Bokelskere.no

Dette er ei samling av tre kortromanar frå den finske forfattaren Aino Kallas. Kallas gifta seg med ein estlendar, budde mange år i Estland, og tilfanget til mange av bøkene sine fekk ho igjennom gamle estiske historier. Slik er det også med historiene i denne boka, som er basert på hendingar frå 1500- og 1600-talet.

Felles for dei tre kortromanane er at dei handlar om menneske som på ein eller annan måte bryt med normene i samfunnet, og må lide for det. Ein kan vel til ein viss grad seie at Kallas stiller opp motsetnadar mellom natur, kjærleik, overtru og mørkemakter på den eine sida, og kristendom,samfunnsnormer og øvrigheita på den andre sida. Noko eg stussa litt over er at historiene knapt nok involverer etniske estlendarar, eller «ikkje-tyskerar» som dei konsekvent blir omtala som i boka, men at persongalleriet i stor grad er av utanlandsk ætt.

Av dei tre historiene i boka, «Barbara von Tisenhusen», «Presten i Reigi» og «Vargbrura» tykte eg dei to siste var klart betre enn den fyrste, og skal eg velge ut kva for ei som var best så blir det nok «Presten i Reigi» med knapp margin. Men alle forteljingane gjorde inntrykk, dette er god forteljarkunst.

Språket er i ein divisjon for seg sjølv. Eg veit ingenting om den språklege stilen i originalverket, men oversetjaren Liv Hatle har valt ein gamalmodig nynorsk som stend særs godt til stemninga i historiene. Berre unntaksvis er det fraseringar som bryt med denne stilen. Rett og slett ein fest å lese.

Eg les denne no, og sjølv om eg er nynorskbrukarar, så er der ord eg slett ikkje forstår. Kva er ein gysje???
Eg hadde utsett å lese denne, sidan språket er så gammalmodig, men ser at det ikkje er noko problem. Det er rett og slett ein fest å lese! Gler meg til å lese resten, og er glad for å ha denne i samlinga mi!

Så har eg vore saman med Barbara von Tisenhusen, Presten Paavali og kona hans Catharina, og Aalo, kona til skogvaktaren Priidik.
Det har verkeleg vore kjennskap som har gjort inntrykk!! Både historiene - så vakre og så tragiske - og språkleg har dette vore ei bok som vil sitte i minnet lenge, lenge! Nokre setningar, avsnitt og sider har eg lese opptil fleire gonger.

Det har også vore hjarteskjerande å lese om dei straffemetodane dei brukte - i Guds namn- på 1600-talet! Reglane var strenge, og braut du dei, var du utan nåde. Og overtru var like sant som det auget kunne sjå! Kanskje historia om Paavali var den som gjorde mest inntrykk.

Ei stygg-vakker bok eg ikkje ville ha vore utan! Ei litterær perle!

Lagt til ønskelisten! Takk.

Det er jo eit drygt år sidan eg las denne no, så eg hugsar ikkje på om der var mange ord eg ikkje forstod. Men dette visste eg i alle fall ikkje. Kjekt å høyre at du også kosar deg med denne boka.

gysje er det same som skrøne.

Vel, Jostein, nok en bok jeg må skaffe meg. Din gode omtale her er skyld i det. Men, takk likevel.