Bokelskere.no

IV.10.IV Zjutsjka

Kolja, som er oppteken av «ideene og det virkelige liv», vil bli kjend med Aljosja, som nå framtrer langt meir verdsleg enn før. Kolja fortel om mobbinga av Iljusja, men er det sant, alt han seier? Tittelen på kapitlet er namnet på ei bikkje som ar vorte borte og som Iljusja lengtar etter. Vi får vite mykje om Kolja, men det er vanskeleg å seie kor relevant alt er. Eg har kjensla av å lese ei likning, men eg veit ikkje heilt korleis eg skal tolke innslaget med Peresån (bikkja til Kolja) og historia om den bortkomne bikkja Zjutsjka - ja, den bibelske allusjonen var tilsikta.

Fint langdikt etter samme mal som de forrige diktene hennes. Nydelig språk og til tider spennende handling :)

IV.10.III Skolegutten

Og nå er Kolja kvitt barnevaktoppdraget. Han snakkar med ein annan gut, Smurov, som i eit tidlagere kapittel kasta snø på Iljusja, som nå er sjuk. Her er ingenting tilfeldig. Og vi får forklaringa på den litt lange innleiinga: Kolja og Smurov begynner å snakke om Iljusja, som dei har forsona seg med, og Aleksej Karamasov og rettssaka. Kolja besøker Iljusja «av egen fri vilje»; det er eit poeng her. Så begynner ei samanlikning mellom menneske og bikkjer, og Kolja seier at han er sosialist. Han snakkar med ein frosen bonde og talar han etter munnen for ikkje å skuffe han. Også ei torgkone snakkar han med - og ertar på seg ein handelsmann før han snakkar med ein klok bonde («Jeg innrømmer gjerne at vanlige mennesker også kan være kloke.»). Så ber Kolja Smurnov om å hente Aleksej. Da er vi klare for eit nytt møte med ein Karamasov-bror.

IV.10.II Unger

Vi følgjer Kolja Krasotkin vidare. I same huset som han, mora og tenestejenta Agafja bur ei dokterfrue med to ungar, Nasjta og Kostja, og ei tenestejente, Katerina, som er gravid. Kolja leikar med ungane; ein kanon gjer det største inntrykket. Agafja skal passe på dokterungane mens Kolja er borte ein tur. Og dett var dett?

IV.10.I Kolja Krasotkin

Vi er over i fjerde og siste delen. Tiande boka, som er den fyrste boka i denne delen, heiter «Guttene». Og det fyrste kapitlet er «Kolja Krasotkin».

Forteljaren held altså ikkje direkte fram med kva som skjedde etter at Mitja hadde vorte ført bort, men skildrar bakgrunnen til Kolja Krasotkin. Fyrst og fremst får vi vite at han var sjølvoppteken – og glad i å lese. Nyttig er det nok for lesaren å få opplyst at ein slektning av guten arbeidde ved den jernbanestasjonen som Ivan seinare skulle reise til Moskva frå (heldigvis skriv Kjetsaa «jernbanestasjon», og ikkje «togstasjon»). Læraren Dardanelov var forelska i mora til Kolja, Anna Fjodorova.

Forteljaren seier til slutt i kapitlet at Kolja er identisk med den guten «som var blitt stukket i siden med en pennekniv av Iljusja, sønnen til stabskaptein Snergirjov, den gang guttene ertet ham og kalte faren hans for en børste». Dette er lenge sidan – og viser kor bevisst romanen er komponert.

Fin fortsettelse av serien, lest og likt av mor og sønn på 14 som var enige om at dette er bra greier

Noveller skrevet på den måten jeg liker det, med hode og hale og en slutt med poeng - anbefales!

Eg har nett starta på boka, men allereie lagt ho vekk fleire gonger. Ho fenger meg ikkje rett og slett. Merkjer at tankane mine hamnar over på kva eg burde gjera av husarbeid og andre trivielle ting... Det har skjedd før, at "gode" bøker må leggast vekk for så å takast fram igjen seinare. Kanskje er dette ei av dei. Og nei, storleiken på boka har det ikkje noko med, eg har før søren meg lest alle "Min Kamp"-bøkene...

Spennende psykologisk thriller, men en smule forutsigbar

På vei inn i helgen leser jeg ferdig American Tragedy The Uncensored Story of the O.J. Simpson Defense av Lawrence Schiller og James Willwerth. For første gang har jeg nå forståelse for hvorfor han ble frikjent, juryen hadde faktisk ikke mye valg uansett om de trodde han var skyldig eller ikke.

Tidligere i uka fikk og leste jeg den forhåndsbestilte Broken English av Marita A. Hansen. Etter å ha lest den på ett døgn fant jeg ut at det var på tide med ett gjensyn med hennes andre bøker, nå leser jeg Graffiti Heaven før jeg fortsetter på hennes The broken lives-serie. Dette er rå og brutale skildringer av New Zealands skyggesider.

God helg!

For et trekløver disse tre mennene er! Eirik Jensen, politimannen med en sak han brenner for, Thomas Winje Øijord, forfatteren som bygger historie og formidler på en glimrende måte, og ikke minst Ivar Nergaard, hvis stemme passer vanvittig bra til en hardbarka Oslo-krim.

Erotisk thriller med kunstverdenen som bakteppe

III.9.IX Mitja blir ført bort

Eit stutt kapittel, men det viser kva forteljaren har lagt opp til. Vi er nå tilbake ved det kjernen i forteljinga: menneskets forhold til Gud, til verda, til medmenneska og seg sjølv. For nå seier Mitja: «Jeg tar lidelsen ved anklagen og den offentlige skjensel på meg, – jeg vil lide og lutres gjennom lidelsen!» Vi kjenner att tankane frå tidlegare. Vi har møtt tre brør med ulik innstilling til livet og religionen. Nå har Mitja vorte eksaminert som følgje av at gamle Karamasov har vorte drepen, og dei andre to står att. Så fint sett i sene!

Og Kalganov – ja, vi har møtt han før – tenkjer, etter at Mitja har vorte førd bort: «Hva skal man tro om menneskene etter dette? Det er jo meningsløst, helt meningsløst!»

Rotete og lite sannsynlig krim

III.9.VIII Vitneutsagnene. Bånet

Vi kjem nå til vitneavhøyra, som for det meste handlar om pengeforbruket til Mitja: hadde han brukt alle dei tre tusen rublane på den fyrste ranglinga, eller hadde han fordelt utgiftene? Trifon Borisytsj meiner bestemt ja. Ja, hadde han kanskje seks tusen i alt? Eller, som gamle Maksimov seier, tjue tusen? Grusjenka held på at det gjekk med tre tusen fyrste kvelden.

Så har Mitja ein draum, om eit barn, «Bånet», der spørsmålet er «Hvorfor er folk fattige?». Det må vel da vere ein samanheng mellom dette spørsmålet og pengeforbruket til Mitja?

I alle fall vaknar Mitja og skriv raskt under på forklaringa.