Bokelskere.no

Me kan få negative assosiasjoner av ein tittel som Løp som en jente, men det skal ikkje vera negativt å løpe som ei jente. Forfattaren meiner at jenter kan springa like bra som menn.
Ho var ei av dei jentene som tenkte at «eg kan jo ikkje jogga eg», men så fekk ho lyst å prøva likevel. Ho var på eit nivå der ho blei andpusten og følte seg teit når ho sprang 100 meter. Men ho gav ikkje opp, sakte men sikkert blei ho betre. Etter kvart kjente ho på mestringsfølelsen, og det blei kjekt. Det var ikkje lengre berre trening, men og fine turar i naturen, tilstedeværelse, gode opplevingar, møte nye menneske og delta i maraton. Ho får opp og nedturar, og blir sterkare mentalt og fysisk.

Ho skriv veldig morosamt og engasjerande om jogging. Ho har og eit kapittel med praktiske tips for nybegynnarar, og eit kapittel om kvinnene som har sprunge før oss, og gjort det mogleg for oss å delta i lange løp.

Dei fleste har fått med seg kven Linnea Myhre er. Sinnablogger, deltakar på skal vi danse, og forfattar. I bøkene fortel ho ærlig om sitt liv.

I boka Kjære har Linnea Myhre skrive brev mellom anna til venner, foreldre, matprodusentar og redaktørar. I desse breva fortel ho om sitt liv, sin kamp mot spiseforstyrrelsen, korleis det er å vera ung idag med krav frå alle kantar om korleis ein bør vera og sjå ut. Boka er variert, lettlest og spesiell. Det er både humoristisk og sårt. Me får forståing for kor vanskeleg ho har hatt det, men ho viser og at ho er på veg ut av problema og har starta ein ny fase i livet. Det siste brevet som er skrive til kjærasten Sondre Lerche er kanskje det finaste av alle.

Dette er ei dramatisk ungdomsbok der alt som kan gå galt går galt. Boka byrjar med at Louise og Liam blir funne i sjøen lenka saman. Deretter får me to parallelle historier. Louise fortel om korleis ho møtte Liam, om familien hans, om den store forelskinga, og om dei litt suspekte vennane Liam får etter kvart. Samstundes følgjer Louise etter foreldra som prøver å få kvardagen til å gå rundt etter at ho er død. Ho har nok ikkje hatt eit veldig nært forhold til foreldra sine som ungdom. Men det er akkurat som ho får eit meir nyansert bilete av dei etter kvart som ho ser korleis dei taklar sorga.

Som lesar har ein lyst til å hoppa inn i forteljinga og rista i Louise og Liam og fortelja dei at dei ikkje kan leva slik! Snakk med foreldra dykkar! Men historia er truverdig. Det er mange tilfeldigheiter som fører Louise saman med Liam, og det er tilfeldigheiter som fører Liam ut i problem, og problema veks så fort at dei blir vanskelege å handtera. Det er lett å sjå føre seg kor blenda av kjærleiken Louise er. Ho er ung og trur ikkje ho treng å reflektera over korleis ting utviklar seg, eller kva slags liv ho eigentleg ynskjer seg. Sånn kan det ende.. Grøss!
Anbefales!

Eventyrleg og annleis kjærleikshistorie. Eg likte best historien om Tin Win sin oppvekst, og det fine møtet med Mi Mi. Dagleglivet i Burma, overtru, klosterlivet, om å vera blind og om å ha usedvanleg god høyrsle! Det var fascinerande lesing. Rammehistoria om Julia som reiste til Burma fordi faren forsvann er ikkje like engasjerande. Difor blir det terningkast fire.

Dette er ei ungdomsbok skriven i brevform. Charlie skriv til ein ukjend mottakar og fortel om kvardagen sin. Han har litt vanskar med å finna seg til rette på High School, men etter kvart blir han med i ein vennegjeng med litt eldre elevar. Me blir godt kjent med søskena Sam og Patrick. Charlie blir forelska i Sam, men ho har kjærast. Patrick er homofil, og han har eit hemmeleg forhold til ein som ikkje er open om sin legning.

Charlie er veldig skuleflink, men i periodar har han det vanskeleg psykisk.

