Bokelskere.no

Eg er nok verre landkrabbe enn deg*, og brukte dei fyrste femti sidene på å skremma meg sjølv - og omkringsitjande vener - med skildringar om alt det skumle som lever i havet. Likevel brukte eg berre ei tog- og ei flyreise på denne, og har ein ny favoritt mellom sakprosaforfattarar (eg har lese Hellig jord tidlegare). Nokre svakheiter er det med boka (og etter å ha høyrt fire litteraturvitarar og -kritikarar i samtale om ho i kveld kjem eg aldri til å lesa ho igjen utan eit blikk for det Hemingwayske og freudianske), men det vart underordna lesinga, både på grunn av eit medrivande ytre narrativ, og ei god blanding av fakta og tankesprang. Ei glede, rett og slett.

*men har vore med på å få håkjerring på stong!

Det eneste som trekker for meg er den litt meningsløse jakten på en håkjerring. Den har jo ikke gjort noe galt og den jakten skurrer i en bok som nettopp forsvarer naturen.

Nettopp det vart trekt fram av kritikarane eg høyrde i går òg. Eg må innrømma at eg ikkje heilt hadde tenkt på det sjølv - for meg handlar fiske sjeldan om matauk uansett (men det er fordi eg aldri får noko).

Jeg får søke på Havboka i podcastappen og se om jeg finner det radioprogrammet. Kan gi nye vinkler til leseopplevelsen å høre andre snakke om dem. Så takk for tips.