Omtale fra forlaget
I Svartstilla har den unge forfattaren valt den gamle kvinnas perspektiv for å skrive om kjærleik, einsemd og om lengsel etter å høyre til. Gjennom den gamle kvinnas sorg får lesaren innblikk i ei uendeleg sterk forteljing om stor kjærleik - og om den stilna som oppstår når eit liv brått tek slutt.
I det store minnearbeidet ho står ovanfor ser den gamle kvinna tilbake på seg sjølv som ung kvinne. Korleis ho elska han som er borte. Gjennom denne erindringa skildrar forfatteren eit liv og ein familie mange kan kjenne seg att i. Skarpt og presist teiknar ho opp eit menneskeliv med all den sårheit og styrke som livet sjølv kan kreve.
Svartstilla er ein liten, men likevel stor roman, om store spørsmål om kva eit menneskeliv er, kva kjærleiken er verdt, og kva den kostar. I den gamle kvinna sin kamp for å halde fast på den store sorga skildras og menneskes søken etter meining i ei stadig meir opplyst verd.
Susanne Skogstad er fødd i 1992 og bur i Oslo, men vaks opp på Eid i Nordfjord. Svartstilla er hennar debutbok. Ho går på manuslinja på Westerdals.
Forlag Gloria forlag
Utgivelsesår 2018
Format Innbundet
ISBN13 9788293670018
EAN 9788293670018
Språk Nynorsk
Sider 154
Utgave 1
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Det er bare å bite seg merke i navnet Susanne Skogstad med det samme for hun har skrevet en nydelig roman om sorg over tapet av en ektemann. Og det er litt av en bragd av en forfatter i 20-årene når hun har gitt stemme til en eldre kvinne.
Hele omtalen min kan du lese her.
Her er min omtale av Svartstilla. Linken fører til min bokblogg.
Rett og slett en nydelig, rørende bok om en eldre dames livslange kjærlighet til sin mann. Om det å ikke gi slipp på denne kjærligheten.
Så vakkert skrevet om sorg og savn. Rørende og tankevekkende.
Ingen diskusjoner ennå.
Start en diskusjon om verket Se alle diskusjoner om verketOg hundre slike sorger som er tunge og store, kunne ikkje førebudd meg på den eine som var alle ting
For når du har sett sola
Når du har stått i lyset
Når du har kjent varmen
Ja, då er du i livsfare
For då er du ikkje klar når vinteren kjem
Og eg veit eg ikkje skal det. Men eg liker å tenkje det. For då har eg nesten gjort det
Eg hugsar korleis du voks sakte på meg. Som eit edderkoppnett som vart spunne rundt meg, sat eg med eitt fullstendig fast. Utan evne til å røyve meg.
Det er berre eg og alle blomane att no. Og alle er dei falne. Og alle er dei daude
Skjønnlitteratur som hovedsakelig handler om alderdommen.
Kom gjerne med tips!