektet - eg synest det er morsomt.

Eg trur ikkje det er Knut Nærum. Han har gitt ut fleire titlar under eige namn i same perioden - har han så stor kapasitet? Og korfor skulle han eventuelt bruke Kagge, når han er tilknytta CappelenDamm som seg sjølv?

Nei, men det er ganske morsomt å følgje med på svara han eller ho kjem med.

Det er veldig godt oppsummert!

Og eg er gjerne med på å slå eit slag for at sakprosaforfattarar skal kunne kalle seg forfattarar. Det er dei jo absolutt. Og det kan jo også stå som eit apropos til den diskusjonsgreina som spring ut litt lenger oppe i tråden. Eg trur ikkje skjønnlitteraturen har rett til å kjenne seg truga av sakprosaen, som nokon har antyda over. Det er to svært ulike, men like fullt viktige sjangrar og vi treng forfattarar som skriv begge sjangrane. Sakprosaen og den kunstneriske diktinga har begge sin plass.

Tusen takk for gode tips!

Dersom du vil ha litt meir materiale om femavsnittsmetoden, kan du sende epostadressa di på ei melding, så kan eg sende deg det eg har. Det er som sagt veldig nyttig både til eiga skriving og til undervisningsbruk, dersom ein skal jobbe litt systematisk med skriving som grunnleggjande ferdigheit.

Så fint å kunne vere til hjelp :) Det er ikkje så lenge sidan eg gjekk gjennom same prosessen sjølv. Det å komme frå idé-stadiet til skrivestadiet er det vanskelegaste, når ein skal skrive slike omfattande oppgåver, synest eg.

Nå er det bare eit kvarter igjen til "Anonym" skal avsløre kven han eller ho er i Dagbladet. Eg er frykteleg nysgjerrig på kven det er. Er det nokon her som har nokre tips om kven det kan vere?