Dystre noveller, men likevel vakre. Ein stad mellom fantasi og røyndom. Minner litt om Stefan Zweig. Vonar å lese meir av Hugo von Hofmannsthal, men veldig lite omsett til norsk, og nesten like lite til engelsk. Zweig omtalar Hofmannsthal i biografien sin som eit geni allereie i ung alder, men virkar som han blømde tidleg, og så svann hen. Uansett kosa eg meg meg med desse fire novellene, sjølv om eg ikkje skjøna poenget med alle.
Sist sett