Det er umogleg å ikkje bli glad i Charlie. Han har ein sjarmerande måte å skriva brev på, med humor og varme. Alle personane er fargerike og interessante, og alle delane av historia er spanande. Denne boka kan eg anbefala på det varmaste til både unge og vaksne!

Lettlest feel good

Dette blir ein samla omtale for alle tre bøkene Torka aldrig tårar utan handskar. Eg høyrde dei som svensk lydbok, lese inn av forfattaren sjølv. Det var ei heilt fantastisk oppleving!

I sentrum av historia er kjærleikshistoria om Rasmus og Benjamin. Me får heile deira oppvekst og forholdet til familie og vennar. Rasmus har hatt få venner på den litle staden han kjem frå, og bryter opp så snart han kan for å reisa til Stockholm. Men tør han fortelja foreldra at han er homofil? Og korleis tek dei det? Og korleis går det når Benjamin finn ut at han er homofil? Han som er Jehovas vitne!

Boka hopper mykje i tid, men det er lett å henga med. Etter kvart blir me kjende med fleire fargerike karakterar, og me får historier frå deira liv og oppvekst og. Her får me eit innblikk i mange ulike synspunkt rundt homofili på 80-talet i Stockholm. Ei tid då dei homofile byrja å stå fram og kjempe for rettigheter, samstundes som sjukdommen aids spreidde frykt i samfunnet.

Lettlest og underhaldande chick-lit! Agnes er servitør i Stockholm. Historia byrjar når ho både mistar jobb og kjærast same dag. Dette er ei skikkeleg working girl så ho setter i gang med jobbsøking. Brått får ho moglegheita til å vera med å starta ein restaurant. Det er eit tidkrevjande og risikabelt prosjekt, men ho hoppar i det. Me blir kjent med familien til Agnes som bur på ein småstad utfor Stockholm. Der blir det omveltingar når fabrikken blir lagt ned. Me blir og kjent med bestevenninna som jobbar fester og drikk litt i overkant. Det blir litt forviklingar med eks kjærasten, og så får me møta ein mystisk nabo og ein restaurantskribent.

Her er det massevis av handling, så det blir aldri keisamt. Det er kvardagsleg og truverdig. Det er ei ung arbeidande kvinne sitt hektiske kvardagsliv. Jobb, kollegaer, kjærast, familie.
Eg liker at boka unngår situasjonskomikk a la Bridget Jones. Det er varme lune skildringar. Å lesa denne boka var som å sjå ein film. Det er kanskje ikkje stor litteratur, men av og til treng ein ei lettlest feel good chick-lit-bok. Anbefalas :-)

Kva skjer når den vestkantjenta Amalie må flytta til østkanten fordi faren går konkurs? Kva skal ho sei til alle venninnene på danseskulen? Denne «tragedien» er litt vanskeleg å forstå for meg, men kanskje kan det virka truverdig på den eigentlege målgruppa til boka. Ein må berre gå med på premissene om at konkursen og flyttinga er ei katastrofe som må skjulast for alt i verda.

Det eg likte best med boka var dansinga. Musikken og rørslene blei liksom malt fram for mitt indre medan eg las. Det høyres kanskje rart ut å lesa om dansing i staden for å sjå på dansing, men det fungerer veldig godt! Det er lett å leva seg inn i det lidenskaplege forholdet ho har til dans. Møtet med Mikael og hip-hop-dans er og godt skildra. Boka var lettlest, og forfattaren har klart å få med mange konfliktar og mykje handling på dei 232 sidene. Vennskap, kjærleik, forhold til foreldre, pengar, shopping, dans. Det er litt som å sjå ein film :-) Midt i blinken for jenter på ungdomskulen.

Dette var ei magisk lesaroppleving! Manilahallen presenterer eit heilt liv som dikt. Med sorger og gleder. Desse dikta er skrive med nydeleg og enkelt språk som glir rytmisk og lett. Det er som ein mellomting mellom poesi og roman. Ein treng ikkje stoppe opp undervegs for å tolka. Det er heller sånn at historia veks i bakhovudet etter den er ferdig lest. Eg har i alle fall gått og tenkt på hovudpersonen Birgit i dagevis etter eg vart ferdig med boka. Kanskje særskild på mellomromma i historia, alt i livet hennar som ikkje er tatt med i boka. Og så tenkjer eg på sjukdommen, og bakgrunnen for den. Og personane rundt Birgit; korleis har dei hatt det?