I likheit med den førre boka er dette ein serie småpoetiske fraser, ytringar og ordspel, stort sett om kjærleik, som er tekna ned på serviettar. Teikna, ja, ikkje skrive. Og nettopp teikningane er det som først og fremst gjer det verst å lese igjennom boka. Pedro Gabriel har tileigna seg ein særeigen kalligrafi som det tidvis tek litt tid å tolke. Han lagar også ganske ålreite og fantasifulle teikningar som som oftast stend godt til tekstane.

I den førre boka var det ein viss samanheng mellom tekstane, slik at dei til ein viss grad fortalte ei samanhengande historie. I denne boka fann eg ingen slik samanheng. Nytt i denne boka er at der også er nokre litt lengre tekster, trykt med vanleg skrift. Utan kalligrafien forsvinn magien, desse lengre tekstane vart stort sett berre meiningslaus søtsuppe.

Alt i alt tykte eg denne boka var eit lite hakk svakare enn den første. Men på ingen måte bortkasta tid.

Brasilianske bøker eg har lest på originalspråket. Eg har prøvd å rangere etter kor flittig eg måtte bruke ordliste under lesinga, eller kor enkelt/vanskeleg eg ellers synest språket i boka var. Lettaste bøker øverst, vanskelegast til slutt.

Tanken bak lista er, i tillegg til at det er ein referanse for min eigen del, at dersom nokon andre skulle få lyst til å lese nokon av desse bøkene så kan ein på førehand danne seg ein ide om kor krevjande eller lett det kan vere språkmessig.

Eg har lagt ut teningkast som kommentar til bøkene i lista. Ved å klikke på den enkelte boka finn ein også bokomtaler for dei fleste av dei (det gjeng fram av kommentarane i lista kva for bøker som ikkje har omtale).