Omtale fra Den Norske Bokdatabasen
Ein fredag i april 1999 drog syttenåringen Arve Beheim Karlsen heimanfrå. Han skulle på fest i nabobygda. Han kom aldri att. I denne boka fortel mora om sonen sin, og om det å miste eit barn. Det er òg ei bok om korleis ho og familien opplever rettssaka, og om kampen for sanninga.
Omtale fra forlaget
Ei mors modige og gripande bok om sonen sin. Ein fredag i april 1999 pynta syttenåringen Arve Beheim Karlsen seg og dro heimanfrå. Han skulle på fest i nabobygda. Han kom aldri att. I denne boka fortel mora om sonen sin. Nokre veker etter at det forferdelege hende, sette ho seg ved kjøkkenbordet seint ein kveld og byrja skrive dagbok. Det vart mange fylde hefte ettersom tida gjekk. I sorgen gav det ein slags meining å skriva ned tankane, minna, den fortvila leitinga etter sanninga. Kva hadde hendt den kvelden? Korleis kunne det skje? Kari Beheim Karlsens bok er eit gripande dokument. Det er ei forteljing om ein liten familie i ei lita bygd på Vestlandet . og om kampen mot dei mørke kreftene i samfunnet vårt.
Forlag Gyldendal
Utgivelsesår 2002
Format Innbundet
ISBN13 9788205304024
EAN 9788205304024
Omtalt sted Sogn og Fjordane
Omtalt person Arve Beheim Karlsen
Språk Nynorsk
Sider 197
Utgave 1
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Og eg utfordrar deg: Ingen kan gjera alt, alle kan gjera noko. Ver mot dine medmenneske som du vil at dei skal vera mot deg.
Ein adopsjon er først og fremst til det beste for barnet - det skal veljast foreldre til barnet, ikkje barn til foreldra, som ein til tider kan få inntrykk av er oppfatningen blant mange.
Korleis kan me få gjort noko med rasismen når me ikke erkjenner at det eksisterer?
Uansett kvar våre medmenneske kjem ifrå, om dei har anna tru, ein annan hudfarge eller annan seksuell legning, skal den enkelte leva trygt i sin kvardag. Me har alle har eit ansvar for det.
Før masa eg om at du måtte dempa musikken din. I dag ville eg ofra alt for å høyra musikken din. Før masa eg om at du måtte reia opp senga di. I dag ville eg ofra alt for å finna senga di brukt. Før masa eg om at du måtte rydda rommet ditt. I dag ville eg ofra alt for å finna rommet ditt rotete. Slik kan eg rekna opp - og spørsmålet er: Kva er viktig i livet vårt? kva bruker me tida til? - korleis prioriterer me samværet?