2024
Ingen favoritt
Ingen terningkast
Ingen omtale
Omtale fra forlaget
Denne boka inneheld forteljingane «Og så kan hunden komme» og «Lines hår». Ein mann vil ta livet av ein sambygding etter han har drepe hunden hans. Han finn fram høygaffelen. Ein gut skjemmest over faren når dei går på butikken saman, så får han vite at faren skal flytte. Dette er ei bok skriven på Fosses særeigne suggererande og rytmiske vis. Her er det driv, drama og galskap, men også kjærleik og vemod.
Frå grunngjevinga til Svenska Akademien for tildelinga av Nobels litteraturpris til Jon Fosse:
«Nobelpriset i litteratur år 2023 tilldelas den norska författaren Jon Fosse, 'för hans nyskapande dramatik och prosa som ger röst åt det osägbara'.»
«Det finns en djup värme och naiv blottställdhet i hans avskalade bilder av mänsklig erfarenhet.»
Anders Olsson, leiar i Nobelkomiteen i Svenska Akademien
Om To forteljingar:
«Gode forteljingar, god bok!»
Hans H. Skei, Dag og Tid
«To forteljingar [...] er ein høveleg innfallsport til eit særmerkt og interessant forfattarskap.
Boka er ei typisk Fosse-bok, men er meir publikumsvennleg enn det meste han
har utgitt før.»
Sigmund Moren, Østlendingen
«Hvis noen tror at modernistisk eller postmodernistisk prosa er lite leservennlig, så
kikk nærmere på denne boka.»
Truls Horvei, Haugesunds Avis
Forlag Samlaget
Utgivelsesår 2023
Format Heftet
ISBN13 9788234012679
EAN 9788234012679
Serie Nobel-serien
Språk Nynorsk
Sider 175
Utgave 2
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Terningkastet får være en rent subjektiv og følelsesbasert vurdering. Jeg leser lite, sliter ofte med konsentrasjonen, så da jeg fikk lyst å hive meg på Fosse-bølgen ble jeg glad for at det fantes noen veldig korte verk jeg kunne bruke til å utforske stilen hans litt.
Jeg ser hvorfor noen kan mislike hans stil, men jeg synes den repetitive, litt rotete stilen som får oss midt inn i hovedpersonens tankestrøm er ufattelig fengende.
To forteljingar (og Kvitleik) var mine første Fosse-opplevelser, og flere skal det bli!
Den første forteljinga, Og så kan hunden komme, er nær beslekta med skodespelet Dei døde hundane. I båe tilfella dreier det seg om ein hund som forsvinn, ein nabo som ikkje er heilt god, og ein hundeeigar som ikkje skyr noko for å hemne hunden.
Den andre forteljinga, Lines hår, er skriven frå synspunktet til ein ung gut og korleis han skammar seg over faren. Mora er omtala, men ikkje til stades. Guten tenkjer mykje på Line som har så fint hår.
Eg koste meg med lesinga av begge forteljingane. Prima Fosse.