Bokelskere.no

Denne vesle perla av ein roman er bare på 133 sider, og handlinga går føre seg ein enkelt dag, nemleg 30. mars 1924, samstundes som den også gjev nokre bilete av framtida til hovudpersonen, foreldrelause Jane Fairchild. Jane arbeider som tenestejente for familien Niven. 30. mars 1924 er årets morsdag, den dagen i året då tenestefolket får heilt fri og kan reise heim for å besøke familiane sine. Jane, som altså ikkje har nokon familie, må gjere noko anna denne lange fridagen. Det ligg ei spenning gjennom boka, både gjennom kjenslene til hovudpersonen og gjennom handlinga, og ein vert driven vidare i lesinga av denne spenninga og av det gode språket. Kan anbefalast!

Ikkje les baksideomtalen (vaskeseddelen) på denne boka! Som fleire gonger tidlegare, har eg oppdaga at også denne romanen har for mykje informasjon på baksida. Dette er eit fenomen som ikkje er sjeldan når det gjeld vaksen-romanar, men for romanar for barn og ungdom skjer det (heldigvis) nesten aldri.

Romanen, som er den første i ein serie på i alt sju bøker, startar i 1919. Det er Maisie Clifton som har ordet, og gjennom henne får vi forteljinga, eller rettare, hennar versjon av kva som hende då ho hadde eit ei-nattsforhold til ein annan mann bare to veker før ho skulle gifte seg. Dette er nemleg ein roman med mange stemmer. Ofte startar ein bolk med innleiing av ein person, der denne personen er eg-forteljar, før dei neste kapitla er vigde til ein forteljar som ser ting frå utsida. Dette gjev spenning og framdrift, og dei korte kapitla gjer også at ein kjem raskt framover i romanen.

Harry Clifton får tidleg høyre at far hans døydde i krigen, og sjølv om han ganske tidleg forstår at det ikkje kan vere tilfelle, har han eit nært og godt forhold til mora, som strevar med å få pengane til å strekke til for dei to, og tek ikkje opp tvilen sin med henne.

Denne første romanen i serien har eit stort persongalleri, og går føre seg frå 1919 og fram til starten av andre verdskrigen, men det er ikkje vanskeleg å ha oversikt over personar og periode.

Denne romanen kan passe både for den historieinteresserte, den som liker krim, og også for den som liker store familieforteljingar. Ein svært god start som gjer at eg gler meg til framhaldet! (Bok sju kom nett på norsk, så om ein startar på serien no, må ein ikkje så lenge på resten.)

Og kvifor starta eg omtalen på det viset eg gjorde? Då eg var komen til side 350 (av 437) hadde framleis ikkje romanen fortalt meg det andre setning av baksideteksten hadde fortalt meg.

Aleinemora Julie, som slit med å få endane til å møtast for seg og treåringen Ludovic, treffer tilfeldigvis Paul, som både treng håp og kan gje håp. I starten var dette ei svært lettlest forteljing med eit plot som kunne minne om eitt som ein av mine favorittforfattarar Anna Gavalda eller Jojo Moyes kunne ha skrive. Både Gavalda og Moyes ville sjølvsagt skrive det mykje betre, og framfor alt hatt eit mykje betre språk, men det siste tenkte eg også at kunne ha med omsetjinga å gjere. Omtrent midt i boka skjer det noko dramatisk, og med den endringa, endrar også språket seg, frå ikkje så bra til dårleg. Her kjem klisjeane på rekke og rad, så pålessa at det vert påfallande. Først då kikka eg bak i boka og fann ut at dette tydelegvis var terapi-skriving, noko som ikkje er gale i seg sjølv. Å forfatte ein roman som er skriven tett innpå eige traume krev likevel i sterk grad dyktige konsulentar og redaktørar før det vert utgjeving av det. "To sekunder før miraklet" har ikkje hatt dette, meiner eg, i alle fall ikkje i sterk nok grad. Når eg likevel hamnar på ein svak firar, som like gjerne kunne vore ein sterk trear, handlar det om første delen, og den gode leseopplevinga eg fekk der.

Fantastisk bok! :) Beste boka jeg har lest i år, og most likely de siste 2-3 årene! :) Denne burde vært pensum! :) Marie, - Tusen takk for en veldig flott og lærerik bok! :)

Ingenting i min anmeldelse tilsier at jeg forventet en Nobelprisvinner. Jeg tok utgangspunkt i romanen jeg leste og synes ikke den var god nok. Også lettleste og humoristiske romaner bør være velskrevne og originale. Vi har alle forskjellig smak og stiller ulike krav til bøkene vi leser. Jeg har ingen problemer med å forstå at mange liker denne romanen, men for meg var den rett og slett ikke god nok.

Jeg er enig med deg i at den flommer over av mye "unyttig" men jeg har alltid tenkt at det var en måte hovedpersonen ville ha prøvd å få deg til å se bort fra realiteten i hva som faktisk foregår. Handlingen er skrekkelig for seg selv, og dette er jo noe hovedpersonen rettferdiggjør og unngår blant annet med å bland inn masse "unyttig". jeg er totalt enig i at han er en pervers og grusom person.

Finner jeg boka, blir jeg gjerne med :)

Du har jo laget en lang liste selv, ser jeg :) Jeg skal snuse rundt på de forskjellige bøkene etter hvert.
Tusen hjertelig takk!