Bokelskere.no

Tinga ho nettopp hos bokmannen i Volda. For øvrig naudsynt for alle bokelskarar å besøke butikken hans.

Takk for tips! Skal sjekke ut.

Eg las boka i går. Likte ho veldig godt! Takk for tips# Løpe hund også kjempebra!

Eg skulle ønskje fleire bøker vart skrivne i dyreperspektiv. Ekman fortjener ros og skryt simpelthen for å leve seg inn i korleis ein hund opplever røynda. Vi treng å få augene opp for det faktum at vi er ein av milionvis av artar på jorda. Tusen takk skal du ha, Kerstin!

Betre enn dette blir det ikkje om karane som drog på lofotfisket kvar vinter, og dei som venta eller ikkje venta heime. Handlinga er lagt til tida då dampbåten så smått gjorde sitt inntog. Ein æra er snart over, men vi får følgje nokre seglbåtar og mannskapet ein sesong på Lofothavet. For eit blodslit, og for eit eventyr! Boka er eineståande i både natur- og personskildring. Den siste viking vil eg påstå er essensiell litteratur for å forstå fortida vår. Kystfiskaren sin Markens Grøde? Ja, det er eg samd i!

Ja,dette var virkeleg vikingar av ein sort som vel ikkje finst lenger. Flott bok!

Einig! Både spenning og humor og alvor her.

Las nettopp Løpe ulv. Veldig bra bok! Skal låne Hunden på biblioteket. Takk for tips!

Kult! Er Kurt Oddekalv med?

Veldig godt språk. Levande, men kortfatta og enkelt. Om å bli gamal, om parforhold, om å ha hund og om sambandet mellom oss menneske og alt som lever. Boka er stillferdig og kanskje trist, men i mine auger meir oppløftande og vakker.

Lettlest, men morosam og informativ bok om lemen. I tillegg kjempeflotte bilete!

Språket er heilt i toppklasse. Merkar at Saabye Christensen er ein virtuos. Boka er skriven i fyrste person fleirtal. Eit allvitande vi fortel på vegner av Herr Knapp. Han kjente jo ingen, og var i det store og det heile einsam, oppbunden i rutiner og levde i melankolien, minner om det som kunne ha blitt. Dette er ikkje ei lystig bok, men vi får ein slags omsorg for stakkars Herr Knapp likevel, og språket er så godt og dei uforetta sakene til Knapp er så kvardagslege og samstundes sære at det blir tragikomisk.

Absolutt verdt å lese. Tjernshaugen er ein kunnskapsrik naturelskar, og fortel om sine eigne møter med reven, men går djupare inn i korleis Mikkel Rev fekk kallenamnet sitt, kva som karakteriserer reven og skil han frå andre dyr, og korleis denne luringen opp gjennom tidene har levd tett på oss menneske, både i naturen og i fantasien vår. Takk til Andreas Tjernshaugen for alle dei flotte bøkene om naturen og dyra som er oss så kjære!

Mor har vevd eit teppe med motiv frå Draumkvedet. No er ho borte, og sonen er komen heim etter si eiga vandring i ein mørk draum som starta då verda deira fall saman. Han er blitt 60 år, og tenkjer at han har sove i tredve år, slik som Olav Åsteson sov i tretten. Det er fyrste gong han ser teppet. Vevde mor hans det for han, for å hjelpe han ut av sorga, for akkurat denne augneblinken?
Som Draumkvedet er boka litt mystisk, som om lyset kjem frå måne og stjerner. Velskriven, original og vakker, tidvis rett til hjertet, men eg skulle ønskje ho traff meg endå litt meir, så derfor terningkast 5.

Takk for innspel! Eg har ikkje lese nokon av dei.

Hei!
Eg las for eit par år sidan boka Ulvepuls, der vi følgjer ein ulveflokk gjennom 4 årstider, sett frå deira sitt perspektiv. Elles har eg lese Raudt støv, Når landet mørknar og Hard er mitt lands lov av Tore Kvæven, og her er delar av bøkene fortalde frå dyret si oppleving.

Eg saknar fleire slike bøker! Det ser ut som det stort sett er barn som får sjå verda slik dyr gjer. Kvifor?

Derfor lurer eg på om de her inne veit om gode bøker skrivne frå dyra, eller andre levande vesen anna enn mennesket, sine perspektiv?

Takk!

https://www.duo.uio.no/bitstream/handle/10852/45074/Kayser_master.pdf?sequence=1&isAllowed=y

Svært interessant masteroppgåve om Innsirklingstriologien.

https://linjene.wordpress.com/2014/09/16/innsirkling/

Eg tenkjer at om det var ein ting det heile begynte med som forklarar alt, så ville det likevel ha vore mange andre ting oppgjennom oppveksten og livet som spelte vidare på det og som kunne vere delforklaring, men kort og godt når David har funne ut kor han kjem frå og er tilbake nær der han vaks opp, så gjer han eit val om å prøve ein gong til, slutte å vere i opposisjon til alt og alle, og å seie ja til nye mulegheiter. Sjølv om mange ting framleis er vanskeleg og han grublar og er vrangtenkt. Kanskje det då ikkje er så interessant lenger akkurat kva det var som skjedde då han var liten?

Eg har nettopp lese ut triologien.
Eg er litt usikker på kva eg eigentleg har lese. Kor allvitande er forfattaren?
I den fyrste eller andre boka blir eit barn drepe ved indianarleik, men det kjem aldri fram kven som drap ho vel? Eller var det David? I siste boka snakkar psykiataren og David om det at David har drepe nokon, men det blir ikkje nemnt kven han har drepe, og så plutseleg seier han at drapet var noko han dikta opp for å gjere forsking til ei bok han skriv.
Kva er eigentleg grunnen til at David er blitt som han er blitt? Er også antydning om misbruk i barndomen, men det blir ikkje stadfesta, og så plutseleg sluttar boka med at David har oppsøkt dei biologiske foreldra sine og har takka ja til å jobbe i laksebedrifta til familien.
Eg synes innsirklinga som Tiller har brukt 1500 sider på sluttar før vi eigentleg får vite noko?
Og dessutan har innsirklinga pågått så lenge og omstendeleg, og gjennom så mange personar og nokolunde like stemmer at eg ikkje klarer å få eit overblikk.

Kva tenker de som har lese triologien?