Hei, eg har noen titlar til som eg trur du vil ha med på lista di.
Aina Basso har skrivi "Ingen må vite", ein heilt grusom fortelling med eit særs vakkert språk. Lettlest og spennande om ei jente som på 1700-tallet (eller tidlegare) blir utsatt for overgrep frå stefar si. Og hu blir med barn. Kossen samfunnet reagerar på dette på denne tida er heilt ulikt slik det er i dag.
Aina Basso har og skrivi romanen "Fange 59. Taterpige". Den har eg ikkje lest, men kan allikevel gå god for ho. Basso har eit nydeleg språk som gjør det moro å lese nynorsk.
Eg vil også slå eit slag for Anna Gavalda. Den store, tjukke romanen "Saman er ein mindre aleine" er glitrande. Men tjukk. Den er oversatt at Tove Bakke i eit enkelt og greit språk som følas heilt naturleg sjøl om handlinga er lagt til metropolen Paris. Ho har også skrivi (minst) ei novellsamling. Til dømes "Eg vil at nokon skal vente på meg", glimrande oversatt av Ragnar Hovland.
I det heile tatt er Ragnar Hovland ein forfattar ein med hell kan bruke. Han har eit godt og levande språk utan arkaiske vendingar.
Viser 2 svar.
Aina Basso ligger i bunken - men har ikke lest dem så litt vanskelig å formidle dem skikkelig. Skal leses! :)
Eg kan anbefale Ingen må vite, men Fange 59 ber litt for mykje preg av å vere "den vanskelege andreboka".
Sist sett
