Bokelskere.no

Eg er veldig enig med deg i denne vurderinga. Sjølv om det er fleire episoder som kunne vorte morosame vert det aldri noko meir enn eit "he" der det burde ha vore "he he"..

Rytkonen sin demens er meir eit irritasjonsmoment enn noko å more seg over, og Seppo Sorjonen som er ein under gjennomsnittleg smart lykkejeger, kjenner vi igjen frå fleire av dei andre bøkene til Paasilinna. Karaktertypen er kanskje litt oppbrukt.

Når dette er sagt synes eg at boka tok seg litt opp på slutten. Episoden på gården, og villmarksturen med oksejakt og dei franske damene, synes eg var ganske så hysterisk. Men alt i alt ikkje det heilt store.

Eg synes likevel at denne var betre enn Kollektivt Selvmord, men eg trenger nok ein lang Paasilinna pause om eg skal klare å setje pris på bøkene hans igjen.

Sjølv om det er fleire episoder som kunne vorte morosame vert det aldri noko meir enn eit "he" der det burde ha vore "he he"..

Bra formulert - eller for å si det på en annen måte: he he. Den der må du jo bare få en stjerne for - jeg er jo ikke enig med deg i vurderingen av de to Paasilinna-bøkene, men dét gjør jo ingenting!