Bokelskere.no

Det er lov å si både kvifor og korfor på nynorsk. Jeg sier korfor (evt koffor) på min egen dialekt, så det er nok ikke bare nynorskifisering.

Redigert etterpå: Forresten heter det ikke oversette på nynorsk, men omsette/omsetje. Og dårlig er bare en klammeform av dårleg, så hvis det ikke skal være lov å skrive korfor bør det ikke være lov å skrive dårlig heller. Unnskyld hvis jeg er frekk nå, men nynorsk har mange sidestilte eller valgfrie former av ord.

Vel, no let eg meg irritere av det enkelt og greitt fordi korfor er eit særs uvanleg ord å bruke på nynorsk og fordi det då i mine øyre høyres feil ut. På lik linje med at eg tykkjer det er rart at det er lov å skrive skole på nynorsk. Då det ikkje er nokon nynorskliknande dialektar som brukar ordet.

At ein seier korfor i Ålesund og at nynorsk har vorte påverka av Ålesund-dialekta, fordi Ivar Aasen var i frå Sunnmøre(Ørsta) er eit særs dårleg argument då korfor er eit ord som har kome først no i nyare tid.

Det med Ålesund var ikke et argument, men et motargument til det tullete argumentet Brit kom med at korfor er et bokmålsord fordi de sier det i Ålesund, og fordi der "snakker" de bokmål. Men denne diskusjonen blir for dum, så værsågod. Irriter dere så mye dere vil. Det er alltid morsommere å diskutere når man ikke trenger å ta hensyn til fakta.

Jeg er forresten helt enig i at kvifor er er bedre ord å bruke enn korfor. Poenget mitt er at begge ordene er lov å bruke.

Forresten bor jeg i en bokmålsby der vi sier "eg". Da er vel det også et bokmålsord, siden korfor er det?

Her har vi ingen hovedform og sideform av ordet. Korfor og kvifor er sidestilte (jamstilte) former i nynorsk, så å bruke korfor kan på ingen måte sies å være dårlig språk. Det er mer smak og behag... Og jeg liker også kvifor bedre :)

Takk, det er det jeg har prøvd å si hele tiden...

Eg er enig med deg Guro om at "kvifor" er eit betre ord å bruke i ei nynorsk omsetjing enn "korfor" (sjølv brukar eg begge orda i min daglegtale, alt etter kven eg pratar med). Eg synes kvifor vert meir nynorsk, som er ei langt meir poetisk og vakker målform enn bokmål.

Men Aina har vel eit poeng når ho seier at nynorsken har eit vidare godkjent ordspekter enn "kav nynorsk", og det må ein vel berre finne seg i. Språket vårt er i kontinuerlig endring, og i følgje den siste lingvistikk boka eg bladde i, går ikkje denne utviklinga mot det verre (her er eg sjølv uenig), det er berre ei endring.

Det var akkurat det eg meinte Bente. Men eg er nok dessverre ingen lingvist, noko som gjer at eg manglar det tvisynet på at språket endrar seg til det betre. Her må du orsake meg, eg er rett og slett ein av dei nostalgikarane som synes alt var så mykje betre før (under krigen)...

Dessutan favoriserer eg ein del ord og ordlydar til fordel for andre. Til dømes synes eg det er svært leit at den flotte "kj" lyden stadig viker plass for "sj" (meiner i alle fall at eg dette er tilfelle). Som den kverulanten eg er brukar eg ofte å korrigere mine venneres "taleskavankar", utan at det ser ut til å hjelpe, det er noko litt sørgjeleg over utsagnet "hold sjeft".

Eg er einig med deg. Eg trur ikkje sj-lyden er bærekraftig.