Eg har tenkt litt i same bane som deg, men du har nok tenkt enno eit stykke lenger. Som deg så stussa eg på at boka inneheld såpass lite om tida etter revolusjonen, og ikkje minst på den nær totale mangelen på skildringar om korleis dei som stend utanfor stamcelleprogrammet har det. Og at desse priviligerte gamlingane ikkje finn på noko meir nyttig å bruke tida på er også smått underleg.
Men at romanen kunne vere eit bilete på vårt eige priviligerte hjørne av verda slo meg ikkje før du nemnde det. Interessant innspel. Må tenke litt meir på dette.