Omtale fra forlaget
Då Jon Fosse 2011 flytte inn i Grotten hadde han ikkje lese meir av Henrik Wergeland enn litteraturintesserte nordmenn flest. Han gjekk
i gang med å lesa meir både om og av den tidlegare Grotte-buaren. Fosse vart imponert over kor uhorveleg mykje Wergeland hadde skrive og feste seg særleg ved lyrikken hans.
Fosse las og noterte sitat og anna i margen attmed dikta til Wergeland. Desse notata er utgangspunktet for denne samlinga. Jon Fosse har skrive eigne dikt ut frå det han har teke med seg frå Wergelands lyrikk. Dette er skrift over skrift. Det er noko frå Wergeland i alle dikta som her er samla, hulter til bulter, frå fleire dikt i eitt dikt, mykje i eit dikt, lite eller nesten ingenting i eit anna.
Jon Fosse (f. 1959) voks opp i Strandebarm. Han bur no i Statens æresbustad for fortente kunstnarar, Grotten i Oslo. Fosse debuterte som skjønnlitterær forfattar i 1983 med romanen Raudt, svart, og har seinare skrive over tretti skodespel, mellom anna Nokon kjem til å komme, Draum om hausten og Eg er vinden. Forutan romanar og dramatikk har Fosse skrive dikt, essay, kortprosa og barnebøker. Han har motteke ei rekkje prestisjetunge prisar og blir rekna som ein av våre største og viktigaste samtidsforfattarar.
Forlag Samlaget
Utgivelsesår 2016
Format E-bok
ISBN13 9788252190496
EAN 9788252190496
Språk Nynorsk
Sider 84
Utgave 1
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Jon Fosses bok “POESIAR etter Henrik Wergeland” er blitt en skatt av ei diktsamling. Under lesningen trenger et dikt av Tor Jonsson seg fram:
Fattig ynskje
Var eg ein Gud,
ville eg skapa
ei stillare verd.
Der skulle alle elske.
Var eg ein Gud,
ville eg skapa
kjærleik og død,
berre kjærleik og død.
Jon Fosse tar oss med inn i Wergelands univers av stjerner, tårer, engler og svarte bølgjer og lar oss dvele der i “ei sky av noko som vart til fred.”
HO MÅ BERA HAN HEIM
og derifrå til himmelen
lik ein engel
å det er som om eit stilt
lummert regn
fall i hjarta mitt
og som om steinen
i smerta mi
sorga mi
løyste seg opp
i velsigning
og tekte berga
med ei sky av noko
som vart til fred.
IKRING OSS, ELSKTE, ER DEI
glade skuggane
så hald meg fast
i dine armar
for engelen har spreidd ut
sitt kjælne nærvær
og snart klagar det så ømt
så ømt
at det kan få gleda
til å gråta
å, du milde søte regn
hald fram
hald fram
DEI GAMLE STJERNER
såg kloten vår
verta til
Og evig klår er himmelen
Og landet søkk medan havet lyfter seg opp
friare enn fuglen
og med storm flyg eg bort
over bølgjers brytande skavlar
og høyrer ved havsens botn
jordklotens hjarta slå
"Poesiar etter Henrik Wergeland", Jon Fosse.
Likar Fosse eg, det er ikkje det, men det her skrift over skrift opplegger, kor Fosse diktar opp på noko av det Wergeland har laga - og me veit ikkje kva som er av kven - det fungerte ikkje for meg.
Rett og slett kjedelig. Fann heller ikkje rytmen i det han skreiv. Den har eg funne tidlegare, men no halta eg.
Synst den omlag første halvdelen eller litt meir fungerte fint, med fin rytme og klåre bilete. Etter kvart blei det etter min smak for mykje om Gud samstundes som ordsamansetningane blei meir haltande og diffuse.
Ingen diskusjoner ennå.
Start en diskusjon om verket Se alle diskusjoner om verket….
og latteren er den storm
som spring på havet
med kvite sandalar
20 bokelskere følger dette verket.
Se alle bokelskere som følger dette verket