Tove Obrestad Wøien siterer Det fins et rom i meg som står tomt av Linda Klakken (side 7)
20:31, 28. desember 2018 Ingen har det som favoritt.
seterjentene sier
hvis du treffer et menneske
og hjertet ditt slår fortere
hendene skjelver
og knærne svikter
så er det ikke
den rette
men hvis du møter
et som gjør deg rolig
og bekymringene
og angsten
stilner
hva da, seterjentene?
Tove Obrestad Wøien siterer Et godt liv av Jens M. Johansson (side 264)
08:02, 14. desember 2018* Ingen har det som favoritt.
Når jeg hører ordene, husker jeg at det er Rolf Jacobsens ord til sin kone Petra etter førti års samliv, hun er død.
Jeg leser:
- Ho.
Da vi giftet oss da var det kaldt, da.
Minst femogtjue harde,
solvervsdag, nittenførr,
krig og kvegpest.
Veien til kjerka var stengt med piggtråd.
Husker vi klatret over skigarden til prestegarden.
- Hei, kjolen din henger fast.
- nei ikke der men der.
Vi tråtte plogfurer over en is-klaka
potetåker opp til presten i serk
som sto klar med skriften.
- Jag efter kjærligheten, sa'n. Ja, sa vi.
Men du verden hvor møkkete vi var på bena.
Da vi hadde lagt oss om kvelden
grein vi en skvett, begge to. Gud
vet hvorfor.
Og så begynte det lange livet.
"Piggtrådvinter", navnet på diktet, var et ord vi begynte å bruke etterpå. Når sluttet vi med det?
Simon får alle si avdøydde svigermor Else sine brev, dagbøker og notat plassert på kontoret sitt, og byrjar å lese dei. Gjennom dagboksnotata og det han les, vert han tvungen til å tenkje gjennom både svigerforeldras og sitt eige ekteskap og liv. Om du ikkje er glad i å lese om sex, kan dette bli heftig lesnad innimellom, men sjølv om det er ein viktig ingrediens i livet, handlar denne romanen om alle sidene ved eit liv og eit samliv. Romanen er krydra med referansar og sitat frå andre romanar, essay og diktsamlingar, noko som gjer han endå betre. Ei saktelesingsbok med stor verdi. Eg kosa meg, fekk lesetips og ei stor, stor leseoppleving.
Tove Obrestad Wøien siterer Levepistolen av Hege Susanne Bergan (side 73)
14:04, 31. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
DU
som bare var en celleklump
og før det ikke en klump engang
bare to løse celler
av den typen vi hadde ødslet så mange av
(jeg kanskje bare to hundre
men faren din milliarder)
og før det igjen bare en frimodig plan
en sukkersøt drøm
en forestilling
om at det fantes noe som ville snu opp ned
på leiligheten
og oss i den
noe som ville sette seg selv
i relieff
og fylle oss med en kjærlighet som ikke lignet noe annet
og så var det du som fikk oss til å ligne
på alt
Tove Obrestad Wøien siterer Levepistolen av Hege Susanne Bergan (side 49)
21:37, 30. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
FORDI DET ER KVELD
fordi det er mørkt
fordi sola har gått ned
fordi jorda snurrer
fordi det er det den gjør
for at du skal ha noe å spørre om
natta
Tove Obrestad Wøien siterer Levepistolen av Hege Susanne Bergan (side 5)
21:35, 30. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
DET BLE LYST
og det ble du
skriket som bevis
for at du hører til hos oss nå
ute i lufta
den fins i overflod her
forsyn deg
du begynner
i armene våre
under øynene våre
et ansikt
så nytt og gjenkjennelig
alt fins her
men du må finne det
Tove Obrestad Wøien siterer Oss av Mari Oseland (side 16)
14:37, 26. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
Jeg spør bartenderen
om han husker fyren jeg dro med
om han kjenner ham
eller noen han kjenner
har han vært her før
med andre damer eller
Bartenderen vet ikke hvem jeg snakker om
men se på deg da, sier han
du gløder jo
Tove Obrestad Wøien siterer Sigd av Ruth Lillegraven (side 72)
07:53, 18. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
I BOTNEN AV BÅTEN
alltid har eg tenkt
at døyr far, døyr frendar
døyr eg det same, men aldri at
det skulle skje no, like etter stilla
på åkeren, ikkje noko kan eg seie, og
ikkje noko kan eg gjere, må berre sitje
her, ikkje sjå på kista eller mor mi som
sit under frynsesjalet sitt fremst i båten
ikkje sjå på systrene eller spelemannen
eller roarane eller abelone med barnet
i magen, berre på årene i det kalde og
klare vatnet, og vite at månen min
måne, far min sin måne, han lyt
eg gje vidare til son min og
son hans og son hans att
måne i ny og måne
i ne, i ring og
i kring
Tove Obrestad Wøien siterer Sigd av Ruth Lillegraven (side 59)
07:49, 18. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
[...]
