Arne Garborg

frå bleike myr til alveland

av Jan Inge Sørbø (forfatter).

Samlaget 2015 E-bok

Gjennomsnittlig terningkast: 4.67 (3 terningkast.)

18 bokelskere følger dette verket.

Kjøp boken hos

Omtale fra forlaget

Arne Garborg har ein eineståande posisjon i norsk litteratur. Han skreiv truleg den beste romanen i sin periode (Fred), den beste diktsamlinga (Haugtussa), det første store nynorske dramaet (Læraren) og nokre av dei beste essaya i norsk litteratur (Hanna Winsnes Kogebog). Denne eineståande innsatsen hadde ein mørk bakgrunn. Faren var alvorleg sinnslidande, og då Garborg var 19 år, enda faren livet for eiga hand. Mykje av Garborgs forfattarskap handlar om å forstå kvifor dette hende. Dette traumaet, kombinert med heilt uvanleg intelligens og orienteringsevne, førte Garborg inn i dei fleste sentrale filosofiske og religiøse straumdrag i samtida. Han bevegar seg frå tradisjonell kristendom til vitskapstru og religionskritikk, vender tilbake til grunnspørsmåla i tilværet, og skaper til slutt si eiga originale tolking av Jesus og Det nye testamentet. Vi kan fylgja dette i meisterverk som Bondestudentar, Fred, Trætte Mænd, Haugtussa og Den burtkomne Faderen.

Bokdetaljer

Forlag Samlaget

Utgivelsesår 2015

Format E-bok

ISBN13 9788252188714

EAN 9788252188714

Omtalt person Arne Garborg

Språk Nynorsk

Sider 343

Utgave 1

Finn boka på biblioteket

Du kan velge et fast favorittbibliotek under innstillinger.

Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!

Bokelskeres terningkastfordeling

1 1 0 1 0 0

Bokomtaler

moira om Arne Garborg av Jan Inge Sørbø:

12:53, 27. september 2015

Dette var en godt skrevet bok om Arne Garborg. Har ikke lest så mye hverken om han eller av han før,men Bondestudentar og Haugtussa har jeg lest. Men vel så interessant var historia om Garborg som menneske og alle hans prøvelser på livsveien. Spennende å lese om hans eget liv avspeilet i hans diktning,godt beskrevet av Jan Inge Sørbø. Vil sitere verset fra Fred som Hulda Satte på gravsteinen hans i Knudaheio.

                                 Som Ljose hev den eineDraum
                                  aa brenne ned
                                   han helsa glad den Skoddeflaum
                                  som gav han Fred

Det er mørke og tristhet over dette,det er sikkert.Men det var jo mye av livet hans også,han hadde perioder med angst og depresjoner.
Det siste som står i boka gir et godt sammendrag av dette:
"I ein forstand er det triste verset på gravsteinen rett. Det er ikkje historia om Garborg som blir ståande, om den er aldri så gripande. Det er forteljingane hans som blir ståande.
Det er Daniels krumbøygde veg inn mot makta, det er Veslemøys vonde veg ned og triumferande veg opp, det Enoks ustødige steg inn i døden og Paulus sin veg frå vekking til visdom.
Garborg framheva ikkje seg sjølv, han hadde ein ekte motvilje mot å vera i sentrum.
Heilt frå han greip fela ein vinterdag i 1870, spela han fortvilinga bort frå sin eigen person og inn i musikken. Og det kom til å bli mønsteret. Det er fiksjonsstadene hans vi hugsar,Gjætlebekken eller Savalen,Alvelandet og blåbærlia. Det er dikta hans, språket hans, klangane og dei bølgjande setningane. Det den komiske Fante-Thomas og den triste Gunnar Hove. Og over alt den store jærhimmelen i sylv og smaragd. Slik må det vera; den lange arbeidsdagen og dei svevnlause nettene,angstanfalla og svevnløysa, fotturane og ranglane- alt skulle ta slutt, og han sjølv skulle kvila."

Etter dette trur jeg at det er tid for å lese mer Garborg.

Godt sagt! (2) Varsle Svar

Skriv en omtale Se alle omtaler av verket