Bokelskere.no

Ei bok eg alltid kan vende tilbake til. Skildringa av det livet Mowgli lever, djupt inne i den indiske regnskogen, er utrulig levande. Jungelen fremstår som eit reint og urørt paradis, der det ikkje eksisterar bekymringar, utover å få dekka sine basisbehov. Eit paradis eg alltid vil lengte etter.

Den siste avskjeden mellom Mowgli og dyrevennene hans er ei utrulig sterk leseoppleving, og rører meg kraftig. Jungelen vil for alltid vere stengt for Mowgli, og eg kan ikkje fatte at han ønsker å forlate paradiset får å tre inn i menneskesamfunnet.

Likte tittelen på denne boka svært godt, så den måtte berre lesast. Vart litt skuffa over boka, men synes skildringa av sjølve kysset var poetisk og vakker.

Aaah, det var slik det var. Nei eg hugsa ikkje så mykje frå den boka anna enn dette utsagnet, som eg vart gåande å gruble over, av ein eller annan grunn. Men det seie vel seg i grunnen sjølv at det var ein fleip, var ikkje Hughes halvt kinesisk halvt jamaicansk, medan ho dama (hugsa ikkje namnet) var britisk.

Uansett, takk Beate! Der vart det ein laus tråd mindre å halde greie på =)

Heilt enig. Ideen er svært god, ganske artig å støyte på skikkelser frå gresk mytologi i ein annan kontekst. Dessverre var boka ganske gjennomskueleg, språket platt, og der var alt for mange kunnskapsbrist frå forfattaren si side.

Ja den gjekk litt for treigt. Men det er noko på slutten av den boka eg ikkje heilt fekk med meg og som har irritert meg i ettertida. Det er noko detektiven, Jonathan Hughes, forteller om ho dama som hjelper han med etterforskinga, på ein av dei siste sidene: "Ho er egentlig min mor, men..." (husker ikke helt ordlyden). Er dette ein realitet eller byggjer det meir på det tette forholdet som har oppstått mellom dei, gjennom etterforskinga? Ein slags intim spøk.

Veldig fin bok om den vesle, mørkhuda jenta Lee, som reiser ut på eit farlig eventyr for å redde faren sin. På reisa møter ho den snille kjempen "Bayou", som er ein personifisering av ei sakteflytande elv. Han hjelper ho på ferda, og vernar ho mot dei andre og mindre godlynte naturkreftene og dyra, som også har fått mennesklege trekk.

Bayou gjev oss innsyn i ei lita jente sitt liv, og korleis ho lar fantasien løpe av med seg i eit forsøk på å rettferdigjere eit samfunn, prega av rasisme og urettferdighet.

Og ikkje minst sympatisk...

Det har du sikkert rett i Norah.

Eg hadde litt vanskar med å lese boka som ein "sjølvbiografisk roman". Eg følte ikkje at han utleverte seg i større grad enn andre forfattarar.

Trur ikkje eg kjem til å lese noko meir av Knausgård, skal uansett legge han på is. Eg synes han hadde ein lei tendens til å hengje seg opp i episodar som var kjedelege.

Men kanskje han skal få ein sjangse til, du seier 3 boka også handlar om barndommen. Det var der eg synes han skreiv mest overbevisande, og med mest innsikt. Nostalgien var svært smittsom =)

Du har noko å glede deg til der Silje =)

Trur du har rett i at det fort vert den første boka som gjev det sterkaste intrykket, Ishuset var mitt første møte med Walters og eg vart heilt bergteken. Når det gjelder dei andre bøkene til Walters, synes eg berre "Kjerringbissel" når heilt opp på same nivå som Ishuset, dei andre er gode, men ikkje fantastiske (untatt Plagede sinn som var kjedeleg).

Eg synes i grunnen det er synd at ho ikkje skriver fleire bøker om dei ulike karakterene sine, sidan ein vert så nært knytta til dei på godt og vondt. Men ein kan vel på ein måte seie at ho gjer det sidan karaktertrekka går igjen i stor grad.

Fin blogg forresten, og ja, eg trur nok Olive tok øksa ;)

Enig, ei bra bok på mange måter, men den når ikkje heilt opp til Walters si debutroman "Døden i ishuset", DEN er fasinerende ;)

Jeg dytter litt på denne jeg. Kanskje er det flere som har erfaringer med lesebrett nå. Jeg har utrolig lyst til å prøve ett men usikker på hvilket merke jeg skal gå for.

Periodevis bra, men i det store og heile var boka langtekkelig og kjedelig. Eg likte best den delen der han skildrar barndommen, men føler at eg har lest mykje av det same før.
Undrar meg over kvifor boka har fått så mykje merksemd i media.

Jeg likte boken, og avslutningen godt. Nå er ikke jeg så hard på tolkinga - men må si meg enig mj - at Solrunn antakeligvis hadde en lengsel og noe uoppgjort med stedet...

Har sett at jeg avogtil har klart å legge inn samme bok to ganger. Hadde vært kjekt å fått sjekket at det ikke ligger flere like bøker inne i boksamlingen :)

Ville blitt stusselig med en bok nummer tre uten Carl og Assad ;)

Ville bare si at jeg syntes dette var en flott idé :-)