Bokelskere.no

Eg var i Irland da verda markerte 200-årsdagen for fødselen til Charles Dickens. Her er eit lesarbrev i The Irish Times som viser aktualiteten til Dickens i det kriseramma landet.

Har vore bortreist. Mi "Dikting" er frå 1946. "Skrifter" er redigert av Olav Hr. Rue.

Eg liker å ha julekveld 24. desember, 1. mai 1. mai og 17. mai 17. mai - og ingen andre datoar. Men 200-årsdagen til Dickens måtte eg ta i kveld, 2. februar, i staden for 7. februar, for da er eg i heimlandet til James Joyce, Liam O'Flaherty, Samuel Beckett og Roddy Doyle. Altså: I kveld har eg sett David Leans filmatisering av Oliver Twist, frå 1948, med Alec Guiness som Fagin og Robert Newton som Bill Sikes. Å, dei - snart kjem eg vel til å seie vi - gamle er eldst: Så mørkt, så dystert, så levande og sterkt! Alltid interessant å sjå ulike filmatiseringar av verk som dette - ulike løysingar ut frå eit felles grunnkonsept: Dickens.

Eg ser på auga til Fagin og Sikes: Dette er stort. Det er slik dei skal spelast. Og bikkja til Sikes, da, som avslører herren sin! Mykje er kutta ut i denne versjonen, men det som er att, er så mykje sterkare. Eg gratulerer Dickens og lesarane hans med dagen 7.2. - og set snart kursen for den grøne øya vest for England.

Den engelske kommentarutgåva mi har mange notar som forklarer bpde det eine og det andre i romanen av ord og uttrykk. Svært ofte ser eg korleis Dickens har brukt bibelske uttrykk, anten i original, eller med ei lita omskriving. Skulle gjerne ha laga eit oversyn, men andre, og meir trivielle, oppgåver står i kø.

Vi får i II.65 vite at «la Blanca Luna», riddaren av den kvite månen, var vår gamle venn artianaren, el bachiller - «baccalaureus», seier W, Samson Carrasco.

Ricote seier «en España, ya limpia» («i det Spania som nå er reint») – altså utan «vantrue» av noko slag. Den Bernandino de Velasco som han nemner, hadde fått i oppdrag å stå i spissen for fullføringa av utdrivinga av moriscos frå Castilla, La Mancha og Extremadura, mellom 1609 og 1613; i 1614 var han sjef for utdrivinga frå Ricote-dalen.

I II.66 dreg dQ og SP frå Barcelona; ikkje dårleg å samanlikne nederlaget med kampane om Troja: «¡Aquí fue Troya!» (dette er ein allusjon til Aeneiden). Vår helt har gått frå tapper vandrande riddar til vandrande væpnar til fots, og det passar med eit sitat frå Rolandskvadet. LAM har ein del fotnotar her, om fleire sitat og allusjonar, men eg trur ikkje at dei har så stor relevans for det nivået vi - om eg kan bruke det ordet - er på akkurat nå.

Så vart eg òg ferdig med historia om vesle Nell. Sentimentalt - men slik var tida. Og ikkje berre slik: Her er breie skildringar og interessante allusjonar til bibelske tekster. Sjølv om dei snille er snille og dei slemme er slemme. Eg synest at alle som har ytra seg, har komme med gode kommentarar!