Bokelskere.no

Eg skulle ha svara før, men, for å halde seg til ortaka, betre seint enn aldri:

I denne bolken som annelingua så generøst og viseleg har tildelt oss, gir don Quijote råd til Sancho Panzo, som altså skal få styre øya si. Så blir SP ført til guvernørskapen sin og begynner å styre.

Særleg II.43 er full av ordspråk og levereglar; eg får assosiasjonar til Konungs skuggsjá i norrøn littertur, der ein far gir råd til son sin, og til Hamlet, der Polonius gjer det same med sin son, Polonius. Sikkert ein vanleg sjanger, dette, med råd som viser tidas livssyn og verdiar.

I II.44 viser Cervantes til forteljingar inne i romanen som vi har lese tidlegare; enda ein gong, seier LAM, omtaler han verket som ei historia med fleire novelas, «noveller». Og det er det jo. Interessant er uttrykket «lector amable», altså «kjære lesar»; det e rjo vanleg i eit nesten tre hundreår framover – når forfattar og lesar deler dei same verdiane (sjå hos Camilla Collett, for eksempel).

Altisidora syng ein romance, men kommentarane hos LAM er faktisk heller få til denne teksta. Meir interessant er kanskje don Quijotes replikk om korfor han skal vere ein så ulykkeleg riddar at det ikkje skal finnast den jomfrua som ikkje forelskar seg i han: «… que no ha de haber doncella que me mire que de mí no se enamore».

I II.45 blir Sancho Panza herre over øya si, og bolken sluttar med at «vi», dvs. forteljaren og lesaren, lyt forte oss tilbake til hans herre og meister, som hadde vorte fullstendig slegen ut av Altisidoras serenade. Sjølv om denne forteljarteknikken verkar gammaldags på oss i dag, var han så absolutt på moten på 1600-talet.

Bøker i samlinga med litteratur frå fleire franskspråklege land.

I den siste Olav Duun-biografien. Ser du på listene mine, finn du "Om Olav Duun".

Den høres spennende ut ja.Må nok få tak i den.Får ønske den til jul.

Siterer berre Verdens litteraturhistorie - som seier at her er mange fornøyelege personar. Starten lovar godt, og skjebnen til vesle Nell skal ha gjort djupt inntykk på lesarar opp gjennom åra!

Bøker i samlinga om islandsk språk

Eg er i gang med The Old Curiosity Shop. Eg-personen har møtt vesle Nell og både han som seier at han er bestefar hennes og han som seier at han er bror hennes, Fred. Eg seier "seier at han er", for hos Dickens veit ein aldri. Vidare møter vi Mr Swiveller og, ikkje minst, Mr ("the dwarf") Quilp og Mrs Quilp. På same måten som Nicholas Nickleby skal denne boka vere ujamn, men ho har i alle fall starta lovande, med "a secret", nok Dickens sjølvsagt brukte for å halde på lesarane ...

Ei flott innføring i Don Quijote, dette, med teikningar som så fint viser Spania for fire hundre år sidan! Bokelskarar som ønskjer å bli kjende med mannen frå La Mancha før dei blir med og diskuterer bind I og bind II, kan begynne med denne utgåva!

Ser ut til at du kan slette dine innlegg,og hvis du er rask og fjerner ditt første så er jo ingen skade skjedd.Hvis du venter til noen har svart så kan du fremdeles fjerne dine. men da kan jo tråden bli litt rar,uten tema..

Hans Sande er vel en mann.Enig i alt du skriver. Det var denne boken da.. "Pappa er sjørøvar". Jeg har ikke lest den selv,men den er tydeligvis ganske ensidig vridd. Synes at barn ikke burde fores med ensidig propaganda. Ikke tosidig heller for den saks skyld.Regner med at du vet mye om galskapen fra begge sider,så jeg ramser ikke opp noe her...

Da har Kirsten funne boka. Fint! Filmane mine er i ein dvd-boks som BBC har gitt ut og som Posten - vi har ennå slike ting der eg bur selde for eit par år sidan. Mange filmatiseringar for tre hundre kroner.

Tenkte å ta julekvadet innimellom, for det er ei kort forteljing. Jo, i sal. Etterpå? Ei pause, kanskje? Og Falkberget har eg reptert i lydboksformat for ikkje så lenge sidan. Får sjå!

Ferdig med Nicholas Nickleby. Som sagt: ujamn - for meg var partia som skildra skolen best. Pluss alle dei elegante formuleringane, da. For tida prøver eg å sjå ein episode i veka av BBCs filmatisering - samtidig som eg begynner på The Old Curiosity Shop og legg klar A Christmas Carol ...