og sjølvaste
blåklokkehimmelen
skal eg hekte ned til deg
kviskrar eg, leggje han
som det finaste sjal
kring skuldrene
dine
Tove Obrestad Wøien siterer Sigd av Ruth Lillegraven (side 13)
14:29, 17. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
MÅNEN
ligg og skal sove, men
i lyset frå grua ser eg røyken
som stig opp i ljoren og ut, og langt
oppe i det mørke er det noko så kvitt og
blankt, kva er det eg ser i himmelsynet, seier
eg, å, det er månen, seier far, tek meg på armen
og slår kvitelen kring meg, ber meg ut stovedøra og
ytste døra og så ut i den kitlande, kaldklare natta, ved
den store bjørka snur me, far peikar opp i det blåsvarte
og seier sjå månen, endre, han har alltid vore der og skal
alltid vere der, er det ikkje fint, jau, seier eg, og i dagane
som kjem, skal eg ofte spørje etter månen, og far min og
eg skal gå ut på trappa, stundom kan me skimte noko
bak skodde og regn, stundom kan me sjå han som
ein sigd oppe på himmelen, men mykje av tida
er han ikkje å sjå, og far seier at han gøymer
seg nok, gjer som han vil, er heldig slik
og sidan skal dette vere det første
eg hugsar
Tove Obrestad Wøien siterer Håndbok for flyktninger av Vegard Sæteren (side 45)
14:23, 17. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
jeg liker
å stå under et tre
om høsten
når bladene er gule
og røde
Tove Obrestad Wøien siterer Håndbok for flyktninger av Vegard Sæteren (side 41)
14:23, 17. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
jeg er klar over
at det
til en viss grad
handler om
biologiske faktorer
men det er så mange
ja
hva skal jeg si
psykologiske
prosesser som ligger utenfor det vi kan
kontrollere
jeg tror ikke
jeg forstår deg 100 %
jeg tror ikke
jeg forstår deg 100 %
heller
Tove Obrestad Wøien siterer Barsel av Kristin Storrusten (side 63)
17:56, 14. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
OKEI
sier jeg
reiser meg
tråkker på en legokloss
og innfører ro og orden
Tove Obrestad Wøien siterer Barsel av Kristin Storrusten (side 51)
17:55, 14. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
FARMOR ER DØD!
skriker jeg
til slutt
i bilen
og angrer naturligvis umiddelbart
Farmor lever
Vi er bare to og en halv time unna juleferie hos henne
Så masingen etter farmor
i denne snøen og køen og føret og humøret
Prøver å finne reversen
Skru på ryggelysene
Men juleoverraskelsen skal nok pakkes opp snart
GJETT HVA MAMMA SA!
Tove Obrestad Wøien siterer Barsel av Kristin Storrusten (side 17)
17:53, 14. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
La ikke solen gå ned over din vrede
men hvis vreden skjer etter solnedgang
Hvis den skjer om natten
Hvis dere plutselig mister tonen
og takten
fordi ingen tåler nattevåk
Og dere hvisker vemmelige ord
som suser over endelig sovende barn
og dere sovner
Og dere våkner
for tidlig
og solen har stått opp over din vrede
og morgenkaos
og arbeidsdag
og ettermiddagsstrev
og barnevakt og møter
Levereglene holder ikke lenger
og solen går så tidlig ned nå i februar
Tove Obrestad Wøien siterer Barsel av Kristin Storrusten (side 10)
17:50, 14. oktober 2018 Ingen har det som favoritt.
Vi står som treller
og triller vogner
Vi triller drømmer
som triller vekk
Det triller tårer
og synges triller
som skal trylle
trollunger tyst
Cecare, hovudpersonen i Forsøk på å være lykkelig, minner på mange måtar om Ove frå boka En mann ved navn Ove. Ikkje fordi han på nokon måte er deprimert, men fordi han er ein eldre mann, enkemann, og han har sterke meiningar som han gjerne deler med andre, anten det er positivt eller (som det som regel er) negativt.
Anger er ei kjensle han tidlegare i livet ikkje har brukt tid på, men som no, i takt med at han byrjar å kjenne at han kanskje kan gjere ein forskjell for andre, kjem snikande.
Cecare tenkjer mykje, og kjem stadig med betraktningar om livet, både i form at humoristiske skråblikk og i form av livsvisdom.
Eg vil anbefale boka om du treng noko å humre av, og det kan jo trengast når hausten kjem.
Tove Obrestad Wøien siterer Fyrste gongen me møtest som snø av Sondre H. Bjørgum (side 143)
19:14, 27. august 2018 Ingen har det som favoritt.
1
eg går inn på kaféen
trampar av meg slaps
våt snø i håret
du kan vera
alle her inne i lokalet
tenkjer eg
for alle sit med ryggen til
ved kvart sitt bord
som ein svart/kvit film av Fellini
eller Alain Resnais
der alle røyker og
blar i kjempestore aviser
men det kan du ikkje
for vår forteljing startar no
me skriv fyrste scene saman
me hugsar det som ikkje finst endå
alt lyset som gøymer seg inne i skogen, treet sine
inste tankar
du snur deg
av alle historier
vert denne
vår
Tove Obrestad Wøien siterer Fyrste gongen me møtest som snø av Sondre H. Bjørgum (side 67)
19:09, 27. august 2018 Ingen har det som favoritt.
33
vil eg nokon gong gjera mot deg
det du gjer mot meg
du som riv meg laus frå verkelegheita
som ei godsvogn
rullande nedover i full fart
mot den glitrande
byen
Tove Obrestad Wøien siterer Fyrste gongen me møtest som snø av Sondre H. Bjørgum (side 53)
18:11, 27. august 2018 Ingen har det som favoritt.
40
at
mor mi vaska huset kvar dag
det kunne verka som om ho
gjorde det for å sleppa tenkja på det ho
ikkje ville tenkja på
at ho prøvde å skura vekk flekkane
som hadde festa seg til livet
som liten gut sovna eg til
støvsugaren sin klagesong i etasjen under
eller ulven i heimen som bror min kalla dyret
det som trufast fylgte etter mor mi
overalt i huset
til slutt sa far min
me kan ikkje ha det slik lenger
snart kastar eg inn handkledet
ikkje på golvet
svarte mor mi
og vaska han ut av huset
eg vil berre at du skal vita det
Sist sett
