Stor litteratur kan ein kanskje ikkje kalle denne, men eg må tilstå at eg vart sjarmert.
Har hatt det rett så triveleg i selskap med jentefuten og gravferdsagenten Wilfred og dei to jentene Grace og Flora. Synest Wendy Jones framstiller konvensjonar i det småborgarlege samfunnet i den vesle landsbyen på ein rett så god måte. Enkelte av skildringane av smålege menneskelege reaksjonar har ho treft på kornet, kan ein kanskje seie.
Både personar og romanen i seg sjølv hadde ei positiv utvikling, sjølv om ein til tider skulle ønske at dei kunne ha sagt det som seiast burde..
Har gitt kar 4, og den er heller sterk!
Sist sett
