Bokelskere.no

Jo, eg kan vere einig med deg, slik i hovudtrekk, og eg hadde då òg boka med i kofferten, eller rettare sagt i handbagasjen slik at eg kunne lese boka på veg til Barcelona.

Også no, etter turen, er boka fin å bla i. Alnæs trekkjer fram mangt og mykje frå Barcelonas historie, både politikken, litteraturen og kunsten. Det andre forfattarar, som George Orwell og Nordahl Grieg, har skrive om byen, er heldigvis med. Interessant for oss er at gata "Carrer de Ferran er oppkalt etter den despotiske kong Ferdinand som Henrik Wergeland skriver om i sin diktsyklus Spanjolen”.

Forfattaren skriv Malaga for Málaga (s. 24) og Per Krogh for Per Krohg, dvs. den norske målaren som hadde utstilling vegg i vegg med Mirò i Paris. Vidare må han vel meine omvendt når han (s. 24) skriv om den yngste systera til Picasso at ho heitte "Conchita, eller Concepción som hun ble kalt"; Conchita er nemleg kjælenamnet på ei som er døypt Concepción (som tyder “unnfanging", etter Jesu syndefrie unnfanging). Ja, dette veit jo du, då, men eg berre nemner det mens eg er i gang, i tilfelle det kunne komme forfattaren for øyre. Adjektivet proletær er forresten ikkje det vanlege på norsk; arbeidarrørsla har nok for det meste brukt proletarisk (s. 60). Og når han seier (s. 56) at "særlig sosialistiske og kommunistiske land" sendte deltakarar til Folkeolympiaden i 1936, er han i beste fall upresis i språkbruken.

Dette var feil eg oppdaga på flyet utan andre oppslagsverk enn meg sjølv, og då blir eg litt skeptisk til forfattaren - som nesten ikkje opplyser om sine eigne kjelder!

Og byggverket er betre enn romanen. Eg var der no i april; denne kyrkja som skal vere bygd av og for folket, gjorde eit mektig inntrykk. Ikkje langt frå sjøen og Plaςa Pau og innimellom tronge gater ligg ho, med høge kvelv og jomfru Maria ved alteret. Eg klarte lett å tenkje meg hovudpersonen Arnau her inne i mørkret på 1300-talet. No, på skjertorsdag i 2011, sat nokre medlemmer av eit kor inne ved eit hjørne og song, nesten uhøyrleg, latinske hymnar. Stemningsfullt!

Formidabelt av Bokklubben - dengong bedrifta enno heldt seg og oss! med eigen lyrikklubb - å gi ut tospråkleg utgåve med dikt frå det som med rette heiter gullalderen i spansk lyrikk. Somme av løysingane til gjendiktaren Kari Näumann kan vere mindre heldige enn andre, men alt i alt: godt arbeid!

Barokkskodespelet framfor noko. Og likevel ikke så fjernt frå vårt eige: Når Jeppe vaknar i baronsenga og spør seg om han søv eller er vaken, er det nettopp eit ekko av Calderón de la Barca.

Eg har aldri heilt klart å engasjere meg i dette tidlege stykket av Ibsen, men radioteaterversjonen snudde verkeleg litt på innstillinga mi. Så friskt, vårleg og eventyrleg! Else Barratt-Due og Helge Andersen har bearbeidd stykket, Else Barratt-Due har regien og Lars Lillo-Stenberg har komponert frisk musikk som Åsmund Feidje har arrangert for Kringkastingsorkesteret. Når Heidi Gjermundsen Broch syng vakkert og yndig og blir føld opp av Kåre Conradi og ei rekkje andre gode stemmer, blir dette muntert og - atter ein gong - friskt.

Eg likte dette innlegget (fordi eg er enig - he-he). Ein kan berre utvikle noko godt når ein har eit aktivt forhold til stoffet sjølv. Eingong eg hadde den same klassa i norsk og engelsk, dreiv vi med Hamlet i begge faga, litt på norsk og litt på engelsk, dramateori og dramatisering, nærlesing og tolking. Og til alt hell kunne vi avslutte prosjektet med å sjå ei knalloppsetjing av stykket på Oslo Nye Teater! Dette gjekk godt nettopp fordi eg var tent på stykket.

Då eg hadde lagt inn denne boka, som eg las i 2004, tenkte eg at eg skulle skrive at fyrste delen var kjempeinteressant og elegant skriven, så eg vart berre riven med og måtte lese og lese og lese, men at det så dabba av i siste delen og eg vart sitjande og lure på kva denne romanen eigentleg var om. Så då har vi vel oppfatta dette romanprosjektet likt ...

Takk for rådet! Såg Miró på Høvikodden i fjor sommar!

Eg skal til Barcelona, så eg har med to spanske forfattarar: Benito Pérez Galdós og Miguel de Unamuno. Pluss Karsten Alnæs si bok om byen og Herman Lindqvists Historien om Spania. Då burde flyturen kunne gå greitt! La catedral del mar har eg lese, så no skal eg sjå katedralen!

Så koseleg å lese Walter Scott - eg hadde Waverley som reisefølgje gjennom Skottland i 2004. For på enkelte litterære område er eg romantikar; eg liker å sjå korleis Scott bruker skotsk historie og folklore når han skal få Edward Waverley til å utvikle seg, til å bli danna - i den eigentlege tydinga av ordet. Dramatisk og spennande, meisterleg komponert er denne romanen. Jo, Scott fortener sitt monument i sentrum av Edinburgh ...

Ragnar Hovland: "Sveve over vatna", Ludvig Holbergs komediar, Molières komediar og Wodehouse: "The Girl on the Boat" og "Barmy in Wonderland".

Solum har gitt ut alt. Du finn dei på heimesida til forlaget. Og eg har lese det. Smak er subjektivt, men lytt til erfarne dostojevskijfolk.

Og dersom du ikkje fører opp fleire verk av Dostojevskij, kjem du til å gå glipp av meir ...

Då er vi nok einige. Med få unntak bruker eg lydbøker berre der eg kjenner innhaldet frå før. Eg har att nokre verk av Undset - og håper å kunne ta dei til sommaren. Elles har eg oppnådd at "Sigrid Undset Selskapet" har endra namn til det korrekte "Sigrid Undset-selskapet". Ikkje verst å ha skapt ein bindestrek som kjem til å leve etter meg.